งานศพของจอนจองฮาจัดขึ้นท่ามกลางความเศร้าโศก ดอกไม้สีขาวที่เจ้าตัวชอบถูกนำมาประดับรวมถึงภาพของชายหนุ่มที่มีใบหน้าไม่ต่างจากจองกุกมากนัก ถูกนำมาใส่กรอบไว้อย่างดี
เสียงร่ำไห้ของหญิงสาวผู้เป็นมารดาช่างน่าหดหู่ใจยิ่งนัก หากแต่ข้างกันก็คงเป็นจองซุนที่กอดหล่อนไว้
ขาเล็กพาร่างของตนให้ลุกขึ้นหลังจากเคารพศพของจองฮา ก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นสายตาของชายคนหนึ่งจ้องมาที่ตนเอง
จอนจองซุน...
นัยน์ตาของชายมากอายุจ้องเขม็งมาทางจีมิน แต่ไม่นานแผ่นหลังกว้างของจองกุกกลับเดินมาบังทั้งสองคนไว้
ฝ่ามือหนาเข้ากอบกุมมือเล็กไว้ก่อนจะดึงให้จีมินเดินตาม และหยุดลงตรงหน้าของชายผู้เป็นพ่อ
"ผมเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยนะครับ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเรียบนิ่ง เหลือบมองวงแขนของชายคนนั้นที่กอดหญิงสาวไว้ด้วยความเจ็บปวดไม่น้อย
ทำไมตอนแม่เสีย คุณถึงไม่เสียใจแบบนี้บ้างนะจองซุน
"อืม ขอบใจแกมาก" จองซุนเอ่ยแผ่วเบา การสูญเสียคนในครอบครัวเป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากนัก แล้วยิ่งต้องมาเสียลูกชายของตนเองไป
ทั้งๆคนที่ควรจะหายไปคือจองกุกแท้ๆ แต่กลายเป็นจองฮาที่ตายแทน
"ผม...ขอตัวนะครับ"
ร่างสูงโค้งกายให้ชายผู้เป็นพ่อ ไม่นานนักคนทั้งคู่ก็เดินออกมาจากสถานที่จัดงานศพ รถเก๋งซีดานคันสีดำถูกจอดไว้ไม่ไกลจากบริเวณนั้นมากนัก ประตูรถถูกเปิดออกโดยการ์ดร่างโตเมื่อจองกุกเดินเข้าไปใกล้มากพอ
ความเงียบโรยตัวเมื่อรถยนต์ถูกขับเคลื่อนออกไป จีมินก้มมองมือของตัวเองที่ถูกสอดประสานไว้ ก่อนจะเงยหน้ามองร่างสูงที่หันมาทางตนเองเช่นกัน
ВЫ ЧИТАЕТЕ
sf/os kookmin | EMPTY
Фанфикшнความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
