Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 60-60: BestFriend, FakeFriend

Author's Point Of View

12 years later

"Next!" sigaw nung staff,

"Sunod na tayo, Sunod na tayo!" Masayang wika ng dalawa,

"Noemi kinakabahan ako" Tila nababalot ng tensyon ang batang ito.

"Wag kang magalala, Makakapasok tayo" masayang wika ng batang Noemi,

Ngayon ang araw ng audition para sa magiging lead child actress upcoming teleserye ngayong taon,

Dalawa ang kiukuhang bata ng palabas, At sa dalawang batang ito iikot ang kwento,

Pumasok na ang dalawang magmatalik na kaibigan sa loob habang magkahawak ang kamay,

Parehas nilang gustong makatrabaho ang isa't isa, At parehas din silang gustong maging isang magaling na artista.

May apat na hurado ngayon ang nakaupo sa harap ng mesa

Nagsimulang um-acting ang dalawa, At ginawa ang lahat ng best nila.

Pareho silang magaling sa pag-acting.

Araw-araw silang nagprapractice para sa audition ito,

Natapos ang performance nila at napatayo at napapalakpak nila ng apat na hurado sa galing at bilid ng ginawa nila.

Nag bow ang dalawa bilang pasasalamat,

Nanatiling magkahawak ang kamay ng dalawang bata na para bang walang makakapag pahiwalay dito.

"Napaka husay niyong pareho!" Puri ng isang hurado..

"Ngunit isa na lamang ang hinahanap namin para sa palabas"tila nawala naman ang ngiti sa mykha ng dalawa, Nagkatimginan sila na tila dismayang dismaya.

"Pareho ko sana akyong gustong kunin, Pero isa lang ang kailangan namin.So i'll let you pick, Kung sino sa inyo ang willing to take the role then i'll let you. Pero kung ayaw niyo naman, Well, Better luck next time nalng" wika nung isang hurado.

"Mukhang di ata tayo nakapasok" wika ng batang Irish na tila nanalot ng lungkot ang aura nito.

Pero nanatiling taas noo ang Batang Noemi.

"Ako po, Willing po ako" Na tila mataas ang tiwala sa sarili, Bumitaw ito sa pagkakahawak kay Irish at muling sinabing

"Ako po, Kukunin ko ang role" Wika nito. Tila ang batang Irish naman ay tila natulala sa ginawa ng kaibigan.

Masayang tumungon ang mga hurado at binaliwala nalang ang Batang Irish na nasa harap nila.

Lumabas sila ng kwarto na malungkot ang isa at nagtatalon naman sa tuwa ang isa habang sinalubong ang kanyang mama.

"Mama nakuha ako! Nakuha ako!" masayang wika ni Noemi habang sinalubong ang ina. Samantala hindi namang mapantayang saya ang naramdam ng mama nito para sa anak,

"O' bakit ka malungkot Irish" wika nung Mama ni Noemi.

"Hindi ba dapat maging masaya ka kasi natanggap ang best friend mo. you should be glad kasi mayroon ka nang best friend na artista" wika niya. Pero kung gaano naman kasaya yung Mama ni Noemi gayon namab kalungkot at kadismaya si Irish

"Noemi, Kala ko ba walang iwanan" Tila nawala ang ngiti ng magina nang magsimulang umiyak ang batang Irish

lumapit ang Batang Noemi sa kanya,

"Hindi naman kita iniwanan diba, Nagkataon lang siguro na para sakin talaga ang role na iyon" wika niya, Nakaramdam si Irish ng sakit ng pagtalikod ng kanyang matalik na kaibigan sa kanya.

"BestFriend mo ba talaga ako?" Tanong ng Batang Irish, Habang di mapigilan ang pagtulo ng luha sa mata nito

"Irish, Kung ayaw mo kay Noemi, Sabihin mo ng daretso, Tara umuwi na tayo" Wika nung Mama ni Noemi saka hinigit ang anak niya palayo sa kanya.

Pero mas masaktan siya sa ginawa ni Noemi, Hindi niya manlang liningon ang Bestfriend at pinabayaan magisa na para bang walang pinagsamahan,

Para sa kanya,

Sa buing buhay niya

Ito ang pinakamasakit na naranasan niya.

Yung kala momg totoong kaibigan mo, Hindi pala.

•••

End of the chapter

Thanks For Reading
xoxo