Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 15-15: Stupid Banana!

Taehyung's Point Of View

"Aray! Dahan dahan naman!" Reklamo ko.

"Eh gago ka eh. Bat kasi lumabas ka pa" Sermon ni Namjoon. Habang si Jin naman lalong dinidian pa yung paggamot sa sugat ko.

Nandito na ako sa dorm namin. At sana lang di na makarating kay manager yung nangyari sakin. Panigurado yari ako dun.

"Bat ka pa kasi lumabas eh alam mong gabi na" Tanong ni Jin. Ayan nag mamamala eomma nanaman siya.

"Buti nalang di ka napuruhan" -Namjoon. Sina namjoon at jin lang ang may alam sa nangyari sa kin yung ibang members? Ayun nowhere to be found. Actually wala naman talaga akong balak ma ipaalam sa kanila o kanino man ang nangyari kaso si namjoon at jin agad sumalubong sakin pagpasok na pagpasok ko.

Yes. Di nga ako mashadong napuruhan. Pasalamat na rin ako sa multong yun. But ayaw ko na ulit siyang makita na umaaligid aligid sa amin. Its make me uncomfortable. Pagnagpeperform kami nasa harap siya, pag may fanmeet present siya, miske mga practice namin nanood siya. Baka nga magmulto din yun miske nasa C.R kami

"Oh! Yan. Okay na. Matulog ka na. May schedule pa tayo bukas ng umaga" Wika ni Seokjin. Saka tumayo at nahlakad paalis dala dala ang first aid kid.

Kinuha ko yung phone ko. Dahil nag-vibrate

12 missed calls, 8 messages

Galing lahat yun kay Noemi. Napakunot noo ako at agad na tinignan ang mga messages niya sakin.

"Taehyung?"

"Are you busy"

"Can we talk?"

"Taehyung?"

"Still mad?"

"Sorry"

"please lets talk"

"I'm at the front of your dorm building right now"

*1 message just arrive*

"Waiting"

Tsk. This girl. Agad naman akong naglakad palabas ng dorm

"Hoy san ka nanamn susuot!". Hahabulin na sana ako ni Namjoon kaso mabilis akong nakalabas.

Tumakbo na ako para makarating agad ako sa tapat ng building.

In the end. I saw her. Standing alone. Naglakad ako papalapit sa kanya. Nang mapansin niya ako agad naman siyang napangiti.

"You're here" wika niya, habang di pa rin niya inaalis yung tingin niya sakin

"Talk. Bago pa may makakita sa'ting reporters" hindi ko siya tinitiganan sa mukha. Just i don't want to. While her, Alam kong nakatingin pa rin siya sa akin.

Hintay ko siya magsalita pero wala pa rin siyang sinasabi.

"Kung tungkol 'to dun. I'm going. Wala akong oras para pakinggan ang mga explainations mo"Akamang maglalakad na ako palayo pero napatigil ako sa bigla niyang pagyakap sa likod ko.

"Taehyung. Please" Halata sa boses niya na umiiyak na siya. At ramdam ko mula sa likod ang bawat pagtulo nv luha niya.

"Those tears. I don't know the meaning of it.I can't stand it anymore" Agad kong inalis yung pagkakayakap niya sa akin at naglakad palayo.

Sinubukan niyang hawakan yung kamay ko para pigilan kaso agad ko naman itong iniwas sa kanya.

Yes, I've loved someone. And it was her. Ever since na naging artista siya. She Changed so much, She always thinks about herself. We always fight. And i'm sick. I'm tired of those meaningless fights of us. And i think we're not fated together.

"Kim Taehyung!!" Napatigil ako nang narinig ko yun. I don't know kung lilingon pa ba ako or what, I turn back and...

Napakunot noo ako. Kasi wala namang tao.

Kaso naman pagharap ko, Napaupo na ako sa gulat. Yes. Napaupo talaga sa gulat.

Here she go again. This stupid Ghost-sasaeng?stalker? Ewan ko ba kung multo ba 'to oh. Kabute.

"OhMyG. Kim Taehyung. Pinagtatagpo talaga tayo ng destiny. I think we're fated together" She said wit his aegyo

Tumayo na ako sa pagkakaupo at nagpatuloy maglakad. Etong mumu na 'to sinabayan pa ang lakad ko.

I pretend na hindi ko siya nakikita pa, cause may mga tao rin sa paligid. Baka mapagkamalan pa akong siraulo when i talk to this ghost.

"Kim Taehyung since when mo pa ako nakikita? Napapansin mo ba ako tuwing nalaaligid ako sa inyo? Hmm?"

I pretend that i did not hear anything.

"Taehyung nasan sila Hoseok? si Jin? si Jimin and Jungkook? ehhh sina Yoongi and Namjoon? Asan sila?" Pangungulit niya.

I repeat. Ayaw kong pagisipan akong siraulo.

Daretsyong tingin habang naglalakad.

I should Act normal.

"Taehyung sumagot ka naman. Deaf ka na ba hah?" Tanong nanamn niya. Kailan ba 'to mauubusan ng laway?

Yes deaf na ako. Kaya shut up ka nalang.

*pak!*

Then Suddenly,

i found myself kissing the floor. Fck. This is awkward.

Reallt Awakward

"Omo! Kim Taehyung. Di ka lang deaf. Blind ka pa. Tsk tsk." bulong niya and i hear her chuckle

Putangina naman kasi eh. Bat ngayon pa umiral 'tong katangahan ko.

Agad akong tumayo na para bang walang nagyari.

"May nakakatawa?" Binigyan ko siya ng death glare as i found out myself talking to a ghost.

"Ohmyg! Finally! Kinausap mo din ako, Thanks to this banana" Sabay pinulot niya yung balat ng saging sa lapag.

I don't know who's this gir—ghost, And i'm not interested in her. And i'm starting to hate that banana. -_-

•••

End of the chapter

Thanks for reading
xoxo