หมู่มวลผการิ้วร่วงโรยเมื่อลมแรกเหมันต์พัดผ่าน เฉกเช่นเดียวกับเกลียวไอขาวที่พ่นออกมาจากริมฝีปากเจือสี กระชับอาภรณ์คลุมกาย ตะกร้าสานในมือยังว่างเปล่า นัยน์ตาเรียวรียังคงมองหาวัตถุดิบในการประกอบอาหารที่ตั้งเรียงราย
เหล่าพ่อค้าแม่ค้าต่างพากันตะโกนโหวกเหวกเพื่อเรียกลูกค้า เม้มริมฝีปากเชิงชั่งใจ
มันเทศอ้วนอูมดูเนื้อมากน่ารับประทานหากมันกำลังส่งกลิ่นร้อนๆ ยกยิ้ม ก่อนจะตั้งใจเลือกอย่างประณีต เวลายังเหลืออีกมาก ยามนี้เจ้าหล่อนทั้งหลายก็คงยังไม่สร่างหรอก
ใช้ชีวิตเป็นพี่เลี้ยงเด็กสาวหลายสิบชีวิต คนทั้งเมืองต่างขนานนามให้เจ้าหล่อนว่าเป็นนางฟ้านางสวรรค์
เจ้าของหอนางโลมอย่างเขาก็ได้แต่ระบายรอยยิ้มกับคำชื่นชมแสนขมนั่น เมื่ออิสตรีอีกไม่น้อยก็คอยแต่จะรังเกียจรังแกพวกนาง
จับจ่ายเสียเสร็จเรียบร้อยจนพอใจ เตรียมหันกายกลับไปยังทางที่เดินมา แต่ไม่ทันไร เสียงหวีดแหลมของหญิงสาวลูกขุนนางคนหนึ่งก็ดังขึ้น
เกิดความโกลาหลเมื่อม้าทรงในราชสำนักกำลังไล่ควบเข้ามายังตลาดใจกลางเมือง แลดูเหมือนกำลังไล่ล่าจับโจรร้ายราวกับละครตุ๊กตาผ้าประดับมือ แต่นี่สิ ของจริงเสียยิ่งกว่าจริง
ในเมื่ออีกไม่กี่ก้าว อาชาแสนดุดันกำลังตรงมายังทิศที่ร่างบอบบางยืนอยู่
ขาเรียวภายใต้ชุดคลุมแสนยาวนิ่งสนิท ตื่นตระหนกตกใจ ก้าวไม่ออก
"อ๊ะ!!" แรงเหนี่ยวรั้งช่วงกลางลำตัว ดึงให้ร่างบอบบางหลบวิถีทางอาชาใหญ่
เสียงโอดครวญของพ่อค้าแม่ค้าดังขึ้น เหตุเพราะการไล่ล่านั่นทำสินค้าของตนเสียหาย กระพริบตาดึงสติเมื่อนึกได้ว่าแรงกอดรัดคลายลงแล้ว
BINABASA MO ANG
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
