หน้าปัดนาฬิกาที่บอกเวลาเที่ยงคืนกว่า นัยน์ตาคมกวาดมองพื้นที่โดยรอบอย่างนึกกังวล ฝ่ามือหนากระชับปืนพกในมือแน่น แม้ท่าทางดูนิ่งสงบ แต่ภายในใจกลับร้อนรนเกินกว่าจะอดทนรออีกต่อไป วิทยุสื่อสารของกรมตำรวจถูกปิดเพื่อตัดเสียงรบกวน ก่อนจะก้าวลงจากรถประจำตำแหน่ง
ตามหลักแล้วจองกุกควรรอกำลังเสริม แต่เวลาที่เดินอย่างไม่รีรอนั้นทำให้ขายาวเลือกจะก้าวเข้าไปยังตึกร้าง ระยะเวลาที่คนร้ายต่อรองไว้เหลืออีกเพียงไม่นาน นั่นจึงทำให้เขาตัดสินใจเข้าไปช่วยประกันด้วยตัวของเขาเอง
ความชื้นของผนังเปลือยก่อให้เกิดเชื้อราแพร่กระจายเป็นวงกว้าง รวมทั้งกลิ่นเหม็นอับจากภายในอาคารที่ขาดการดูแล
วิ่งขึ้นบันไดไปยังห้องที่ต้องสงสัย สองแขนเหยียดตรง ก้านนิ้วสอดเข้าที่ไกปืนเมื่อเห็นแสงสว่างอยู่เบื้องหน้า แผ่นหลังกว้างชิดไปกับผนัง นิ่งฟังเสียงที่ดังออกมาจากห้อง คล้ายกับบทสวดพิธีกรรมทางศาสนา เดาได้ไม่ยากว่าแสงไฟที่สว่างวาบคงมาจากเปลวเทียนนับร้อยเล่มภายในห้อง
กรอบหน้าหล่อลอบมองผ่านเข้าไปยังช่องว่างของประตู ตัวประกันที่ถูกมัดด้วยเชือกเส้นหนาเป็นบาทหลวงจากโบสถ์ชานเมือง ถึงอย่างนั้นก็เป็นผู้ที่มากความสามารถและได้รับความนับถืออย่างแพร่หลายจากผู้ที่เคร่งศาสนาด้วยกันเอง
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ถูกลักพาตัวโดยพวกที่นับถือลัทธิแปลกประหลาด เพื่อให้กลายมาเป็นเครื่องเซ่นไหว้ในคืนเดือนดับเช่นนี้
เสียงบทสวดเงียบลงแล้ว ร่างของคนร้ายเดินละออกไปยังมุมห้อง คว้ามีดสั้นที่อาบไล้ด้วยความร้อนจากเปลวไฟ
สบโอกาสสำหรับตำรวจหนุ่ม ร่างสูงเข้าชาร์จทันทีที่อีกฝ่ายหันหลัง แต่การปะทะก็ต้องเริ่มขึ้นเมื่อคนร้ายขัดขืนการจับกุม จองกุกถูกผลักเข้าไปกลางวงล้อมของเปลวเทียนนับร้อยเล่ม ไม่มีแม้แต่เวลาสังเกตรอยเลือดที่ถูกเขียนเป็นสัญลักษณ์แปลกประหลาดบนพื้น
JE LEEST
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictieความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
