Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 19-19 : Past is Past

Noemi's Point Of View

"Noemi eonnie why so pretty. Pa picture please" lumapit yung girl sa akin holding her phone. Kaso hinarangan siya ng securities.

Sumugod na rin ang iba pa papalapit sa akin. Lalo tuloy umingay at dumami na rin ang nga securities na nakapalibot sa akin.

"Wahhhh eonnie!"

"Ohmaygat" wahhhhh"

"Eonnie pa-autograph. Please!"

Daretsyo akong naglakad hanggang sa makarating ako sa Van na naka-park sa labas ng building.

Flash dito

Flash doon

Ingay dito

Ingay doon

So this is my world now. The world what i dreamed. Napangiti ako sa mga fans na naghihiyawan sa labas ng van.

"And now, we're heading to manila for your fansigning event" Wika ng manager

Napatingin ako bigla kay manager. Saka napatingin sa relo ko. Its almost 7:30 in thr evening. And may anniversary date kami ngayon ni Taehyung. And almost 30 minutes na akong late. Panigurado magtatampo nanamn sakin yun. Nawawalan na ako ng time sa kanya.

"Ahh. Manger, baka pwede i-cancel na muna natin yung fansigning event. May importante kasi akong lakad eh" .Tiniganan niya ako ng masama.

"Importanteng lakad? May mas importante pa ba sa ikakaganda ng career mo? My god Noemi, don't tell me it was that guy again. Noemi. How many times do i have to tell you. If he really loves you he'll understand you. Susuportahan ka niya sa mga event na ganto. If he can't, he don't deserve you, he's just a trainee in a small company. Marami pang iba dyan na much better sa kanya" He said,

Napatingin nalang ako sa baba dahil sa mga sinabi niya. Ano bang dapat kong gawin?

Kinuha ko yung phone ko mula sa bag ko.

33 missed call from bhebhe koh

You might thinking that our endearment is a kinda of jeje. But i like it. Pake niyo ba?

"Don't mind that guy" wika ni Manager.

Hindi ko na lang siya pinakinggan. Andami ko nang kasalanan kay Taehyung. Gusto kong bumawi sa kanya kaso buong year na ata may schedule ako. Halos wala na akong time para sa sarili ko

"Manager Kung hindi pwedeng i-cancel yung fansigning event. Please daanan nalang natin siya. I want to say something to him personally. I'll promise its only takes 10 minutes. Please manager?" Pakikiusap ko. i'm an actress. Kaya ginamit ko ang aking paawa effect which is always effective naman.

Magisa akong bumama sa tapat ng restaurant na dapat kaming magkikita. Tumakbo na ako papasok sa loob. At hinanap siya kung saan siya nakapwesto.

Sa di kalayuan. Nakita ko din siya sa wakas. Nakatingin siya sa bintana habang ang lamesa kung san siya nakapwesto ay may nakapatong na chocolate cake na may candles sa gitna ngunit pumangit na itong tignan dahil sa tunaw nitong kandila. Meron ding isang bite ng red wine na halos paubos na. I'd tried to call him pero bigla nalang pinalibutan at pinagkaguluhan ako nga mga tao.

Dahilan para mapalingon sakin si Taehyung. I wave and smile at him but he just stared at me blankly.

Tumayo siya naglakad sa direksyon ko. Hindi nawala ang ngiti sa mukha ko pero sa akala kong lalapitan niya ako. Dinaanan niya lang ako na parang di man lang niya ako kilala.

Unti unting nawala ang ngiti sa mukha ko. Sinundan ko siya ng tingin habang papalabas siya ng resto. Nakasalubong pa niya sina manager at nakatitigan pa sila. Pero daresyo lang naglakad si Taehyung at nilagpasan ni manager. Gaya ko sinundan din ng tingin ni manager si Taehyung.

Are he mad?
Of course he is.
Sino ba namang matutuwa kung lagi nalang late at kung minsan di pa nakakasipot sa date niyo ang girlfriend mo? Please. Taehyung intindihin mo din naman ang sitwasyon ko. Suportahan mo sana ang gusto. Please don't let go. Just stay with me araso.

Lumapit si manager sakin at pilit na inilayo ako sa mga tao. At agad na nilabas sa resto. Humabol naman ang iba kaya agad naman akong pumasok sa van. Sinubukan kong habulin si Taehyung pero pinipigilan ako ni manager. Na maaari ko lang daw itong ikapahamak.

"Break up with him as soon as possible Noemi. Hindi ka niya naiintindihan. And i had a feeling na sumusuko na siya sayo. I'm telling you he don't deserve you." mangungubinsi sakin ni manager.

biglaan nalang ang pagtulo ng luha ko. Hindi na ba niya ako naiintindihan? Sumusuko na ba talaga siya? Bakit ngayon pa Taehyung? Kung kailan naabot ko na yung pangarap ko? Bat ngayon pa?

"Noemi? Noemi wake up!"
ramdam ko na may umaalog sa balikat ko.

Dahan dahan kong minulat yung mata ko. Nakakasilaw yung liwanag mula sa taas.

"Noemi are you okay?" Napatingin naman ako sa nagsalita. I don't know her name but i'm sure she's one of our staff.

tumango nalang ako biglang oo at akamang uupo mula sa pagkakahiga kaso pinigilan niya ako na tumayo.

"Wait ikukuha kita ng maiinom" agad naman siyang lumabas ng kwarto.

All i see is all in white color. and i'm pretty sure i'm in hospital now.

naramdaman ko na medyo basa yung pisngi and i felt tears was falling. Pinunasan ko agad ito. So it was all a dream. No. I don't thinks its a dream. Its a memory of mine. June 1 2013, Taehyung and I 2nd Anniversary, the time i want to go back. the time that i felt sorry the most.

"Noemi!" Biglang nagbukas ang pinto and it was manager, so she's here. Lumapit siya sakin at saka chi-check ang buong katawan ko.

"Aish. Why you're so stupid.bat ka naman basta basta inom ng inom ng diet pills ng walang paalam sakin" manager. Yes she may be strict but she care on me the most.

I smile at her and mouthed 'sorry'

"Ano ba kasing pumasok sa utak mo at ginawa mo yun?" tanong sakin ni managr.

"I want to take that model proposal. I want to be fit!" I reply, recently may nag-offer kasi sakin na modeling proposal and i want to take it. Sayang ang opportunity.

wala rin naman magagawa si manager nangyari na ang nangyari.

agad ko namang inikot nang tingin yung paligid ko. expecting for somebody

And that somebody is not here. itatanong ko sana kay manager kung tumawag or what ba siya dito pero wag nalang. baka masira ko pa lalo ang mood niya. Kaya shut up nalang ako.

I want Taehyung Back. and i'll do everything to be with him again. I damn miss his company so much. And its been a years.

•••

End of the chapter

Thanks for reading
xoxo