Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 63-63: Love and Trust

Taehyung's Point Of View

I can't help myself but to worry, Malakas pa rin ang ulan sa labas at tila walang itong balak na mawala,

"Iho, Alam kong nagaalala ka rin sa kanila pero alalahanin mo rin ang lola na kanina ka pa pinapanood na umikot na umikot dyan" Wika nung Lola ni Gelly, Yes, Nandito pa rin ako sa kanila, And kahit na kanina ko pa gustong sundan sila sa prisinto, pinipigilan niya ako.

Umupo ako at napansin ang juice sa mesa na lumamig na at tila di pa nababawasan.

"La, Sundan na kaya natin sila" Wika ko, Pero imbis na sumagot napangiti lang ito sakin na ipinagtaka ko

"Alam mo, Mas mukha ka pang kinakabahan sa Anak at apo ko, Sandali lang, Napupusuan mo ba ang Apo ko?" Tanong nito sakin, How can this grandma manage to ask that question in this situation.

Nagulat naman ako sa tanong niya at tila di ako alam ang isasagot ko?

"Isn't normal na magalala?"i answer, Hindi nawala yung ngiti niya sa mukha ko,

"Nabalitaan ko sa Mama ni Gelly na binigyan mo siya ng Necklace, You said its a lucky necklace, But you doesn't know the meaning of that necklace" wika niya, Na curious naman ako sa sinabi niya.

Gago ka Taehyung,

Bigla nalang pumasok sa isip ko nung binigay ko dun sa ale yung necklace sa harap ng hospital, How dumb am i? Bat ngayon ko lang nahalata na yung Ale na yun ay Nanay ni Gelly? Really? Ganon na ba kalabo yung mata ko para makilala ang isang tao?

"That necklace pendant is an typical stone that can found under the sea, Its not expensive, but its strongly unique, Its symbolize happiness and luckyness as you say, But the real meaning of it is Love and trust" wika ni Lola, napanganga naman ako sa sinabi niha. it was like she's a living Wikipedia.

"Why you're so shock, You should be happy cuz i'm letting you to take my grandchild hand" she says saka siya tumayo sa pagkakaupo at umalis sa harap ko.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Did she really say that she's letting me to take her grandchild hand?

Jinja?

Halos mapatulala mawala muli ako sa reyalidad, Dapat inisip ko kung ayos lang sila ngayon sa prisinto but i can help myslef to think about that grandma says, If she really letting me? In fact, That necklace is suppose to be Noemi but it end up with Gelly, It is what you called fate?

Nagising naman ako sa reyalidad ng hablotin ni Lola yung kamay ko at hinigit palabas,

"Kunin mo na yung kotse mo bili" utos ni lola na tila madaling madali

"B-bakit ho" Tanong ko

"Sinugod sa Hospital ang anak ko" wika niya na tila alalang alala sa kalagayan ng anak niya. Agad ko namang kinuha yung jacket ko sa loob saka kinuha sa bulsa nun ang susi ng kotse,

Di alintana ang lakas ng ulan at maingat kong pinaharurot ng kotse. Ramdam ko ang tensyon na nararamdaman ni Lola sa tabi ko.

Pero di ko rin mapigilan na kabahan sa nangyayari,

Agad kaming nakarating sa hospital dahil hindi rin naman ito kalayuan muka sa bahay nila,

Agad naming pinuntahan sina Gelly na nasa Emergency Room, Nanatili akong nakaalalay kay Lola at di rin mapigilan magalalasa kalusugan niya.

Nakita namin si Gelly na nakanap sa isang kama habang doon naman ay nakahiga ang mama niyang walang malay,

Dinig ko ang paghikbi niya habang palapit kami sa kanila.

I've never saw her cry.

"Apo, Anong nangyari sa Mama" wika ni Lola at pinatahan at pinakalma ang apo

"I-inatake po siya sa puso" Di mapigilan ni Gelly ang pagiyak niya na tila guguho na ang mundong tinatayuan niya.

I can help myself kaya linapitan ko na siya,

Inasikaso naman ni Lola yung Anak niya at iniharap ko naman si Gelly sa akin at pinunasan ang luha niya.

She can help herself but to cry out loud, Nakatingin siya sa akin na para bang gusto niyang sabihin ko na magiging okay din ang lahat, So i did,

isinandal ko siya sa dibdib ko saka siya pinatahan,

I can handle myslef seeing this girl cry.

Its hurts me a lot,

"kung ano man ang nagyari sa prisinto, It will be okay soon" i tap her back para makapakalma siya.

Dumating na yung doctor,

"Everything is fine now, Mashado siyang nagulat sa nangyari kaya bahagyang tumigil ang puso niya, But your lucky na naagapan agad namin 'to. You better take care of her especially her excessive emotions next time, It may put her life in danger" wika ng doctor, He advise us na dito nalang muna palipasin ng gabi ang pasesyente at bukas nalang lumabas.

"Apo, Umuwi ka, Ako na bahala sa Mama, May pasok ka pa bukas. Taehyung ikaw muna bahala sa kanya ah" Wika ni Lola, Na tila kampante na kampante na magiging okay si Gelly sa kamay ko.

"A-Ayaw kong iwan si Mama" Pahikbi-hikbi na wika ni Gelly habang nakasandal parin sa balikat ko, Hinawakan ko yung kamay niya

"She's now okay, I'm pretty sure na ayaw niya rin na magskip ka ng class tomorrow" I said calmly,

"Taehyung is right, Kaya sige na Apo, Umuwi ka na, Ako na magbabantay sa Mama" wika ni lola, Tinulungan ko si Gelly makatayo at inilalayan palabas ng hospital, She seems really pale right now, i'm worried. Inalalayan ko siya hanggang sa makapasok kami sa kotse.

Sa buong byahe namin pauwi sa kanila, She didn't even say any single word, Tulala lang siya habang pinagmamasdan ang daan.

Inalalayan ko siya hanggang sa makarating kami sa kanila, Madilim na rin sa labas.

"What do you want to eat?" Tanong ko sa kanya habang inaalalayan siya paupo sa sofa, Instead na sumagot, Humigga siya doon at ipinikit ang mata.

"You make me worry" umupo ako sa lamesa sa harap niya saka inayos ang buhok niya.

She seems tired,

And i think i can't manage if i leave her like this.

•••

End of the Chapter

Thanks for Reading
xoxo