เพราะ...เรื่องของเรามันจบลงแล้ว
D E S I R E
ตึก ตึก ตึก ตึก
"จองฮวาอย่าวิ่งลูก!"
"ค้าบ~"
เจ้าตัวเล็กในชุดนักเรียนระดับชั้นอนุบาลห้องหมีน้อยเอ่ยเสียงใส ยามที่วิ่งลงมาจากชั้นสองของตัวบ้าน
"จองฮวารอเราด้วย!"
เพียงแค่ครูเดียว เด็กน้อยตัวเล็กอีกคนนึงก็วิ่งตามกันมาติดๆ รีบร้อนถึงขนาดสะพายกระเป๋าตอนลงบันได ดูทุลักทุเลไม่น้อยเมื่อเห็นน้องชายฝาแฝดอีกคนนึงวิ่งนำลงไปแล้ว
ไม่ได้! วันนี้มะม๊าทำแพนเค้ก จะให้จองฮวาถึงโต๊ะก่อนเราไม่ได้!
"จองฮวาหยุดน้า!"
"เราไม่รอมินฮยอกหรอก!"
พูดไปงั้นแต่ขาเล็กก็เผลอชะลอความเร็วเพื่อรอพี่ชายฝาแฝดของตัวเอง จมูกรั้นแอบถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะจับมือของพี่ชายแล้วจูงพาลงมายังชั้นล่าง
กลิ่นหอมอ่อนๆของแพนเค้กที่ถูกเรียงตั้งอยู่ทั้งหมดสามจาน จัดวางอยู่บนโต๊ะทำเอาเด็กน้อยทั้งสองคนตาลุกวาว ก่อนจะเลื่อนสายตามองหาคนเป็นแม่ที่กำลังถือนมกล่องออกมาจากตู้เย็น
"มะม๊า~"
"หื้ม มะม๊าบอกแล้วไงว่าอย่าวิ่ง ไม่ฟังกันบ้างเลย ถ้าตกบันไดขึ้นมาจะทำยังไง" ร่างบอบบางแอบเอ็ดเจ้าสองแสบเล็กน้อย
"กะ..ก็จองฮวาหิว.."
"มินก็หิว.."
"ทีหลังอย่าวิ่งอีกนะครับ ถ้าหนูเป็นอะไรขึ้นมา มะม๊าต้องเสียใจมากๆแน่เลย"
"ค้าบ"/"ค้าบ"
"ไปกินแพนเค้กกันดีกว่า"
VOUS LISEZ
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
