แรงยุบเกิดขึ้นที่ปลายเตียงรั้งสายตาเรียวรีให้ออกห่างจากหนังสือนิทานเล่นโปรด
เบื้องหน้าที่คือร่างสูงเจ้าของใบหน้าคมคายในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงขายาว
เล่มหนังสือถูกวางลงกับผืนผ้าสีหม่น คลานเข่า ก่อนจะวางฝ่ามือลงกับแผ่นหลังกว้าง อ้อมไปด้านหน้าแล้วโอบกอดด้วยแรงอันน้อยนิด
ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมากุมมือเล็ก ก่อนจะหันใบหน้าไปรับจูบจากริมฝีปากสีหวาน แผ่นเบา เชื่องช้า เพื่อซึมซับ
กระซิบติดใบหูด้วยถ้อยคำแผ่วเบา
"ออกไปเที่ยวกันหน่อยไหม"
You drive me crazy
ตะวันตรงหัวกับย่านการค้าในวันหยุดช่างวุ่นวายแต่ก็ไม่ทำให้ทั้งสองรู้สึกอารมณ์เสียแต่อย่างใด ซ้ำกลับทำให้พวกเขาดูเหมือนเป็นคู่รักทั่วไปมากขึ้น
"กุกอันนี้สวยป่ะ" ชูเคสโทรศัพท์รุ่นล่าสุดให้ร่างสูงดู ใบหน้าหล่อพยักรับก่อนจะชูเคสคู่กันขึ้น
"อันนี้ก็สวย เอาโทรศัพท์มาหน่อย" แบมือขอ ซึ่งร่างบางก็ส่งสมาทโฟนสีขาวมาให้ร่างสูงลองใส่เคส
ครืด
เสียงข้อความที่ส่งเข้ามารั้งสายของคนทั้งคู่ไว้ แต่กลายเป็นว่าร่างสูงใช้โอกาสที่ร่างบางก้มมามองข้อความหันไปกดจูบแรงๆที่ริมฝีปากอิ่มนั่น
"อื้ม! คนเยอะนะ!" เอ่ยปรามทั้งที่ปรางแก้มนั่นเห่อแดง
"หึ" จองกุกยกยิ้มก่อนจะล็อคหน้าจอให้เป็นสีดำสนิท พลางเลือกเคสโทรศัพท์อันใหม่
ไม่นานนักกับเคสคู่ไอร่อนแมนของจองกุกก็ได้มาคู่กับกัปตันอเมริกาของจีมิน เบื้องหน้าที่เตาเนื้อย่าง ร่างสูงทำเพียงเท้าคางจ้องมองร่างเล็กที่กำลังสั่งเมนูอาหารด้วยความเคยชิน
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
