Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 13-13: The Guy in Black

Gelly's Point Of View

"BILISAN MONG MAGLAKAD! BILIS!" Gigil n gigil na sambit ni Manang Hwadang habang sunod sunod ako sa lakad niya.

Yes,

Oo,

Sa kasamaang palad, Eto ako ngayon nakatali nanaman ang kamay. In short, nahuli nanaman ako ni manang. T^T

"Ngayon sabihin mo sakin. Nasan ang itim na libro aber" Tannong nanaman niya for the nth time. At naninisik yung mata niya na parang anytime kakainin niya ako. Sht. Tumataas yung balahibo ko. Dinaig pa niya ang multo kung manakot.

"Duh. Bat sakin niyo po hinahanap? Ni hindi nga ako makahawak ng mga bagay sa lagay ko" Teka.teka. nawawala ba yung libro? OhmyG!! Ulyani na si Manang. Sht. It means di niya na ako pipilitin na papermahin dun sa lintek na librong yun.

"Oo hindi ka nga makakahawak ng anumang bagay sa lagay mo ngayon pero kung sasapi ka oo. So nasan ang libro?" Are she suspecting me?

"Hoy manang. Hindi po ako magnanakaw. Pake ko ba sa libro mo po?" Pinagbibintangan niya ba akong magnanakaw? Hello. Aanhin ko yung librong yun?

"Hangga't di ka nagsasalita hindi kita papakawalan"Tinakot pa niya ang multo.

"Kanina pa kaya ako nagsasalita" Sagot ko na may pagakapilosopo.

Sus, May alam man ako o wala. Surely sure na akong hindi niya talaga ako papakawalan. -_-

Saka sure din ako na sooner or later makakawala din ako dito. Self confidence level 99999

"Ma'am. Okay lang po ba kayo? Nagsasalita po kasi kayo ng walang kausap eh?"

Napatingin naman kami ni manang dun sa lalaking nagsalita mula sa likod ko and it was...

AsndkanskdbdksnsksbskansksbPUTANGINAAAAjsksnskdbsks

HUTANESS MGA BESHIEE!!

"JIMIN!!!" Tili ko with matching talon talon. pa.

Sht, kinakain nanaman ako ng feels ko.

Napatingin sakin ng masama si manang kaya napatahimik ako na ipinagtaka naman ni Jimin.

"Ayos lang ako iho. Gabi na. Umuwi ka na sa inyo hinahanap ka na ng magulang panigurado" May pagka sarcastic yung tono ni Manang Hwadang. Jusko manang wag mong susupladahan ang pandak na 'to. kung ayaw mong i-bash kita. Immature na kung immature! Pero JIMINNNN why so gwapo gwapo naman this guy.

"Ahh. Sige po. Mauna na po ako" Nagsmile siya at napakamot pa sa ulo bago umalis.

Ayy, Umalis na siya? Di ba manlang itatanong kung anong pangalan ko? Ilang taon na ko? Or Kung pwede niya akong.maging asawa? psh— Ayy, Multo nga pala ako. Aishh,

"PUTANGINA MANANG. HOW LUCKY YOU ARE. JIMIN WHO GOT NO JAMS JUST NOTICE YOU. OHMYG! HOW TO BE YOU MANANG! HOW TO BE YO—" Halos magwala-wala na ak— actually nagwawala na ako sa harap niya.

"Putangina mo. Manahik kang multo ka" Pabulong ang pagkasabi niya pero dama sa tono ng pananalita niya ang pagkairita.

Nanahik na ako baka sumabog pa siya. Ganyan lang siguro siyang kiligin.

Pigil ang kilig ko at binalikan ang tingin si Jimin habang naglalakad palayo. sht that pandak. Ohmyg! I think i'm pregnant again. Sheyt.

"Ang swerte-swerte mo Manang Hadang, Si Jimin yun oh! Pero wag ka nang umasa, Di ka niya type, Yung mga tipo niyang babae, yung katulad, Magand— este.Mabait!!"

"Putangina. Umayos ka nga. Wag kang mainggay."Bulong ni Manng Hwadang kasabay ng pagtigil ng lakad niya dahilan para mapatigil din ako.

Nakatingin lang siya sa isang direksyon so i check it.

Sa di kalayuan sa amin may isang playground. I check the place. Ano kayang tinitignan ni manang sa playground na yun.

Tatanungin ko na sana siya kaso mabilis siyang naglakad patungo dun sa playground. Curiosity just strike on me. Alam kong pagkakataon ko na 'to para tumakas but instead, sinundan ko siya papunta sa playground.

Dahan dahan siyang lumapit sa may swing. And a man wearing a black coat suddenly appear. Nakaupo siya sa swing and nakatalikod sa direksyon ko. Dahilan para tumaas bigla ang balahibo ko. I wonder if his also a ghost like me or what?

Akmang hahawakan na na ito ni manang habang binabanggit ng paulit ulit ang pangalanag 'Sebastian' lumingon ito sa kanya kaso bigla rin iyong nawala na parang bula.

Napa-pause naman si Manang. While me i can't take my eyes away from her.

She looks so confuse in that moment, Para bang may malalim siyang iniisip.

Ilang saglit pa ay parang natauhan siya at tila may hinanap pa sa paligid hanggang sa mapatingin siya sa direksyon ko.

Mabilis siyang naglakad papunta sakin and ako naman magsimula nang tumakbo. This is my chance to escape.

Mabilis akong tumakbo paalis sa lugar na tila walang pake kung saan dalhin ng paa. Di alintana ang bawat taong nakakasalubong.

Tumigil ako sa pagtakbo ng masigurado ko wala nang manang na nakabuntot sa likod ko.

Oha! Im so fab! Hohoho

Saka ko naman sinubukang tanggalin yung pagkakatali ni Manang sa kamay ko. But its too tight. Hinigpitan na atalaga ni manag yung tali this time.

Napaupo ako sa pilit na pagakalas nung tali but i failed

ilang saglit pa may isang paa akong napansin sa harap ko.

Dahan dahan ko itong tinignan hagang sa makita ko yung mukha niya.

Nanlaki ang mata ko sa gulat.

Nakatingin siya sakin habang nakakunot noo.

So this guy can really see me?

For real?

OHMYG!!

•••

End of the Chapter

Thanks for reading
xoxo