คำเตือน 1 : แบ่งไว้อ่านวันอื่นก็ได้นะ
คำเตือน 2 : ไม่มีความน่ากลัวใดๆทั้งสิ้น
คำเตือน 3 : อวสานอาหารเช้ากลางวันเย็น
เพล้ง!!
เสียงกระจกบานกว้างแตกออกจนเป็นเสี้ยวเล็ก พร้อมกับร่างมนุษย์ที่ไม่หลงเหลือความเป็นมนุษย์ที่โถมกายลงมา
บางส่วนทรุดลงไปกับพื้นแต่บางตัวกลับดันกายที่ไม่สมประกอบของตัวเองขึ้น เนื้อกายที่ติดเชื้อจากไวรัสเน่าเฟะ น้ำเลือดผสมของเหลวที่เหมือนน้ำเมือกใสไหลออกมาจากรอยแผลปริเพราะพิษของไวรัสกำลังกระจายไปทั่วร่าง
สันกรามผิดรูปทำให้ริมฝีปากอ้ากว้าง ระยะของมันฉีกไปเกือบจะถึงใบหู กลุ่มผมที่เริ่มร่วงโรยเผยให้เห็นรอยจามของขวานฝังอยู่ที่ศีรษะ
เหลือกตาสีขุ่นมองภาพการเคลื่อนไหวตรงหน้าอย่างพร่าเลือน ใช้ท่อนขาที่พลิกผิดรูปก้าวเดินไปตรงหน้าตามกลุ่มที่เรียกได้ว่าเป็นฝูงของมัน พากันทะลักเข้าไปในห้องทดลองสีขาว
ไม่มีสมอง ไม่มีความคิด ไม่มีความเจ็บปวด
สิ่งที่มันมีอยู่ตลอดเวลาคือการได้กิน
กินสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง
ฉึก!!
มีดเล่มเล็กถูกปักเข้ามาที่กลางหัวของมันอย่างแรง มากพอที่จะทำให้สมองเน่าเฟะนั่นสาดกระจายและไหลออกมาได้อย่างเชื่องช้า
ตุ้บ
ร่างของอมนุษย์ล้มลงพร้อมกับเสียงถอนหายใจของร่างบางที่นั่งอยู่หลังตู้เหล็ก
ปาร์คจีมิน คุณหมอตัวน้อยที่ถูกเรียกตัวมาเพื่อช่วยทีมทดลองในการหาทางแก้โรคแพร่ระบาดนั่น
โรคที่ทำให้ทุกคนกลายเป็นซอมบี้
หากแต่ก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดเมื่อหนึ่งในผู้ทดลองถูกซอมบี้ในห้องทดลองกัด และกลายเป็นว่านั่นทำให้เกิดความโกลาหลขนาดใหญ่เมื่อไม่สามารถกักกันผู้คนลองคนนั้นไว้ได้
ВЫ ЧИТАЕТЕ
sf/os kookmin | EMPTY
Фанфикшнความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
