Say My Name "Daddy" ||H.S.

Feeling Good

Şırınganın iğnesini bir kez daha damarlarımda hissetim. Kanımla karışan sıvı her hücremi yakıyor ve başımı döndürüyordu. Etrafa baktığımda bunu yapanın tek ben olmadığımı gördüm. Herkes bir köşeye sinmiş uyuşturucu alıyordu. Gülümsedim. Gözlerimden akan yaşlar tenime karışırken şırınganın ucunu kolumdan çektim. Kanayan yere pamuk bastırdım. Başım hafif dönüyordu. Aldırmadan arkasına oturduğum koltuğa tutundum. Ellerimden güç alarak ayağa kalktım. Her yer dönüyordu. Kalbim çarpıyor belinde hissettiğim ağrı artıyordu.

(EROİNMAN: 'YAŞAYAN ÖLÜ'

Uzmanlar, eroin kullananlardaki belirtilerle ilgili olarak şunları bildiriyor: "Kalpte çarpıntı başlar, vücudu kırgınlaşır, diz, bel ve başında şiddetli ağrılar oluşur, iştahı kapanır, çalışma gücünü kaybeder. Büyük üzüntü yaşar ve buna bağlı olarak toplumla olan ilişkisini sıfıra indirir. Gözlerindeki canlılık belirtileri kaybolur, sürekli olarak dalgın halde bulunup dünya ile ilgili alakası kalmaz. Yaşayan bir ölüden farksızdır ve tüm bu olumsuzluklardan kurtulabilmek için tek kurtuluşunun eroin olduğunu düşünür".)

Daha fazla kendime işkence etmeden buradan ayrılmam gerekiyordu. Adımlarımı güçlü ve sert atmaya çalışıyordum. Bu komikti! Ne kadar güçlü olabilirdim ki?

Kapıdan dışarı çıktığımda yüzüme vuran sert ve soğuk rüzgarla yüzümü buruşturdum. Belimdeki ağrıya basımda eklenmişti. Yavaş yavaş duvara tutunarak ara sokakta yürüyordum. Dengem bozuluyor düşüyor tekrar kalkıyordum. Kendimi yola attığımda artık tutunacak bir duvarım kalmamıştı. Yalpalayarak yürümeye devam ettim. Karşıdan karşıya geçerken gelen korna seslerine aldırmadan devam ettim. Ölsem kimsenin umurunda olmazdı. Kimsem yoktu ki! Babam ben küçükken ölmüştü. Annem ise genel evden çıkmıyordu. Benim gibi bir kızının olduğunu hatırladığını bile sanmıyordum. 15 yaşına geldiğimde yetimhaneden daha doğrusu işkence merkezinden kaçmış ve sokakta yaşamaya başlamıştım. Sokakta yaşamak ya da aç olmak beni yıldırmıyordu. Mutluydum. Kedilerle dost oluyor hamam böcekleriyle konuşuyordum. Taki bir hafta öncesine kadar. Pisliğin biri gelip evini mahvetmişti. Şiddet uygulamıştı ve ...... Aniden gelen korna sesiyle düşüncelerimi böldüm. Bacağıma şiddetle çarpan arabanın önü beni yere fırlatmaya yetmişti. Vücudumun soğuk zeminle temas etmesiyle bir kaza geçirdiğimi fark ettim. Kafam çok sert carpmamıştı. Ama ağrım artmıştı. Sertçe kapanan kapı sesiyle gözlerimi kapattim. Hızla bana gelen ayak sesleri yanımda durdu. Yavaşça eğilip kafamı ellerinin arasına aldı.

"Hey! Sen iyi misin? Kafanı sert mi çarptın? Lanet olsun nasıl olur? Aç gözlerini nolur!!?"

Yavaşca aralanan gözlerimle karşımda duran bir çift yeşil gözü gördüm. Bana eğilmişti. Saçları tenimi karıncalandırıyordu. Kıvırcık saçları vardı. Ne güzel!

Hızla ceketinin cebinden bir ışık çıkardı ve gözlerime tuttu. Gelen ışıkla kıstığım gözlerimi elleriyle açtı ve odaklanarak baktı.

"S-sen...! Göz damarların kızarmış ve sertleşmiş. Göz bebeklerin büyümüş. Göz altlarında mosmor. Sen uyuşturucu kullanmışsın!"

Olamaz bir doktordu. Eğer beni hastaneye götürürse biterdim. Polisler beni tutuklar sonra hapiste şişlenirdim. Yavaşça doğrulup ayağa kalkmaya çalıştım. Kolumdan tutup yardım etti. Üstümü silkeledim. Hala kolumu bırakmamıştı.

"Ben iyiyim şimdi gitmek istiyorum!"

Kolumdan elini çekti.

"Hayır hastaneye gitmemiz lazım! Uyuşturucu kullanmışsın bildiğim bir psikolog var ona görünmen gerek!"

Başımı hayır dercesine salladım. Gözümden akan yaşlara engel olamıyordum. Kirlenmiş ellerimle sildim.

"Lütfen beni hastaneye götürmeyin!"

Bacaklarım artık beni taşıyacak güce sahip değildi. Sertçe dizlerimin üzerine düştüm. Kanadıklarına emindim. Yırtılmış ceketimin cebinden kirli bir peçete buldum. Gözlerimi silip yere attım. Başım daha fazla ağrıyor ve dönüyordu. Bilincim kapanırken göz kapaklarım kirpiklerimi taşıyamıyordu. Karanlıktan önce tek hissettiğim şey adamın gövdesinin sıcaklığı ve sözleriydi.

"Merak etme ben hep yanında olacağım!"

+€+€+€+€++€+"+€!€+€+€++€

Huhuuuu bir "Daddy" hikayesi! Hep yazmak istemiştim. Bu içerikte çok kitap okudum fakat yazmaya cesaretim yoktu. Umarım begenirsiniz! Yorumlarını ve vote'larinizi bekliyorum.