ซีรี่ส์ ปาร์คจีมินและผัวเถื่อนของเขา
แรกแย้มแสงอรุณพัดผ่าน โอบกอดร่างบางเอาไว้อย่างแผ่วเบา ซึมซับความรู้สึกสดชื่นที่อบอวนไปทั่วห้อง ทุกอย่างกำลังจะดำเนินไปด้วยความสบายแต่สุดท้ายก็ต้องฉุดรั้งร่างบางออกจากนิทราเสียที
"อ้วน! ลุก! กูหิว!"เสียงแหบทุ้มตามประสาชายชาตรีพร้อมแขนแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยสักดึงร่างขาวอวบของแฟนตัวเล็กขึ้นจากเตียงจนร่างบางตื่นเต็มตา
ดวงตาเรียวรีได้แต่ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยยามมองไปยังร่างสูงที่คาบบุหรี่อยู่ในปาก
ไอ่ห่า ปลุกกูมาทำกับข้าวทั้งๆที่มึงก็เคี้ยวบุหรี่ นั่นอ่ะยาเส้น เอาไปคลุกข้าวไปไอ่เหี้ย
"เลิกมองหน้ากูแล้วไปหาไรให้ผัวแดก เร็ว!"
เสียงทุ้มตวาดลั่นแต่ร่างบางก็หาสนใจไม่ สะบัดผ้าห่มเดินไปที่ห้องครัวก่อนจะเปิดตู้เย็นเพื่อดูวัตถุดิบที่พอจะเอาไปกรอกปากหมาๆได้
"กูอยากกินผัดกระเพรา"
สิ้นเสียงร่างสูง คนตัวเล็กก็มองตาขวางทันที
ทำไมไม่ลงไปซื้อแดกข้างล่าง!
"กูรู้นะว่ามึงด่ากูอยู่ เอาไข่ดาวด้วยขอสุกๆ"
ห่า..
เป็นขี้มูกรึไง สั่งจังเลย
จัดการสั่งเสร็จสรรพก็เดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟา ริมฝีปากบางเบ้ออกจากกันเล็กน้อยก่อนจะเริ่มจัดการผัดกระเพราของร่างสูงด้วยฝีมือตัวเอง
ВЫ ЧИТАЕТЕ
sf/os kookmin | EMPTY
Фанфикшнความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
