Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 68-68: Where are you?

Author's Point Of View

"You should eat this, its almost 2 weeks ka nang ganyan, I'm worried" Inabot niya ang lugaw na ginawa sa anak niya,

Ngunit tila wala itong narinig at nanatiling nakatulala sa kawalan at nakaupo sa kama

"Please" dadag niya, ngunit tila di pa rin ito pinansin ng dalaga at nanatili ang atensyon sa kawalan

"It's not my fault" bulong ng dalaga sa sarili

Napahinto naman saglit ang ina, At ibinaba muna ang hawak na tray sa mesa sa di kalayuan

Linapitan niya ang anak at akamang hahawakan ang balikat nito

"Wag mo kong hawakan! Wag mo kong hawakan!!" pagwawala nito at saka ito umiyak kasabay ng paghiga nito sa kama at pagtataklob ng kumot sa buong sarili,

Walang magawa ang ina sa kanyang anak, Ganyan na ganyan ang reaksyon niya tuwing linalapitan niya ito,

Hindi niya mapigilan magalala sa anak,

Ilang araw na rin sila nagtatago dito sa maliit na apartment, At halos dalawang linggo na rin ang lumipas pagkatapos ng aksidenteng iyon,

Kahit anong pagkausap niya sa anak tila hindi niya ito pinakikinggan na para bang may sarili itong kausap,

Tuwing gabi, Hindi ito makatulog kundi pa lalagyan ng pampatukog ang inumin nito,

Iniwan niya ang anak sa kwarto nito at bumalik sa kusina,

Kumuha siya ng isang baso ng tubig at naupo sa harap ng mesa

Kinuha niya ang phone niyang halos puro miss calls at unread messages,

Hindi niya maitago ang galit na nararamdaman niya,

Hindi man niya gusto pero, Nakikita niya na unti unti nang nawawala lahat ng bahay na pinaghirapan nila ng anak niya.

At ang mas ikinagalit niya,

Ang kahangasang ginawa ng lalaking iyon, Mas lalo lang niya pinalala ang sit wasyon para sa kanila,

Walang magawa sa ngayon ang magina kundi ang magtago,

•••

Gelly's Point Of View

"Nak, Ako na bahala dito mag ayos, Humanap ka ng Taxi at pababa na rin tayo, Nang dare-daretso na" Utos ni Mama sakin habang inaayos ang damit ko sa bag,

Yes, I'm about to diacharge

Tumango naman ako at naglakad na palabas, Pero napatigil ako nang makita kong lumabas ang anim sa kwarto ni Taehyung,

Its been a week since payagan ako ng doctor na lumabas, And still, Wala pa ring malay si Taehyung,

Hindi ako nagdalawang isip na dumaan muna sa kwarto niya at pasukin ito,

Tila nanghihina pa rin ang katawan at kung titignan ang mga sugat at bali na natamo niya, Mukhang matatagalan pa siya bago pa man ito magising,

"Hoy Taehyung, Kailan ka ba gigising, nagaalala na ang mga fans mo sa'yo" Wika ko na tila ba kinakausap ang nakahimlay na Taehyung dito,