ฝ่ามือหนาละจากเครื่องยนต์รถหรูเมื่อถึงเวลาทานข้าว สไลด์ตัวเองออกมาจากใต้ท้องรถก่อนจะลุกขึ้น เหล่าลูกน้องที่เห็นว่าเฮียของเขาละจากงานแล้วก็เป็นอันพร้อมเพรียงเดินไปล้างมือเพื่อเตรียมทานข้าวจากฝีมือซ้อ
แปลจากภาษาจีนคือพี่สะใภ้ แปลไทยง่ายๆคือเมียเฮีย
อยากรู้เหมือนกันว่าเฮียมันไปคว้ามาจากไหน ทั้งน่ารักเรียบร้อยพูดดีมีมารยาท ไม่น่าไปคบกับคนเหี้ยๆอย่างเจ้าของอู่เลย
แต่ที่เด็ดสุดนี่ก็คงจะเห็นว่าเป็นฝีมือการทำกับข้าวเนี่ยแหละ ถึงจะไม่เลิศแต่ก็อร่อยในระดับที่พวกเขาไม่ต้องเติมลมยางแลกข้าวกับพวกแม่ค้าในตลาดเลย
มันก็กระดากปากนิดหน่อยที่ต้องชมแต่พอยืนคู่กันแล้วแม่งโคตรเหมาะเลย
"เน๊าะมึงเน๊าะ"
"เน๊าะเหี้ยไร ไปล้างมือเดี๋ยวก็โดนเฮียเอาไขควงแทงพุงหรอกสัด"
ผลัดกันตบหัวก่อนจะแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง ตัดภาพมาที่เฮียเจในชุดช่างกำลังเดินเข้าไปในครัว
"มีไรกินมั่ง" ด้วยส่วนสูงที่ต่างกันทำให้เฮียเจผู้โหดสัดสามารถมองผ่านหัวทุยไปยังหม้อต้มได้
"มีแกงจืดเต้าหู้หมูสับกับผัดหอยลาย ทานได้ใช่ไหมครับ" เหลือบตาถามคนข้างกาย จ๊าบก็ยังเป็นจ๊าบ สุภาพเสมอต้นเสมอปลายถึงแม้ว่าจะผ่านมาเกือบ 1 สัปดาห์แล้วก็ตาม
"อือ อยากกินเต้าหู้อันนั้น" ร่างสูงโบ้ยไปยังเต้าหู้สีเหลืองนวลที่ลอยอยู่ในชาม คนตัวเล็กเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ ก่อนจะหยิบช้อนแล้วส่งให้คนตัวสูง
"มือกูเปื้อนอยู่"
"ไปล้างมือสิครับ"
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
