Oyun Bozan Hayat (DÜZENLENİYOR)

40. BÖLÜM:Rüya

Kadir hala uyuyordu. Yağmur'da uyudu uyuyacak. Arabayı durdurdum. "Yağmur güzelim geldik kalk hadi." Zar zor açtı gözlerini. "Hı,ne? Ben gözlerimi dinlendiriyordum yani şey. Kadir?" Arkayi gösterdim. Dönüp baktı. "Eve kadar taşıyacakmısın?"Kafamı salladım. "Sen geç eve." Deyip anahtarları attım. Eve doğru gidip kapıyı açtı. Arka kapıyı açıp Kadirin kolunu omuzuma attım. Eve kadar taşıyip evdeki koltuğa yatırdım. "Ona birşey olmayacak dimi?" Dedi. Sarılıp "Yeter ağladığın. Ağlama artık. Olmaz birşey merak etme. "Dedim, burnunu çekti. Gözlerinde biriken göz yaşlarını saldı. "Bunlar sondu,artık yok göz yaşı. Aç'mısın?" Kafasını salladı. "Tamam,ben gidip birşeyler hazırliğcam. Ama oda kötü olduğundan sadece bir seferliğine" güldü. Mutfağa gidip makarna falan yaptım. Kolayıda masaya koyup Yağmura seslendim. Mutfağa gelip oturdu. Gözleri kapandı kapanacak "Yemeğini yedikten sonra uyuyorsun." Kafasını kaldırıp "Hayır !" Dedi. Kaşlarını çatıp "Yatıyorsun! " dedim. Sesimi biraz yükseltmiştim. Tartışmaya bile gücü yoktu. Kafasını salladı. "Kadir? Ona nolcak? Delirmedi dimi?" Kolamı doldurup oturdum "Doktor değilim birşey diyemem. Ama dediğim gibi babasını görüp konuşuyor. Duvarlarla da konuşuyor. Kişilik değiştiriyor." Ağzını sildi "Bunlar kötü birsye'mi?" Kafası gitti galiba. "Sence?" Ofladı. "Benim yüzümden belkide söylememeliydim o haldeyken." Bardağı ileri itip "Iyi olacak merak etme. Hadi şimdi odama çık ve uyu" kafasını olumlu anlamda sallayıp mutfaktan çıktı. Tabağı falan sudan tutup şu bulaşık makinesi zımbırtısına yerleştirdim. Salona geçtim. Kadir gözleri açık tavana bakıyordu. Hava hafiften kararmaya başlamıştı. Saat 8'e geliyordu. Yanına gidip oturdum. Beni görünce gülümsedi. "Rüyamda babamı gördüm. Senin dediğin gibi." Daha sonra kaşlarını çattı. "Ama beni gittiği yere goturmedi! " gene kişilik değiştiriyordu. "Tamam,sakin ol. Belki'de yakın biryere gidiyordur ve geri gelicektir." Durdu durdu biraz. "Herkez aptallık yapıp gelmiğcegini söylüyor!" Dedi ve doğruldu yattığı yerde. "Hadi uyu. Gelicek ruyana" kaşlarını çattı. "Kandırıyorsun beni gelmiğcek!" Deyip ayağa kalktı. Ayağa kalkıp onu durdurdum. "Sakin ol. Bak sana gelicek dedim ve geldi. Bu sefer de gelicek." Yağmuru uyandıracak biraz daha bağırırsa. Oturdu "Gerçekten'mi?" Kafamı salladım. Onu Buğra'nın odasına götürdüm. "Hadi uyu gelicek." Odadan çıkıp kapıyı kapattım. Salona geçip sigara yaktım. Nolucak bu hali? Psikoloğ olan arkadaşımı aradım. "Alo?"  "Ooo,Hayırsız sen beni ararmıydın? Hayırdır kim öldü de aradın ?" Off,ne çok konuşuyor buda. "Ya,bir arkadaş var. Babasının ölümünü duyunca değişti. Kişilik değiştiriyor etrafındaki eşyalara kişilere zarar vermeye çalışıyor. Kendi kendime konuşuyor . Sana yarın müsait sen bir getireyim he?" Hmm gibi miriltilar çıkarttı. "Ya, o zaten gitmişte. Neyse getir bakalım." "Tamam." Deyip kapattım. Sigaram bitince yenisini yakıcakken kapı çaldı. Gidip kapıyı açtım. Alev? "Araf." Deyip sarıldı. Tövbe estağfurullah! Kollarını boynumdan çektim. "Ne var niye geldin?" Yüzü düştü. Yerden çekip  bakışlarını "Ben,tekrar hastanede olduğunu duydum. Geçmiş olsuna geldim." Geri bakıp "Geldin. Şimdi gidebilirsin." Kapıyı kapatıcakken durdurdu. "Ne?" Içeri girdi. "Araf,sen eskiden böyle degildin. " ofladım. Ellerini boynumdan cekicekken ellerimi tuttu. "Alev git yoksa kötü olacak ." Tiksindigim bakışını attı. "Kötü? Nasıl yani?" Deyip güldü. Bu gülüşü biliyordum. Beni altına al gülüşü. "Artık senden iğreniyorum. Söylesene kaç kişinin altına girdin?" Güldüm. "Dur,söyleyemezsin çünkü sayamayacağın kadar fazla." Ellerini çekti. "Ne diyorsun sen?! O kız yokken ben vardım! Nerde o?! Evde mi yoksa?!" Salona geçiş yaptı "Nerde yukarda'mı? Hı nerde Araf?! " önüme gelip "Yoksa ondan'da alıcağını alıp benim gibi kenara'mı atıcaksın?!" Kendime hakim olamayıp tokadı geçirdim. Kafasını düştüğü yan taraftan kaldırıp gülümsedi. "Ne var? Onda olupta bende olmayan? Çirkin? Değilim. Eksiğim yok! Ne var o kızda?! Ne Araf ne?!" Tişortümü tutup kendine çekti "Ne veremiyorum sana?" Dedi sessizce. Bu iş daha çok cirkinleşmeden son vermeliyim. Elinden tutup geri ittim. "O orospu-" yüzüne geçirdim tokadı. Kolundan tutup kapı dışarı ettim. Yukarı çıkıp örtü ve yastık aldım. Aşağı  inip koltuğa yattım.

