Başımın ağrısı giz kapaklarımı aralamama yetmişti. Yüzüme doğru gelen yoğun ışıkla gözlerimi kıstım. Her yer bulanıktı. Yavaş yavaş netlestiginde etrafta göz gezdirdim. Koluma akan serum, dışarıda gezen hemşireler hastanede olduğumu gösteriyordu. Neden burdayım? Bir dakika ben kimim?
Hafızamı yokladigimda hiç bir şey hatirlamadigimi fark ettim. Her şey silinmişti. Adımı bile bilmiyordum. Kapı aniden açıldığında karşımda gördüğüm kişi bana şaşırarak bakıyordu. Yeşil gözleri açılmış, kıvırcık omuzlarına dökülen saçlarını karıştırıyordu. Yavaş yavaş yanıma yaklaştı. Kendimi yatakta geri doğru çektiğimde bana yaklaşmaya kesti.
"Inanamıyorum Julia! Uyanmışsin!"
Kaşlarımı çattım. Julia?
"Benim adım Julia mi?"
Bu sefer kaşlarını çatma sırası ondaydı.
"Pardon ama siz kimsiniz? Neden burdayım? Ben kimim?"
Kahkahası odayı doldurdugunda ona döndüm.
"Cidden böyle mi kurtulmaya çalışacaksın Benden? Hafızasını kaybetmiş rolü ile mi?"
Başımı Hayır anlamında salladım.
"Dalga geçmiyorum beyefendi. Ben gerçekten hiç bir şey hatırlamıyorum. Bana bir açıklama yapar mısınız?"
Kaşları çatık bir şekilde odaya giren doktora döndü.
"Doktor bey Julia hiç bir şey hatırlamıyorum diyor. Bu nasıl olur?"
Doktor bize doğru yaklaştığında elinde olan dosya kağıtlarını inceliyordu.
"Julia hanım geçirdiği kaza sonucu beynindeki bir bölümünde hasar oluşmuş. Bu yüzden hafızası silinmiş olmali. Size bazı şeyler eskisi gibi olmayacak derken bundan bahsetmiştim. Harry bey!'
Harry? Adı Harry idi. Doktor odadan çıktığında tekrar bana döndü. Ona sorgular gözle bakıyordum. Yeşil gözleri beni tararken aklında dolaşan 41 tilkiyi görmemek elde değildi.
"Bak bak Julia! Sana her şeyi anlatacağım Tamam mi?"
Başımı salladım.
"Benimde istediğim bu zaten!"
Içini çekip bana döndü.
"Sen yetimhanede kalıyordun. Bir gün oradan kaçtığında yolda yürürken ben sana araba ile çarptım. Sonra tanıştık ben seni evime götürdüm. Beraber yaşamaya karar verdik ve sevgili olduk. Sen dün alışverişe çıktığında karşıdan karşıya geçerken bir araba sana çarpmış şimdi ise o yüzden buradasın. Olay bu!"
Hatırlamadığım şeyler bunlar miydi yani? Bir dakika? Ne? Sevgili mi? Biz? Gözlerimle onu baştan sona taradım. Ona güvenebilir miydim? Sevgiline Neden guvenmeyesin Julia? Iç sesime hak verip kafamı salladım.
"Annem? Annem veya babam yok mu?"
Bir an duraksadı. Tekrar bana döndüğünde göz teması kurmamaya ozen gösteriyordu.
"Şey onlar öldü. Yani bir depremde kurtarilan tek kişi senmişsin!"
Kafamı salladım. Onları hatirlamadigima göre üzülmeme de gerek yoktu. Elimi tuttuğunda ona bakıp gülümsedim.
"Buradan çıktığımızda seni çok mutlu bir hayata surukleyecegim Julia! Aşka uzulmeyeceksin!"
Güldüm.
"Yalnız ben seni hatırlamadığım için sana karşı olan duygularımdan da bir şey hissetmiyorum. Yani sonra üzülmeni istemem!"
Başını öne eğdi. Elini elimden çektiğinde bir şeyler mırıldandı.
"Efendim?"
"Ha! Yok şey dedim. O duyguları hatırlaman için elimden geleni yapacağım!"
Gülümsedim.
"Sana güveniyorum Harry!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Say My Name "Daddy" ||H.S.
Fanfiction"Uslu bir kız ol ve babacığa istediğini ver Julia!"
