Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 31-31: The Accident

Noemi's Point Of View

"Then cut!!, Job well done Noemi. keep it up" Puri sakin ng director. We're now filming for my upcoming Debut Music Video. well i consider this as my first ever music video under Bighit entertainment. Yup,Kahit rookie pa lang ako sa agency. maraming projects na ang naka aline sa akin.

Medyo madilim na at sooner matatapos na kami sa pagfifilm. actually the next scene, i need to perform is the last or the finale. And i'm gonna ride a motorcycle handing a gun pointing the target then Boom! action kasi ang theme ng mv

anyway. no need to worry'bout me cuz i'm a professional. ilang minuto pa tinawag na muli ako ni director para magperform

sumakay na ako sa motor handing a fake gun saka ko pinatakbo yung motor.

Now, nasa maximum speed na ang motor. natapos ko ang dapat kong gawin para sa scene.

"Cut" dinig kong sigaw ng director na halos tumalon sa tuwa dahil sa super perfect na performance na ginawa ko. what should i expect? lahat ng nakakatrabaho kong director ganyan na ganyan din ang reaksyon.

pero nabalot nalang ako ng tension nung narealize ko na lahit anong pihit ko sa breaks walang nangyayari?

anong nangyayari?

Mabilis at dare-daretsyo lang ang takbo ko. at ilang saglit pa napansin na rin ng staff ang tuloy tuloy na takbo ko. pati sila nataranta na. eh ano pa ko? dahil sa sobrang tensyon na ang bumabalot sakin.

hindi ko na alam kung anong pumasok sa utak ko ay ginawa ko yun.

tumalon lang naman ako sa pagkakasakay ko sa motor. Pero sa di inaasahan, sa pagkakabagsak ko nauna pa yung ulo ko...

ayaw kong ipikit yung mata ko. pero parang may sariling isip yung mata ko at kusa itong pumikit.

pero bago pa man akong tuluyan mapapikit. Kitangkita ko na nagkakagulo na sila sa harap ko.. gusto ko pa sanang magsalita but then... it all become all black.

•••

"Paunti na ng paunti na ang projects mo Noemi, malamang dahil ito sa issue na 'yon. sabi ko naman kasi sayo eh! kung mahalaga talaga sayo 'tong career mo. lalayuan mo siya! Gusto mo nalang ba na mawala nalang ng parang bula yung pinaghirapan mo in almost 10 years.?" sigaw ni mngr. nakatungo lang ako habang pinagsasabihan niya ako. Oo unti-unti nang nawawala yung pinaghirapan ko in almost 10 years. pero ano pa nga bang magagawa ko. nagawa ko na ang nagawa ko.

"No need to worry about it... Wala na kami." sabi ko sabay nagwalkout. oo mahal ko si Taehyung pero mahalaga din sakin ang career ko. Now i feel incomplete. i hope na maintindihan din ni Taehyung kung bakit ito yung pinili ko. Sana alam niya na umaasa ako na maiintindihan niya ang desisyon ko. it sound like i'm a selfish little idiot dahil mas pinili ko ang career ko kesa sa kanya. But please understand my feelings too. i also had my dreams. i want to achieve it. i want to fulfil it. siguro dun muna ang priority ko.

Mahal kita Taehyung... Wag sana magbago yung feelings mo sakin. this break up is just temporary. Babalik ako. babalikan kita. just wait...

•••

"Noemi? are you awake" a man voice came from somewhere. minulat ko yung mata ko. and the first thing that i saw i a white ceiling. inikot ko yung paningin ko sa paligid and it was all in white. napatingin naman ako sa isang lalaki sa tabi ko. his face are so really unfamiliar.

"Noemi?"ulit niya. tinignan ko lang siya sa mata. i have no idea whats happening right now.

Noemi? its quite familiar... Noemi? that was the name that was been mentioned in my dreams lately. Noemi?

Where am i right now?

Noemi?

Who is she?

•••

End of the Chapter

Thanks for reading
xoxo