Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ Obsession, It Takes Control ~

"Obsession, it takes control,

Obsession it eats me whole.

I can't say the words out loud,

So in a rhyme I wrote you down.

Now you'll live through the ages,

I can feel your pulse in the pages." ~ Poet

 ~ ???: pov

‘Oh, Dimitri! Dit is geweldig. Ons plannetje is gelukt!’ roep ik blij uit wanneer Dimitri klaar is met zijn uitleg over wat gebeurd is.

     Het plan was om Laura Palmer en Luke McGregor beiden naar de dezelfde plek te halen zodat Laura Lukes dood kon aanschouwen. Prachtig, is het niet? We moesten haar breken.

     Luke kregen we naar de plaats delict dankzij een gitaarfestival, wat een oen, en Laura geloofde dat hele Stichting Runaway verhaal. Kom op, zeg. Wat een dom wicht.

     ‘Ja geweldig’ zegt Dimitri matjes. Ik houd mijn hoofd schuin en trek mijn wenkbrauwen op.

     ‘Wat is er, liefje? Ben je niet tevreden?’ zeg ik vertroetelend als ik zijn gezicht vast pak en mijn neus tegen de zijne laat glijden.

     ‘Je plan was perfect, zoals je al zie’ zegt Dimitri wanneer hij zijn lippen passioneel op de mijne drukt. Ik laat me even meevoeren door Dimitri’s lippen. Dan duw ik hem zachtjes van me af en loop ik naar de voordeur.

     ‘Rustig, schatje’ grinnik ik als ik de autosleutels van het kastje gris. Dimitri komt achter me aan, maar ik zeg hem dat hij hier moet blijven.

     ‘Je weet wat je moet doen, Dimitri’ zeg ik hem. Hij rolt met zijn ogen en neemt me bij mijn heup vast.

     ‘Ik ben je slaaf niet’ mompelt hij terwijl hij zijn wenkbrauwen optrekt. Ik kijk hem verontwaardigd aan.

     ‘Ik heb je wel gered hoor!’

     ‘Dat wil nog niet zeggen dat je me hoeft te commanderen.’ Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en haal zijn handen van mijn heup.

     ‘Goed, dan doe ik het wel.’ Ik loop hem voorbij, waarbij ik hard tegen hem op bots, en loop dan naar de leefruimte, waar ik de telefoon pak en een nummer draai. Als dat wijf nou niet opneemt...

    ‘Met Laura Palmer’ klinkt het triest aan de andere kant van de lijn. Ik kan het niet helpen en rol met mijn ogen.

     ‘Hallo, Laura’ zeg ik met een vervormde stem. ‘Genoten van het Stichting Runaway feestje?’

     Ik hoor haar naar adem happen. Ze is niet in staat om iets te antwoorden, dus blijft het een hele tijd stil aan de andere kant van de lijn. Ik haat haar steeds meer.

     ‘Zeg me wie je bent. Je kan Dimitri niet zijn.’ Ik lach.

     ‘Dat kan ik je helaas niet vertellen, maar misschien kan ik wel iets regelen...’

     ‘Spreek.’ Ik grinnik weer en laat me in de sofa vallen. Dimitri gaat op de salontafel voor me zitten.

     ‘Nou, als je deze avond naar de plaats delict komt, zal alles duidelijk worden, Laura Palmer.’

     ‘Waarom zou ik?’ mompelt ze.

     Ik kijk Dimitri grijnzend aan en zeg dan dreigend in de telefoon: ‘Omdat je wil weten wie de nieuwe leider van de Getaways is. Ik zie je vanavond.’

Mijn hakken klikken herhaaldelijk op de grond. Ik loop met grote zelfverzekerdheid naar het pand en besluit vooraan te wachten op Laura. Ze zal sowieso komen. Ik ken haar.

     Niet veel later wordt bevestigd wat ik al verwacht had. Laura komt aanlopen en ik trek het dierenmasker beter op mijn gezicht.

     ‘Ik dacht dat ik je gezicht zou zien’ mompelt ze. Haar blik glijdt naar de hakken aan mijn voeten.

     ‘Je bent een meisje?’ vraagt ze verbaasd.

     ‘Lieve, lieve, Laura. Waarom ben je nou in hemelsnaam toch gekomen?’

     ‘Ik heb niets of niemand te verliezen. Iedereen waar ik van hou, ben ik kwijt’ zegt ze.

     ‘Ach, erg melodramatisch hoor. Dus je wilt weten wie ik ben?’ Alle Getaways komen achter me tevoorschijn en vormen een front tegen Laura Palmer. Ik trek mijn masker af en zie hoe ze naar adem hapt.

     ‘Lonni.’

__________________________

Sorry dat dit zo kort is, mensjes. Hopelijk kunnen jullie het een beetje verwerken tot nu toe, mhuhahahah xd I'm an evil writer... Anyways, nog maar een paar hoofdstukken en Laura Palmer is afgelopen. So enjoy the futher chapters! Storm on, my lovely people! *gooit hooivork in de lucht* BASTILLEE!