For You I Will (KAI x SEULGI) [Unedited Version]

48

[Chapter 48]

Seulgi's POV

"OMG! SEULGI???!!! Waaahhhh!"Irene shouted when she saw me.

Agad siyang tumakbo papalapit sakin at niyakap ako ng mahigpit. Grabe pinagtitinginan na kami ng mga tao dito sa hospital. Ang dami kayang mga pasyente dito. Nakakahiya.

"Aray ko! Ano ba Irene! Bitaw na. Pinagtitinginan na tayo ng mga tao dito."

I felt that she shooked her head. "NO! I don't care about them. Miss na miss kita. I miss you Seulgi."

"Oo na alam ko. Mamaya muna ako yakapin. Don mo nalang ako yakapin sa private area. Huwag dito pinagtitinginan na tayo ng mga doctors dito noh."agad naman siya kumalas sa yakap at hinarap ako.

Wala pa ding pinabago tong si Baechu. Pandak pa din at napakaganda.

"Off duty ko na naman. Let's talk somewhere private. I'll just get my bag."paalam niya at tumango naman ako.

-

"NAKAKAINIS KA!"pahayag ni Irene saka ako hinampas ng mahina.

Were on a coffee shop right now. Dito kami tatambay at dito namin hinihintay sina Joy, Wendy at Yeri. Excited na akong makita sila.

"At bakit naman?"

"Ilang beses na kaming nage-email sayo tas wala ka man lang nirereply? Alam mo bang nakakapagod magtype ng emails for you tas deadma ka lang."malungkot na sabi ni Irene.

"Ay sus! Sorry na. Alam mo naman diba na pinutol ni daddy ang connection namin sa bahay. Hindi nga ako pinapayagang tumawag ng long distance eh. But don't worry nandito na ako. Magkakasama na ulit tayo."I said.

"And by the way. You look so beautiful wearing that nurse oufit you know."puri ko sa kanya. She's the most beautiful nurse I've known.

"I know right. Atsaka talagang magkakasama na tayo.Dito ka na forever. Hindi ka na babalik sa US."aniya.

"Hindi pwede. May trabaho ako dun Irene."magsasalita pa sana si Irene ng makarinig kami ng sigawan mula sa pintuan ng cafe.

"SEULGI!!! WAAAAHHH!"napatakip naman kami pati na din ang ibang tao sa coffee shop ng tenga dahil sa lakas ng sigaw nila. Napa-peace sign naman sila sa ibang nasa loob.

"Mygosh!!! Waaahhh!!!"sigaw ulit nila pero this time hindi na masyadong malakas.

Agad nila akong niyakap ng makalapit sila samin.

"Gosh! Gosh! Gosh! Namiss ka namin Seulgi."sabi ni Joy sakin nang makaupo na din sila. Buti naman at tumigil na sila sa kakahiyaw.

"Seulgi! Kumusta ka na? Grabe! Fashionista ka na talaga. Alam mo bang lagi akong bumibili ng mga magazines kong saan nandun ka? Certified Seulgi Fan na kaya ako."Yeri.

"Seulgi ikaw ba talaga yan? You've changed so much. Mas lalo ka tuloy gumanda."puri sakin ni Wendy.

I gave them a smile. Nakakamiss pala talaga ang kaingayan ng mga kaibigan ko. For five years namuhay akong malayo sa ingay nilang apat. Nakakapanibago pala na marinig ulit yun.

"So Seulgi how's life in US? Marami bang gwapo dun?"Joy asked.

"Okay lang and yup! Maraming mga gwapo dun."I answered.

"Namiss ka talaga namin Seulgi."singit ni Irene sabay haplos sa buhok ko.

"Namiss ko din kayo ng sobra. So how's life?"I asked them.