"คุณ...ผมดูดีรึยังอ่ะ"
ปาร์คจีมินที่ยืนอยู่หน้ากระจก หมุนตัวไปรอบๆเพื่อเช็คความเรียบร้อย ก่อนจะหันมาถามผู้คุมรอบทีเจ็ดเพื่อความมั่นใจ
ตอนนี้คนตัวเล็กอยู่ในกางเกงเนื้อผ้าสแลคสีดำสามส่วน ด้านบนเป็นเสื้อยืดสีขาวคลุมทับด้วยสูทสีดำทึบติดเข็มกลัดประจำแบรน สวมด้วยหมวกปีกกว้างสีดำ รวมถึงรองเท้าผ้าใบสีขาว ทุกอย่างล้วนลงตัวเหลือเพียงแต่ความมั่นใจของตัวเล็กที่หมั่นถามผู้คุมอยู่บ่อยครั้ง
"ผมดูดีแล้วใช่ปะ"
จองกุกขมวดคิ้ว เขาเริ่มรู้สึกรำคาญคนตัวเล็กนิดๆ ที่มักถามหาความมั่นใจอยู่บ่อยครั้ง บางทีก็อยากจะตัดปัญหาด้วยการบอกว่า ไม่ใส่อะไรก็น่ารักอยู่แล้ว
แต่ก็นั่นแหละ ขืนพูดออกไปมีหวังคนตรงหน้าต้องเกลียดเขามากขึ้นแน่นนอน
"อืม"
จีมินที่ได้ยินดังนั้นก็หันกลับมาที่กระจกอีกครั้ง ก่อนจะคว้าลิปมันมาทาบนกลีบปากตัวเองเพิ่มความมันวาว ส่วนใบหน้าใสนั้นจองกุกก็ได้สั่งช่างแต่งหน้าเข้ามาเนรมิตร่างเล็กให้กลายเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆได้อย่างไม่น่าเชื่อ
วันนี้เป็นวันที่ 15 วันสุดท้ายของการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ซึ่งคนตัวเล็กเลือกระงับอาการวิตกกังวลไว้ภายใต้อาการตื่นเต้นของงานเดินแบบในเย็นนี้ เพราะถ้าเกิดคายยะไม่สามารถหาเงินมาตามจำนวนที่บอกไว้ได้ วันนี้ก็คงเป็นวันสุดท้ายของการมีลมหายใจของจีมินเช่นกัน
"เสร็จรึยัง" ร่างสูงนั่งรออยู่ที่ปลายเตียงถามขึ้น
"สะ เสร็จแล้วครับ"
สุดท้ายทั้งสองคนก็ก้าวออกมาจากเพ้นเฮาท์สุดหรู ตัวลิฟท์ที่เคลื่อนตัวลงมาถึงชั้นล่างถูกเปิดออก จองกุกคว้ามือเล็กไปจับ แทรกปลายนิ้วไปตามช่องว่างของกันและกัน กระชับแน่นและออกแรงดึงให้คนตัวเล็กเดินออกมาพร้อมกัน จีมินรู้สึกตกใจไม่น้อย แต่ก็ปล่อยเลยตามเลย ก่อนที่จะถูกดันตัวเข้ามาในรถเก๋งซีดานคันสีดำ
ESTÁS LEYENDO
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
