Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ It's Day Of The Dead And I'm Indiana Jones Here ~

"A match is our only light

It's day of the dead and I'm Indiana Jones here

These coins sit upon our eyes

Pool our funds we'll pay the boat together" ~ Skulls 

'Dus jij gaat op de sofa slapen?' vraag ik Dan. Kyle, Will en Woody zijn nog niet lang vertrokken. Dan stelde voor dat ik bij hem kon overnachten tot we morgen het plan zouden uitvoeren.

       Hij knikt en kijkt me serieus aan terwijl hij zijn slaapzak uitrolt.

       'Kom op, je kan toch niet op de sofa gaan slapen? Ik zal wel op de sofa slapen, Dan.' Ik loop naar hem toe en pak de slaapzak. 'Hup, in je bed' zeg ik met mijn beste moederstem. Hij lacht zachtjes en buigt zijn hoofd.

       'Laura.' Hij pakt mijn handen en schudt de slaapzak uit mijn handen. Daarna trekt hij me naar zich toe zodat ik automatisch mijn handen tegen zijn borst plaats.

       'Ja?' zeg ik ademloos.

       'Ik slaap op de bank. Jij bent de gast. Het is oké' zegt hij zacht. Hij glimlacht en kust me op mijn voorhoofd.

       Dan raapt de slaapzak op en spreid hem uit over de sofa. Ik blijf even als verdoofd staan en loop dan naar boven, de instructies, die Dan me gegeven heeft, volgend.

       Zijn kamer is rommelig, maar gezellig. Raar om een rommelige kamer gezellig te noemen, maar het is zo.

       Ik loop naar zijn computer met synthesizer en allemaal andere muzikale dingen waar ik geen snars van begrijp. Ik laat mijn vingers over de snaren van een vergeten gitaar glijden en kijk gefascineerd rond. Deze kamer is één en al Daniel Campbell Smith. Ik zou me zijn kamer niet anders voorgesteld hebben.

       'Laura?' klinkt zijn stem bij de deur. Ik draai me om en kijk hem aan.

       'Sorry' mompel ik. Dan zucht.

       'Hou daar toch eens mee op, Palmer.' Ik kijk hem schamper aan.

       'Palmer? Zal ik eens over jou beginnen Smiff?' Ik leg extra nadruk op de twee laatste letters met een lispelend resultaat tot gevolg. Niet-Engelse mensen zouden Smith uitspreken als Smit. Gewoon zoals het er staat, maar echte Engelse mensen konden nog wel een paar taaltrucjes toepassen.

       'Oh ha ha, erg grappig' zegt hij met een uitdagende blik wanneer hij de kamer binnenkomt. Hij pakt wat spullen en loopt dan terug naar de deur. 'Maak het je gemakkelijk. De badkamer is naar rechts. Ik val je niet lastig. Roep me maar als je me nodig hebt.'

       Na die woorden glimlacht hij kort naar me en verdwijnt hij dan in de gang. Ik zucht.

       Deze jongen is veel te goed.

'Dan?' fluister ik. Ik durf het licht niet aandoen. Hij slaapt vast. Ik kan beter terug naar Dans kamer gaan en slapen. Waarom maak ik hem nu wakker? Een slaperig gegrom stijgt op.

       'Laura? Ben jij dat?' vraagt Dan. Zijn slaperige stem maakt me duizelig.

       'Sliep je?' Dan pakt zijn telefoon van de salontafel en schijnt ermee in mijn gezicht.

       'Nee, jij blijkbaar ook niet.' Hij staat op met zijn slaapzak nog aan en hupt naar de lichtschakelaar. Wanneer het licht aanfloept, laat hij zijn slaapzak op de grond vallen en stapt hij eruit.

       Dan trekt zijn shirt goed en kijkt naar onder om te zien of hij wel een broek aan heeft. Jep, hij heeft hem aan hoor.

       Nadat Dan me voorbijloopt naar de kleine keuken en met twee flesjes bier terugkomt, gaat hij weer zitten. Hij geeft er eentje aan mij met een glimlach en ik zet me naast hem neer.