Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ And It Ends With Pessimism ~

Voor een keertje geen Bastille song, maar eentje van enkel Dan :D Als je ze voor het eerst hoort, klinken ze nogal raar en... nou ja heel erg raar xd Maar als je ze vaker luistert, zijn ze echt goed n.n Enjoy Dictator and read on, little Stormers!

__________________________________

"You don't know what its going to be

or who its going to become

And it ends with pessimism

Fall fall fall..." ~ Dictator (Een solo van Dan vóór Bastille)

Ik wandel rustig de pier terug op en heb Will al lang achter me gelaten. Hij heeft vast zijn handen vol met zijn zwerm gillende fangirls.

       Ik zie het begin van het attractiepark al terug. Nog steeds staan er heel veel meisjes op de plek waar Dan en de jongens zouden moeten staan, maar dat kan me niets meer schelen.

       De laatste meters voor ik hen bereik, begin ik te rennen. Steeds sneller en met steeds meer zelfvertrouwen. Hij moet het weten. Ik kan me niet langer inhouden.

       ‘Dan!’ roep ik over de menigte meisjes heen. ‘DAN!’

      Een paar van de meisjes kijken me verontwaardigd aan voor ze weer voor naar voren kijken. Ik worstel me door hen heen. Het lijkt wel alsof ze ergens naar staan te kijken.

       Dan zie ik zijn haar. Hoe kan ik dat ook missen?

       ‘Dan,’ roep ik terwijl ik mezelf naar voren werk, ‘ik denk dat ik verliefd op...’ Maar ik kan mijn zin helemaal niet afmaken.

       Voor me zie ik eindelijk Dan, maar Dan is niet alleen. Ja ik zie Dan, en hij zoent met een ander meisje. Als hij mijn stem hoort, maakt hij zich los van het meisje en kijkt hij me geschrokken aan.

       ‘Betrapt’ zeg ik mistroostig. Het meisje gniffelt zachtjes en gooit haar armen rond Dan. Dan doet niet eens moeite om haar weg te duwen, maar hij omhelst haar ook niet. Zijn handen hangen gewoon slapjes langs zijn zij.

       Mijn verbazing maakt plaats voor een hele reeks emoties, maar eentje voel ik nog het meeste van al in me opborrelen. Woede. Ik stap op Dan af en por hem in zijn borst.

       ‘Dus zo zit het? Wel, ik ben blij dat ik met Will heb gezoend!’ gooi ik eruit. Dan kijkt me geschokt aan.

       Ik tril helemaal van de adrenaline en adem zwaar. De menigte om Dan heen hapt ook geschokt naar adem en doet een stap achteruit. Ik voel een hand op mijn schouder.

       ‘Wat is er mis?’ vraagt de persoon van wie de hand op mijn schouder is. Ik kijk opzij. Het is Will.

       ‘Nou, ik zag Dan net zoenen met dat meisje’ zeg ik beschuldigend. Ik kijk Dan woedend aan, maar zodra ik zijn gezicht zie, slaat mijn bui helemaal om. Ik voel verdriet. Intens verdriet omdat ik net Dan kwijt ben aan een of ander meisje.

       ‘Hebben jullie echt gezoend?’ vraagt Dan ontzet wanneer de tranen in mijn ogen springen. Ik hoor niet meer wat Will antwoord en loop weg uit de menigte.

       Wanneer ik eindelijk tussen de fangirls uitkom, zie ik Kyle en Woody op me afkomen. Ze slaan elk een arm om me heen en begeleiden me weg van Dan, Will en de horde fans.

       ‘Het komt allemaal goed, Laura’ zegt Kyle troostend.

       ‘Ja,’ valt Woody hem bij, ‘het is allemaal niet zo erg als het eruit ziet.’ Met hun troostende schouderklopjes en woorden begeleiden ze me naar mijn ouders.