"จะจีบไก่นี่มันต้องทำไงวะ"
เป๊งๆ!
ประโยคชวนใจเต้นดังขึ้นพร้อมกับเสียงเคาะกระทะของร้านผัดไท แต่เชื่อเถอะว่า จ๊าบ เจิดจรัสได้ยินทุกคำพูดที่ร่างสูงเอ่ยแน่นอน
"อะไรของคุณ กินเข้าไปเลยนะ"
มือเล็กฉวยต้นหอมขึ้นมาก่อนจะยัดเข้าไปในปากร่างสูงทั้งต้น
หื้ม หอมเลยกู
มุมปากร้ายยกยิ้ม ก่อนจะเคี้ยวต้นหอมเข้าไปด้วยท่าทีที่ไม่รีบร้อน ช้อนสายตามองปรางแก้มใสที่เห่อแดงน้อยๆ เดาว่าแม่งร้อนไม่ได้เขินอีสัด ถ้าจะนั่งติดเตาขนาดนี้
"มองอยู่ได้"
"ดุจั้ง"
"คุณนี่มัน..."
กัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความประหม่าเมื่อเลื่อนสายตามาสบกับร่างสูง ฝ่ามือหนาจิ้มกุ้งในจานจ่อไปที่ริมฝีปากอิ่ม
"อ้าม"
"ไม่ต้องเลยครับ กินดีๆ"
"รู้มั้ยว่าผู้หญิงทั้งร้านกำลังอิจฉามึงอยู่"
"ไม่ได้อยากให้อิจฉาซะหน่อย"
"จริงเหรอ ไม่อยากให้อิจฉาจริงเหรอ"
"คุณ อื้อ!"
อ้าปากนิดเดียวกุ้งก็ถูกยัดเข้าไปจนต้องยอมเคี้ยวอย่างจำยอม
ยัดมายัดกลับไม่โกง
ก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มทานอาหารตรงหน้า บรรยากาศครึกครื้นของที่นี่ทำให้ถนนคนเดินดูไม่เงียบเหงา ถัดไปจากร้านที่พวกเขานั่งก็มีดนตรีสด การแสดงโชว์อีกมากมายที่จะเล่นไปตลอดทั้งคืน
ไม่นานนักร่างสูงก็จัดการจ่ายเงินค่าอาหาร ฉวยโอกาสคว้ามือเล็กมากุมแล้วเดินนำไปในเส้นทางที่เต็มไปด้วยผู้คน ก่อนจะเปลี่ยนมาเดินซ้อนหลัง หลงลืมความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น ก้มใบหน้าลงไปพูดคุยที่ข้างแก้มใสเมื่อเดินผ่านบริเวณที่ติดตั้งลำโพงขนาดใหญ่
BẠN ĐANG ĐỌC
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
