25. "I pamiętaj to jeszcze nie jest stracone"

2.5K 203 21
                                    

Po Polsku
Po Angielsku

- Cześć!!!- mój gość wpadł do mojego domu i mocno mnie przytulił.
- Jula? Co ty tu robisz?- zdziwiłam się.
- Przyjechałam do rodziny i przy okazji przyszłam cię odwiedzić! Twoja mama mi powiedziała gdzie mieszkacie!- zamknęła mnie w szczelnym uścisku.
- Angela ja muszę wracać, bo nie wiem kiedy wróci Leo!- usłyszałam schodzącego z góry Charliego. O cholera!- O... Nie wiedziałem, że masz gościa... Będę w takim razie szedł...- uśmiechnął się miło, Jula patrzyła w niego jak w obrazek, aż w końcu podbiegła do niego i mocno go przytuliła.
- Bambino...- wytłumaczyłam zdziwionemu chłopakowi. Chwilę później dziewczyna oderwała się od chłopaka, była cała w skowronkach, ale po sekundzie uśmiech zniknął.
- Czemu nigdy mi nie powiedziałaś, że go znasz?!
- Nigdy nie pytałas...- wzrusyłam ramionami.
- Jak mogłaś ukrywac przede mna cos takiego?!- zaczęła coraz głośniej krzyczeć.
- Nigdy nie powiedziałam że ich nie znam!- zaznaczyłam.
- Ich?! Czyli Leo też znasz?! Wiedziałaś, że mi się podoba! Moglaś nas sobie przedstawić!- krzyczala jeszcze głosniej...
- Eee... Nie chcę przeszkadzac, ale mozecie po angielsku bo nie rozumiem o co chodzi...- westchnął zdezoriętowany chłopak.
- Później ci wytłumacze... Napiszę do ciebie, dobrze...- powiedziałam cicho.
- Okej i pamiętaj co ci mówiłem, to jeszcze nie jest stracone...- chłopak usmiechnął się milo, po czym podszedł do mnie, dal mi buziaka w policzek i wyszedł. Julia stała z otwartą buzią i chyba nie wiedziala co się dzieje.
- Jak tak mogłaś?- zapytała spokojniej.- o czym on mówił? Co nie jest stracone?
- Nic...
- Ej! Mów! Wy byliscie razem, tak?!- wkurzyla się.
- Nie!
- To powiedz mi czemu mi nic do cholery nie powiedziałaś?!
- Nie chciałam do tego wracać, wiesz jak mi było ciężko?- zapytałam i miałam nadzieję, ze mnie zrozumie.
- Nie! Jestas wredna, okropna, jak tak mogłaś?- usiadła i zaczęła płakać.
- Ej nie płacz!- przytuliłam ją- przepraszam, co mam zrobić żebyś mi wybaczyła?- zapytałam, a jej oczy zabłysły.
- Przedstaw mnie Leondre!

"Anioł" |L.D|   Cz.II // ZAKOŃCZONEOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz