Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ Her Name Was Lonni, She Went To Junior High With Me ~

“So I took one girl outside with me,

Her name was Lonni, she went to Junior High with me,

I said, 'Why you up in there dancing for cash?

I guess a whole lot's changed since I seen you last.' ” ~ What Would You Do

Lonni en ik hadden die dag nog heel wat bijgepraat, herinneringen opgehaald en de tijd die we verloren waren, hadden we een soort van ingehaald. Ook al was dat niet écht mogelijk. Het was alsof Lonni nooit weg was geweest.

      Uiteindelijk had Lonni me ervan overtuigd om haar voor te stellen aan de jongens van Bastille. Eerst wilde ik niet, omdat ik dan Will onder ogen moest komen, hem mijn excuses moest aanbieden. En laat me zeggen dat ik daar echt doodsbenauwd voor was. Ik durfde het niet. Ik ben ook zo’n watje…

      ‘Oh, dit is zo gaaf, Laura’ ratelde Lonni. Ze keek me enthousiast aan en ik kon haar ogen zien twinkelen. ‘Ze coverden het lied waarnaar ik vernoemd ben. Dat is, geef nou zelf toe, toch ontzettend cool? Of niet soms?’

      Ik zucht en rol onopgemerkt met mijn ogen.

      ‘What Would You Do? Dat liedje?’ vraag ik haar. Ze knikt. ‘Dat gaat toch over een meisje dat eindigd als prostituee?’

      Lonni kijkt me, niet echt geamuseerd aan.

      ‘Ja, Laura, maar je mag het niet zo letterlijk opvatten. Mijn ouders noemden me niet zo omdat ze dachten dat ik ging eindigen als een prostituee. Trouwens, ik heb geen zusje en ik hoefde niet weg te rennen voor mijn vader die me anders verkrachtte.’ Ik kijk haar schamper aan. ‘Het is een metafoor, Laura. Ze wilden voor deze Lonni een beter leven dan voor de Lonni uit het lied.’

      Ze kijkt me wijs aan en wipt haar wenkbrauwen dan op en neer.

      ‘Al goed, smartypants, we zijn er bijna’ zeg ik wanneer we een andere straat in slaan.

      Ik mocht dan wel op mijn vijftiende van school zijn gegaan, ik was niet dom. Ik ben lange tijd nog naar een kleine school in de stad geweest. Ik heb gestudeerd aan de universiteit en ik heb een diploma. Al heb ik er nooit iets mee gedaan.

      ‘Ga je schreeuwen als een extreme fangirl wanneer je hen ziet?’ vraag ik ongerust. Lonni lacht hartelijk en schudt haar hoofd.

      ‘Nee, Laura, maak je geen zorgen. Ik ken maar een paar liedjes van hen. Ik zou mezelf helemaal geen échte fan durven noemen zelfs. Ik wil je vrienden gewoon ontmoeten.’ Lonni glimlacht naar me en ik knik.

      We lopen net de straat in en ik zie Kyle voor Dans deur staan.

     ‘Hé Simmons!’ roep ik door de straat. Hij kijkt verward om zich heen en eindigt dan bij mij. Hij begint enthousiast te zwaaien en schrikt dan wanneer de deur open gaat. Dan steekt zijn hoofd naar buiten en zwaait ook naar me. Ik grinnik.

      ‘Hij is hot’ zegt Lonni als ze naar Dan kijkt. Ik kijk over mijn schouder en schenk haar een waarschuwende blik.

      ‘Van mij.’ Lonni grijnst wanneer ze mijn rooie kop ziet en geeft me dan vriendschappelijk duwtje.

      ‘Hé jongens’ begroet ik Kyle en Dan wanneer Lonni en ik hen bereiken. Kyle geeft me een high-five en ik loop naar Dan toe om hem te omhelzen.

      Ik heb besloten dat ik elk moment samen met Dan ga koesteren, voor ik hem weer kwijt raak.

      ‘Je mag me loslaten hoor, Laura’ fluistert Dan grinnikend in mijn oor. Ik had niet eens door dat ik hem zo lang vast hield.

      Achter me kijkt Lonni me veelbetekenend aan, maar dat probeer ik te negeren. Ik had al besloten om vrienden te blijven met Dan. Dat zou het beste zijn.

      ‘Eh nou… dit is Lonni’ zeg ik dan maar om Lonni voor te stellen. Kyle zet meteen grote ogen op en schudt haar hand.

     ‘Als in What Would You Do?’ vraagt hij haar. Lonni omhelst Dan en geeft mij een uitdagende knipoog.

      ‘Ja, van het lied, maar het is een metafoor’ legt ze hen uit. ‘Ik moest het Laura eerder ook al uitleggen.’

      Ze kijkt me grinnikend aan en dan begeleid dan ons naar binnen, waar Woody en Will op de bank zitten en elk een controller van een Playstation in hun handen hebben.

      ‘Woodster, Will’ zeg ik vriendelijk wanneer ik de leefruimte inkom. Lonni komt meteen achter me aan en kijkt dan naar mij als teken dat ik haar moest voorstellen. Woody en Will zijn ondertussen recht gestaan en kijken verbaasd naar Lonni.

     ‘Lonni’ zeg ik terwijl ik naar haar wijs.

      ‘Dit zijn Woody en Will’ zeg ik dan wanneer ik naar hun twee wijs. Lonni stapt op hen af en schudt hen meteen de hand terwijl ze vriendelijk naar hen lacht.

      Iedereen begint een beetje een gesprek met elkaar en ik schuifel onopgemerkt naar Will toe, die een beetje aan de kant staat. Ik stoot hem zachtjes aan met mijn schouder.

      ‘Hé Will’ zeg ik zacht. Hij glimlacht kort en zegt: ‘Laura.’

      ‘Ik wil je zeggen dat het me spijt, Will. Ik had je nooit mogen vragen om te doen alsof je mijn vriendje was.’ Will lacht schamper en kijkt me dan aan.

      ‘Daar is het wel een klein beetje te laat voor.’

      ‘Ik weet het’ mompel ik vol berouw. Will legt zijn arm om mijn schouders en drukt me dan tegen hem aan.

      ‘Het geeft ook niets, Laura, het was ook een beetje mijn schuld. Ik had er niet zo in op moeten gaan. Alles is oké. Ik was niet eens boos of dergelijke…’ Ik glimlach naar hem en sla mijn arm dan om hem heen om hem een “knuffel” te geven.

      ‘Ik ben zo blij dat ik jullie heb’ fluister ik. Ik laat Will los en zoek Lonni dan tussen de jongens. Ik hoor Kyle joelen en zie haar dan zitten op de bank, naast hem.

      Dan zit op de sofa waar maar één iemand in past en kijkt gefascineerd naar het tv-scherm. Lonni en Kyle spelen één of ander racespel vanwaar ik de naam vergeten ben en zo te zien verslaat Lonni Kyle nog ook.

      Ik loop naar Dan toe en ga op de leuning van zijn stoel zitten aangezien er nergens anders plaats is.

      ‘Wie wint?’ vraag ik hem. Hij kijkt naar me op en glimlacht.

      ‘Lonni, ze is echt goed.’ Ik grinnik.

      ‘Of Kyle is gewoon slecht. Dan lacht.

     ‘Dat waarschijnlijk ook.’ 

_________________________

(About that gif) DAYUM DANIEL, WHAT ARE U DOING DUDE?