Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ You Can Put Some Joy Upon My Face ~

"You can put some joy up on my face, 

Oh sunshine in an empty place,

Take me too, turn to and babe I'll make you stay,

Oh yeah." ~ Of The Night

 Wanneer ik wakker word, voelt het bed waarin ik lig leeg. Ik draai mijn hoofd naar Dans kant en merk dat hij al weg ik.

     Met het laken om me heen gewikkeld, ga ik rechtzitten en strompel ik zijn kamer door. Ik zie een gevouwen papiertje met mijn naam op zijn bureau liggen en loop er naartoe om het beter te bekijken.

     Met een nieuwsgierigheid die groter is dan mezelf open ik het papier en lees ik Dans zorgvuldig neergekrabbelde boodschap:

Liefste Laura

Ik weet dat brieven helemaal niet meer van de dag van vandaag zijn en al helemaal niet als ze met de hand geschreven zijn, maar ik kon niet vertrekken zonder afscheid van je genomen te hebben. Ik had je wakker kunnen maken, maar je sliep zo vredig. Ik wilde je rust niet verstoren.

Zoals je nu vast al door hebt, moest ik er eerder vandoor vanwege de tour. Ik was graag met je in bed blijven liggen. God, wat zou ik er nu, terwijl ik dit voor je schrijf, niet voor geven om terug bij jou in bed te kruipen en je in mijn armen te sluiten, te zien hoe je wakker word.

Helaas draait de hele muziekwereld om compromissen sluiten en is één daarvan het achterlaten van de mensen die je het meest dierbaar zijn, maar dat betekent geen vaarwel, nee. Over een week kan ik je weer in mijn armen sluiten en ik wil dat je weet, Laura, dat ik vanaf dit exacte moment al uitkijk naar dat moment.

Dus mis me maar niet, Laura Palmer, ik ben terug voor je het weet.

Forever yours,

Dan

Glimlachend als een idioot druk ik de brief tegen me aan met een diepe zucht.

     Ik lijk wel een hopeloos verliefd meisje, en misschien ben ik dat ook wel, maar ik had de beste avond en nacht van mijn leven en niets kon dat nog van me afpakken. Voor het eerst sinds tijden voel ik me weer gelukkig. Het voelt alsof er weer iets is wat mijn leven zin geeft.

     Ik kan maar niet stoppen met het denken aan Dans hopeloos schattige poging om me op een stoere manier in bed te krijgen, me het naar mijn zin te maken. Dat was allemaal niet nodig geweest.

     Het kon me niet schelen dat zijn poging om niet nerveus maar stoer over te komen, mislukt was. Ik had de avond van mijn leven gehad.

     Wanneer ik mezelf in mijn kleren gehesen heb en naar de leefruimte loop via de keuken, vind ik een kom van mijn favoriete cornflakes op de tafel met net genoeg melk erin. Ik glimlach omdat ik weet dat dit van Dan komt.

     Als ik even later dan de kom op heb, die heb afgewassen en weer in de kast heb gestopt, loop ik naar buiten en ga ik op weg naar Starbucks. Ik pak mijn telefoon en draai het nummer van Lonni. Het duurt even voordat ze opneemt.

     'Eh... Hey ja, met Lonni' klinkt er aan de andere kant van de lijn.

     'Hé, Lonni, met Laura' mompel ik.

     'Laura! Oh, my God, hey! Hoe was je date met Dan?' vraagt ze nieuwsgierig. Ik voel dat ik rood aanloop en verberg mezelf in de kraag van mijn jas.

     'Eh, best goed. Nee, geweldig eigenlijk. Ik ben nu op weg naar Starbucks. Als je tijd hebt, kunnen we elkaar daar ontmoeten en kan ik je wel wat vertellen' stel ik voor. Ik hoor Lonni twijfelen. Dat is niet van haar gewoonte.