สายลมไหวเเผ่วเบา สะกิดไล่เเท่งทองเหลืองให้กระทบเข้าด้วยกันตามขนาดความยาวที่ไล่เสียงไม่เท่ากัน เกิดเป็นเสียงดังกังวานใสชวนฟัง ผสมผสานกับกลิ่นดอกไม้ยามเย็นที่โชยมาเเต่ไกล หมู่นกบนท้องฟ้าสีส้มเเสดต่างพากันบินกลับรัง
ไม่ต่างจากปาร์ค จีมิน ที่กำลังเดินไปปิดหัวก็อกให้น้ำหยุดไหล หลังจากรดน้ำต้นไม้เสร็จ
ร่างบอบบางเดินไปที่หน้าประตูรั้วบ้านเพื่อเช็คว่าประตูบ้านถูกล็อคเรียบร้อยเเล้วหรือยัง ซึ่งก็เป็นไปตามคาดประตูรั้วสีขาวสูงเพียงอกของร่างบางถูกล็อคเรียบร้อยเเล้ว
คนตัวเล็กหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้านชั้นเดียวขนาดเล็กของตนเอง บ้านสีขาวสะอาดตากับการตกเเต่งง่ายๆ ด้านในมีเพียงห้องนอนหนึ่งห้อง ห้องน้ำ ห้องรับเเขก เเละห้องครัว รวมถึงห้องทำงานของปาร์ค จีมิน
บ้านเดี่ยวชั้นเดียวขนาดเล็กอยู่ในเเถบชานเมืองที่จีมินรักในความสงบ นานๆครั้งที่จำเป็นต้องส่งงานเเละเข้าไปชมเเฟชั่นวีคร่างเล็กก็ถึงจะเข้าเมืองสักครั้ง
ติ้ง
เสียงไมโครเวฟดังขึ้นรั้งสายตาของร่างบางไปที่ถ้วยแกงกระหรี่ จีมินไม่รอช้าตักบางส่วนออกมาจากถ้วยราดลงไปบนข้าวสวยสีขาวเม็ดอวบ
เมื่อข้าวคำเเรกเข้าปากร่างบางก็ระบายรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย รู้สึกเหมือนหายเหนื่อยไปทั้งวันหลังจากได้คอนเซปชุดที่ต้องใช้เเสดงในเเฟชั่นวีคประจำฤดูฝน ร่าางบางที่เร่งมือออกเเบบเเละเสื้อผ้าต้นเเบบของตนเองนำไปส่งที่ห้องเสื้อในเมืองเพื่อนำไปปรับเเก้เเละใช้กับผ้าที่มีคุณภาพมากขึ้น
ปาร์ค จีมิน เป็นดีไซน์ที่ไม่ใช่ชื่อดังอะไร ทุกวันนี้อยู่กินได้ก็เพราะการที่ห้องเสื้อของตัวเองเปิดให้เช่ายืมชุดกับกองละคร หรือกองถ่ายหนังมากกว่าขายเสื้อผ้า เพราะตัวเเบรนด์ของจีมินค่อนข้างแพง เเละเจาะกลุ่มลูกค้าที่กระเป๋าหนัก
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