Gece 1.....

Kapı kolu ile oynama sesleri kulaklarımı kanatıyordu. Gözlerimi ovup kapının oraya gittim. Kadiri görmem ile çığlığı bastım. Beni görünce kafasını çevirip gulusmedi ve el salladı.

*********************************************************************
Adam çığlık sesini duyunca hemen uyandı. Annesi ni görmüştü rüyasında. Annesi tam ağzını açıp bagıricakken bir çığlık sesi duymuştu. Ama rüya mıydı?  Yokuş gerçek mi? Kadın çok korkuyordu. Kuzeni ayağa kalktı ve üzerine doğru gitmeye başladı kadının. Geri geri giderken ağlamaya başladı kadın. Adam ayağa kalkıp kadının kuzeninin odasına doğru yürüdü. Içinde kötü hisler vardı. Kuzeni güldü kadının. Kadın duvarla kuzeninin arasında kalınca korkmaya başladı. Ama aklına adamın dedikleri geldi. Korkmamis gibi yapıcaktı. Adam odaya girdiğinde boş olduğunu gördü. Kadının kuzeni kaşlarını çattı. "Babam. " Dedi. "Babami sen öldürdün. " kadin kuzeninin elindeki makası görünce gene çığlık attı. Adam çığlığı duyunca kızın odasına doğru koştu. Odaya girdiğinde onları öğlen bulduğu gibi buldu. Kadın duvarda çökmüş ağlıyor. Kuzeni ise elinde makasla ondan uzakta ağlıyor. Kadının yanına gidip sarıldı adam. "Gecti" dedi. Adam diğer adama baktı. Yanına gidip yakasindna tutup kaldırdı. "Ne yaptın?!" Diye bağırdı. Adam'ın elinden düştü makas. "Istedim" dedi. "Onu öldürmek istedim " Adam yumruğu geçirdi. Kadın tuttu adamı. "Onun suçu yok,ne yaptığını bilmiyor ." Dedi. Herkez düşünüyordu. Kadın 'nasıl yapar' diye Kadının kuzeni 'nasıl isterim.' Diye. Adam ' nasıl koruyamadım' diye....

Arkadaşlar kısa oldu. Baya baya baya kısa oldu.  Neden. Çünkü aslında çok uzun bir bölüm yazmıştım. Ama yayımlanmadı bende sildim ve tekrarı bir gece de anca böyle yazabildim,bir de iki bölüm sildim! Neyse idare edersiniz artık sjcnncnc