Oh My GHOSTness! (completed)

OMG 29-29: Coming Home

Gelly's Point Of View

This is it.

Nandito ako ngayon sa harapan mismo ng bahay namin. Wahhh. I miss this place a lot. The place where i grow up and where my beloved mother and i lived.

Magdo-doorbell na sana ako pero naalala ko wala pa ako sa katawan ko. Excited? Multo pa rin ako uy!

Naglakad ako hanggang sa makapasok sa bahay.

Napansin ko din na parang nakandado ang buong bahay.

Umalis kaya si mama?

Pagkapasok ko sa mismong loob ng bahay.

"Bat parang andaming nagbago?" patuloy kong inilibot ang tingin ko sa bawat sulok ng bahay

Wala nang gaanong gamit. At medyo maalikabok na ang paligid.

Teka naglilinis pa ba si mama? Nasan yung mga ibang gamit namin?

Nanakawan ata kami.

Umakyat ako sa taas para sana tignan kung nandon si mama

Nagtungo ako sa kwarto niya pero gulat ko sa nakita ko.

Ni isang gamit na nandun ay wala. Walang laman ang buong silid.

Hindi ko alam kung anong iisipin ko? O ano bang dapat isipin ko?

Basta ang gusto ko lang malaman nasan si mama? Nasan ang mama ko?

Lumabas na ako sa bahay, wala rin naman akong mapapala. Basta ang alam ko lang, wala dun si mama at sigurado akong wala nang nakatira dun.

Ngayon, san ko hahanapin si mama?

Nasan ka na ba mama?

Bat pa kasi ako lumayo. Bat ko ba kasing naisipang lumayo. Naging makasarili ba ako?

"Mama san ka na?" Tanong ko sa sarili ko.

Tatlong araw nalang ang matitira para makabalik ako. Ma, asan ka na ba?

"Walanjo! Sino nanamang nagtapon dito. Aba't may kalatura na nga eh. Wangya talaga" napatingin naman ako sa lakas ng boses.

Si Aling Kaka pala, may hawak siya walis tingting at nagwawalis sa tapat ng bahay nila, kapit bahay nami— oo nga! Tama! Kapit bahay namin siya. At malapit siya kay mama. Malamang pa sa alamang alam niya kung nasan si mama ko!

Agad naman ako kumaripas ng takbo papalapit sa kanya.

"Wahhh Aling Kaka, Wahhhh na-miss po kita! Na-miss ko po yung bunganga niyo tuwing umaga! Aleng kaka? Aleng kaka can you see me? Notice me please" kumaway kaway ako sa harap niya. Pero patuloy pa rin siya na nagwawalis sa mga dahon dahon sa daan.

Wahhh. Ang hirap naman nito. Multo pa nga pala ako.

"Aling kaka naman eh. Tatanong ko lang naman kung nasan si Mama. Kaya notice me na please?" Pero walang effect. Di pa rin siya ako na-nonotice.

Napatigil naman siya sa pagwawalis at napatingin sa harapan ng bahay namin

"Nako Mare, simula nung nawala ka nawalan na ako ng kadaldalan tuwing umaga" bulong ni aling kaka sa sarili. At nagpatuliy sa pagwawalis

Are she refering to my mama?

"Aling Kaka please kahit short imformation lang tungkol kay mama. Nasan ba siya? Please tell me!" Sigaw ko sa harap ni Aling kaka. Pero parang wala pa rin siyang naririnig at nagpatuloy sa pagwawalis

I felt hopeless, pano ko ma mahahanap si mama kung di ko alam kung nasan siya ngayon?

pano ako makakabalik sa katawan ko?

Pano ko na siya makakapiling ulit?

I want to be back.

I want to be alive.

I don't want to feel lifeless anymore

Pinagmasdan ko ang bahay namin, Tila nawala ma ang sigla nito, Tila nababalot na ito ng kalungkutan

Mama asan ka na ba?

Hanggang sa mahagip ng mata ko ang isamg kalatura.

'House for sale'

Halos bumuhos ang luha ko, Ta tila nawawalan ng pag asa.

Nasan ka na ba ma?

•••

End of the chapter

Thanks for reading
xoxo