"ถ้าอยากอยู่ในห้องฉันนัก..."
"ลองมาคลานเล่นอยู่บนเตียงฉันสัก3วันมั้ย จีมิน"
สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหยักได้รูปบดจูบลงมาบนริมฝีปากอิ่มอย่างแรง ขบเม้มจนคนตัวเล็กยอมเผยอออก ตอบรับสัมผัสของร่างสูงที่เลี่ยงไม่ได้
รสชาติเลือดที่ติดอยู่ปลายลิ้นถูกเกี่ยวกระหวัดจนเกิดเสียงชื้นแฉะ ความรุนแรงถูกป้อนเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ถูกริดรอนลมหายใจที่ขาดห้วง เผยอหอบครางขอลมหายใจให้คนใจร้ายถอนริมฝีปากออก
สันจมูกของร่างสูงกดแผ่วเบาลงบนแก้มใส ไล่เลียขบเม้มติ่งหูของร่างบางยามสั่นสะท้านอยู่ใต้ร่างแกร่ง
"ยะ อย่านะ"ผินใบหน้าหวานหนีการควบคุม ปฏิเสธเสียงสั่นอย่างไร้เรี่ยวแรง
ร่างสูงหาสนใจไม่ ลากไล่ลงมาที่ต้นคอขาว ประทับรอยรักสีกุหลาบไหม้ ตีตราแสดงความเป็นเจ้าของ
ยามเสื้อยืดถูกร่นขึ้นและถอดออกไปด้วยความรวดเร็ว ร่างบอบบางพยายามห่อกายเข้าหากันแต่ก็ถูกร่างหนาทาบทับ ข้อมือสองข้างถูกตรึงเหนือศีรษะด้วยเนคไทสีเข้ม ปมมัดยิ่งออกฤทธิ์ก็ยิ่งเจ็บ
"ฮึก อ๊ะ!" ริมฝีปากได้รูปปรนเปรอยอดอกสีช้ำ ละเลงลิ้นชื้นแฉะจนแข็งเป็นไต ชูชันสู้อย่างเลี่ยงไม่ได้ อีกข้างก็ถูกนิ้วร้ายบดบี้จนกายเล็กเร้าไม่ติดเตียง
"ยะ อย่า ...อย่าทำอะไรผมนะ"
น้ำตาที่เหือดแห้งรือคลอเบ้าอีกครั้ง มากพอจนแปรเปลี่ยนเป็นสายเปรอะเปื้อนใบหน้าหวาน พร้อมกันกับความกลัวที่คลืบคลาน แล่นริ้วจนกายเล็กสั่นไม่ต่างจากลูกนกห่างรัง ทั้งหยาบโลนและรุนแรง
ESTÁS LEYENDO
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
