Little red riding hood jimin ver.
ท่ามกลางเกล็ดหิมะสีขาวโปรยปราย ร่างบอบบางในชุดผ้าคลุมสีขาวบริสุทธิ์ย่อกายลง ริมฝีปากอิ่มเผยอปล่อยลมหายใจที่เป็นไอขาวจางๆหายไปในอากาศ นัยน์ตาสีเฮลเซนัทกวาดมองทุ่งดอกไม้สีขาวที่ล้อมรอบกาย
น่าประหลาดที่สิ่งมีชีวิตแสนอ่อนโยนกลับมาบานในฤดูหนาวเหน็บ, ใยช่างกล้าอ้ากลีบดอกรองรับเกล็ดหิมะสีขาวที่เย็นจนถึงขั้วหัวใจ
มือเล็กในถุงมือสีดำใช้กรรไกรตัดก้านดอกไม้ให้ได้ความยาวที่พอเหมาะจะถือกำรอบเป็นช่อสวย
ถึงแม้จะสวยงามเพียงไหน หากต้องการจะชื่นชมก็ต้องเด็ดดอกมันลงมา
ร่างบางวางช่อดอกไม้ลงในตระกร้าสานอย่างอ่อนโยน ลุกขึ้นยืนอีกครั้งพลางกวาดสายตาทั่วทุ่งกว้างสีขาว แต่ก็ไม่อาจบดบังเงาดำมืดของสัตว์ร้ายที่กำลังมุ่งเข้ามา
ขาเรียวเผลอก้าวถอยหลัง เพียงชั่ววินัยน์ตาหวานสบมองกับนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาของสัตว์ร้ายตัวโต
ราวกับต้องมนต์, ร่างบอบบางไร้การเคลื่อนไหว หากแต่หัวใจดวงน้อยในอกกลับสั่นระรัว ร่างของสัตว์ร้ายที่โผล่ออกมาจากเงามืดอย่างช้าๆ ความสูงใหญ่ที่ทำเอาคนตัวเล็กนึกกลัว
ร่างแข็งแกร่งที่ปกคลุมด้วยเส้นขนสีทึบ ลมหายใจอุ่นร้อนที่ถูกพ่นออกมาจากปลายจมูกยาว ก้าวมาที่ร่างบางอย่างเชื่องช้าหากทุกฝีเท้าเต็มไปด้วยความอันตราย
ปาร์ค จีมิน ไม่สามารถละสายตาไปจากนัยน์ตาสีฟ้านั้นได้เลย จนสุดท้ายหมาป่าสีทึบก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างเล็ก ส่วนสูงที่เท่ากันหากแต่เทียบความใหญ่นั้นแทบจะเทียบไม่ได้เลย
ร่างเล็กรู้สึกอยากจะเป็นลมไปเสียตอนนี้ให้ได้ รู้สึกกลัวจนแทบจะไม่มีแรงขยับกายแม้แต่น้อย ลำคอขาวเผลอกลืนน้ำลายเข้าอึกใหญ่ก่อนจะเอ่ยขึ้นช้าๆ
YOU ARE READING
sf/os kookmin | EMPTY
Fanfictionความพิเศษของ ความว่างเปล่า คือ การไม่มีอะไรเลย #กุกมินว่างป่าว
