39. BÖLÜM:Yalancı

77 9 0
                                    

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasında yatıyordum. "Uyandın demek"  "Çağlar? Ne isim var burada?"  Yanıma gelip "Bayildin." Dedi. Araf?  "Araf. ARAF NASIL!"   "Biraz daha iyi merak etme. " Oh  be. "Görebiliyor'muyuz?" Kafasını salladı. "Iki gündür uyuyorsun." Ne! Oha!  Hemşire geldi. "Nasıl hissediyorsunuz?"  "Çok iyi hadi beni birak gideyim Araf'ın yanına hadi." Bir kaç sey yaptı. Daha sonra ayağa kalktım. Ilk başta dünya döndü. Ama sonra düzeldi. Araf'ın odasına geldiğimde kapıyı açıp girdim. Buğra kötü gibiydi. Araf sinirli. Selim şaşkın. Noluyor lan? Araf beni görünce kollarını iki yana açtı. Bende gidip sarıldım. "Çok korkuttun aptal!" Gülümsedi. Buğra ayağa kalktı ve çıktı. "Ben onları araştırıyorum" deyip Selim'de çıktı. Yanına oturdum. "Özür dilerim. Seni zorlamamlıydım." Dedim. Yanaklarımı sıktı. "Özür dileme,mideye indiren bendim. " güldüm. "Biliyor'musun ben seni çok özledim." Gülümsedim bende. "Ne kadar?" Kollarını açtı. "Bundan daha çok." Gülümsemem yayıldı. "Sen nerdeydin?"   "Sanırım iki gün önce çok sinir ve üzüntüden bayilmsim ve odaya almışlar." Kaşlarını çattı. "Kim sinirlendirdi benim mavişimi? " kafamı salladım."kimse." Buğra diyimde katil ol he? Kollarının arasına aldı beni,saçımdan öptü. "Ben burdan çok sıkıldım. Ne zaman çıkıcam?" Bilmiyorum der gibi omuz silktim. "Araf." "Söyle güzelim? " şimdi söylemeliyim "Ben,sen uyurken sana....Sana."   "Bana?"  Of. "Sana seni seviyorum dedim ." O kadar hızlı söyledim'ki. "Bu muydu kaç gündür öğrenmek istediigm şey?' Kafamı salladım . "Aman,ben zaten bunu biliyorum....'güldü. ' ama senin ağzından duymak daha güzel." Kafamı kaldırıp Araf'a gülümsedim. "Ve sana birşey söyliyeyim'mi?" Küçük çocuk gibi kafamı salladım. Kulağıma eğilip "Bende seni seviyorum" dedi. Sanırım ilk defa sevgisini 'seni seviyorum ' ile ifade etmişti. "Senin sinirlerin'mi bozuk?" Kafamı olumsuz anlamda salladim."Emin'misin?" Acaba birşey'mi biliyor? "Eminim Araf..." elleri yanakalrimi bulunca "Bana yalan söyleme sakın." Kafamı aşağı eydim yarım gulusle kafam eski yerini aldı. "Bunu kimsenin yanında yapmıyorsun!" Neyi? "Neyi?" Parmağını hemen çıkan ama küçük olan gamzeme soktu. "Bu gamzeyi kimseye çıkarmıyorsun! " gülümsedim. "Çünkü orası benim." Kafamı salladım. Ayağa kalkıp "Eve gitsem senin için sorun olur'mu?" Düşündü. "Hayır. Kendine dikkat et." Gülümseyip el salladım. "Gelicem,söz." Kafasını salladı. "Giderken doktora ne zaman çıkacağını'da sorarım."  Gülümsedi "Çok iyi olur." Odadan çıktığımda Buğra duvara yaslanmış duruyordu. Çağlar'da yanında. Çağlar bana göz kırpıp Araf'ın odasına girdi. Buğra sessiz bir şekilde "Nereye?" Dedi. Ben onun yaptığının tersini yaptım. "Eve." Kafasını sallayıp doğruldu. "Götüreyim." Gülümseyip elimle dur işareti yaptım. Küçümser bakışlarımla "Senin..Arabanda....Suçlular ve Orospular için yer varmıydı?" Derin bir nefes alıp "Lütfen öyle deme. Ağzımdan kaçtı.Vicdan azabından içim içimi yiyor." Sesi çok çaresiz çıkmıştı. Kafamı çok yavaş şekilde olumsuz anlamda salladım. "Teşekkür ederim ama ben evime gidebilirim." Yanından geçip doktorun odasına girmek için iki defa tıklattım kapıya. "Gir !" Içeri girdim. "Ah,Yağmurcum. Geçmiş olsun." Gülümseyip "Merhaba..... Araf ne zaman çıkıcak?" Dosyaları karıştırdı. "Araf...Kutgün? Bu kaç gün önce gelen hastam....'gülümsedi' otur bakalım." Allah Allah birşeymi var acaba? Oturdum. "Sorun mu var?" Güldü. "Yok. Çok iyi Maşallah. Ama..'derin bir nefes ufleyip' sana önem veriyor. Kız kardeşi yada kız arkadaşı'mısın?" Kafamı salladım. "Utanma. Kız arkadaşısın dimi?" Olumlu anlamda kafamı salladım. "Peki...O haylaz şimdi çıkabilir sorun çıkmaz sa ." Gülümseyip ayağa kalktım. "Teşekkürler. Sonra görüşmek üzere." Deyip odadan çıktım. ..


Evin anahtarını sokup deliğe içeri girdim. Bu eve nolmuş? Savaş mi çıktı? Gözüme koltuğun yanında diz çökmüş ağlayan Kadir takıldı. Hemen yanına gidip diz coktum. Gözlerini açtı. "Nerdesin sen nerdesin! Nerde kaldın 4 gündür! Nerde?! Sana diyorum!" Kollarımı ona sarıdım. "Nerdeydin?" Son cümlesi çok çaresiz ve sessiz çıkmıştı. "Noldu bu eve? Neden ağlıyorsun? "   kollarını bana sarıp kafasını omuz çıkıntıma koydu. "Babam..." Nolmuş Murat amca'ma? "Noldu?"  Tir tir titriyordu. "Babam,bankadan para çektiğinde bir kaç serseri tarafından bıcaklanmış." Ne! Nasıl? Murat amcam iyi'mi? "Bir dakika doğru düzgün anlat şunu!" Benden ayrıldı. "Babam parayı çekmiş işte,serseriler istemiş ama babam vermemiş bunlar da ilk başta dövmüş sonra parayı aldıktan sonra üç kere bıçaklamışlar! Teyzem,yurt dışına ondan gitti. Ama lanet olsunki beni almadı! Almadi ! Almadi! " Hemen telefonumu çıkartıp annemi aradım.

Oyun Bozan Hayat (DÜZENLENİYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin