Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 42-42: Recovery?

Taehyung's Point Of View

"Wahhhh bat sobrang boring naman" reklamo ni Hosoek habang nakalumpasay sa sahig, Sa sahig mismo

"Aish walang magandang palabas" Wika naman ni Namjoon habang hawak ang remote.

Tumayo ako sa pagkakaupo, At kumuha ng soju sa ref,

Yes, it such a boring day. Wala kaming schedule for the whole day and manager Sejin prohibited us to go out, Yes he do, Nahuli niya kasi kami one time magkakasama habang nasa basketball court during practice hour.

This serve as a punishment.

"Wahh di ko na kakayanin, Buti pa si Yoongi" Napatingin naman kami kay Yoongi na masarap ang tulog sa sofa. Yung higa niya parang patay, Naka white long sleeve siya at naka straight body.

And ang puti pa niya, Sa lagay niyang yan, Pagkakamalan talaga siyang patay.

"Tara takas!" Napatingin naman kami kay Jimin na bihis na bihis.

"Pupunta akong Bar sino sasama!!" Yaya niya.

"Gago, Nakalock nga yung pinto pano tayo lalabas?" Wika naman ni Hoseok habang nagpapagulong gulong sa lapag

"Mga gago! Sino ba naman kasing nagsabi na sa pinto tayo dadaan!?" Napaisip naman ako bigla, Oo nga no? Bat di ko agad naisip yun.

Linapag ko yung soju sa lamesa at tumakbo sa kwarto para magbihis, Gayon din ang ginawa ng iba, pwera kay Yoongi na himbing na himbing ang tulog.

•••

"Oh, Ganto mga par, Mamayang 8:00pm ang tapos ng huling meeting ni Manager Sejin, So by 8:00pm dapat nasa dorm na tayo okay?" Paliwanag ni Jimin, Pinagplanohan siguro ito ng gago ng ayos, Aba, Pati ba naman manager ni Manager alam.

Nandito na kami sa labas at pulong-pulong.

"Eh pano pagbiglang nagising si Yoongi—" Agad namanng pinutol ni Jimin yung sinabi ni Jungkook

"Wag kang magalala, Nagiwan na ako ng sulat sa noo nang gago. Pano ba yan, Una na ko, kitakits nalang mamaya!" Agad namang umalis si Jimin.

"Iba talaga si Jimin pagdating sa kalokohan" wika ni Jungkook, Yes, I agree.

Nagsimula na kaming maghiwa-hiwalay at tumungo kung saan man ang paroroonan.

I always wear my mask for my sake,

Dinala ako ng paa ko sa...

Di ko na alam kung nasan ako ngayon, basta nahagip ng paa ko ang isang coffee shop.

Nagulat nalang nang may biglang lumabas sa pinto nito, Gaya ko, Nagulat din siya nang makita ako.

She smile at me, pero dinaanan ko lang siya ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad

"Wait" Tumigil ako at nilingon siya.

"Diba ikaw yung bumisita sakin one time, I'm really sorry for taking to coldly that time" wika niya at sinabayan ang lakad ko.

I didn't answer her, I think its a good thing na may amnesia siya para di na niya ako kulitin

Inunahan ko siya maglakad pero hinabol pa rin niya ako.

"Wait! I'm pretty sure we're quite close right?" sinabayan niya ulit ako ng lakad but i ignore her.

"Ahh i think we should hang out together? What do you think?" napatigil naman ako at napatingin sa kanya, She's still smilling.

ire-reject ko na sana yung offer niya...

"You know the doctor said its a good thing to hang out with people whl's close to me, para mapadli yung recovery ko" Dagdag niya. She hugs my arm and do that puppy eyes.

•••

End of the chapter

Thanks for reading
xoxo