Oyun Bozan Hayat (DÜZENLENİYOR)

-19- Herif

Biz elimizden geleni yapıyoruz Araf bey. Hastamız çok hasar almış. Zehirlenmiş ve kan kaybetmiş. Kurşunu çıkarttık fakat akciğerlere'de fazlasıyla zarar vermiş. Yuttuğu su ve boğulma tehlikesi ile nefes daralması yaşamış. Kurtarsak bile yaşamı boyunca nefes darlığı çekme ihtimali var. Biz bunları gözü önünde bulundurarak kurtarma çalışmalarımızı gerçekleştirmeye çalışıyoruz. Ama hastamız oldukça direniyor. Ve buda işimizi olduğundan daha fazla zorlaştırıyor."

Ağzımdan çıkan kelimeler beynimi zorluyor'du. Kabullenemiyordum bu cümleyi ve ardından gelicek olan olumsuz zehirleyici cümleyi.

"Doktor ölecek'mi?

Doktor kafasını öne eydi ve derin bir nefes alıp verdi."Araf bey tam bir cevap veremem size. Ama gene dediğim gibi her ihtimale karşı hazırlıklı olun." Dedi ve koridor'un sonun doğru yürüdü. Asansör'ün açılması ile Ayşe teyze ve sanırsam Yağmur'un babası olan adam buraya doğru yürümeye başladılar. "Oğlum,noldu doktor birşey'mi dedi?" Söylemeli miydim?

Yanımda bana destek olacak bir Yağmur yoktu. "Yok Ayşe teyzem." Ayşe teyze kafasını salladı. Galiba biraz sakinleşmişti."Yağmur,kızım nerde?" Ayşe teyze'nin yanında gelen adam konuştu.

"Murat sakin ol. Iyileşicek dimi?" Dedi ve kaşlarıyla beni gösterdi. 'Evet' anlamında kafamı salladım. "Sen kimsin peki?" Dedi adının Murat olduğunu öğrendiğim adam. Ayşe teyze'de pek tam bilemedigi için sözü bana bıraktı. "Ben,Yağmur'un okuldan arkadaşıyım. Onu bir depo'nun oralar'da buldum." Kafasını salladı. "Ne zaman görecez yavrumu. En son bir oda'ya almışlardı." Ayşe teyze'nin oturması için omzuna dokundum ve koltuklar'dan birine doğru götürdüm onu."Yağmur'u tekrar ameliyat'a aldılar." Ayşe teyze duyduklarını hazmedemeyerek oturacağı  koltuğa bayıldı..

............24 saat sonra........

"Doktor! Doktor! Doktor'u çağırın! Doktor'u çağırsın birisi!" Özge'nin çığırması ile yerim'den hoplayıp kalktım. Özge Yağmur'u geçen gece aldıkları oda'nın canımdan içeri Yağmur'a bakarak bağırıyordu. Ayağa kalktım ve Özge'nin yanına gittim."N'oluyor Özge?" Özge elleri ile cam'ın ötesindeki Yağmur'u göstererek "Bu ne demek oluyor?" Dedi ve Yağmur'un yatağının hemen yanındaki cihazı gösterdi. 4 gündür düzenli olarak atmayan kalp'i ilk defa şimdi düzene girmişti ve Özge'de bundan korkmuştu. Hemen doktor'u çağırmaya gittim. Doktor ve yanında birkaç hemşire oda'ya girdiler ve cam'ın perdesini kapattılar. Özge bana doğru döndü. "Ona birşey'mi oldu? Doğru söyle Araf ona birşey'mi oldu? " burnunu çeke çeke konuştuğu için pek anlamamıştım ama neyse. "Ağlama boşuna kötü birşey olmamış. Kalp atışları düzene girmiş. "

Özge kaç gündür allak bullak olan kafasını kullanamadığı için garip bir soru sormuştu. "Yy-yani iyi birşey'mi?"

Güldüm ve kafamı aşağı yukarı salladım.Özge'nin çığlıklarına uyanan Ayşe teyze'nin yanına gittim. "N'oldu? Kızıma birşey'mi oldu?"

"Ayşe teyze kalp atışları düzene girmiş. "  dedim. Ayşe teyze güldü.
Teyze diyorum ama ya ya 37 ya 38 yaşında.

Belki'de ilk defa güldüğünü görüyordum. Aynı Yağmur gibi gülüyordu. Içten ve güven verici. Doktor oda'dan çıkınca hepimiz doktor'un yanına gittik. Doktor gülüyordu. "Geçmiş olsun hastamız iyileşiyor." Dedi ve gitti.

Adamın hiç bir sözünde mutluluk yok. 'Iyilesti'değil de 'iyileşiyor!'

Ayşe teyze Murat amca'ya sarılırken Özge'de hemen önündeki Selim'e sarıldı. Buğra'nın az önce gülen yüzün'de şuan 'bana bulaşma!" yazıyordu. Buğra benim omzuma dokundu ve sessizce. "Geçmiş olsun" dedi. Ayşe teyze "Kızımı görmek istiyorum." Dedi o sırada ordan geçen hemşire'de cevap verdi. "Şimdi olmaz daha yeni kendine geliyor. Belki daha sonra" dedi. "Hayır ben şimdi görmek istiyorum lütfen çok kısa?" Dedi. Hemşire'de dayanamayarak kafasını olumlu anlam'da salladı.Murat amca bana sarıldı ve teşekkür etti. "Sağol evlat. Belki'de sen olmasan-" Geri çekildim. "Hayır Murat amca teşekkür etme. Yağmur güçlü bir kız benim sayemde değil. " dedim ve tebessüm ettim. Oda tebessüm etti ve koltuğa geri oturdu.