Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ Oh I Feel Overjoyed ~

"Oh, I feel overjoyed

When you listen to my words

I see them sinking in

Oh, I see them crawling underneath your skin." ~ Overjoyed

Ik steek de sleutel in het slot en draai driemaal. De deur klikt open en de geur van sigaretten en alcohol komt me al tegemoet. Ik kuch overdreven en waai wild met mijn armen.

       'Dimitri' mompel ik geïrriteerd. Ik kan zijn eau de toilette al van ver ruiken. Soms vraag ik me af of hij niet gewoon wc-water op zich smeert.

       In de keuken zie ik hem zitten. Hij zit er lekker op los te paffen met een half-lege fles whisky voor zich.

       Ik baan me een weg langs de pizzadozen, vuile kleren en kranten heen, gris de sigaret uit zijn handen en neem een trekje.

       'Hé' stoot hij verontwaardigd uit als ik de rook uitblaas. Zijn adem stinkt naar de drank en zijn haar dat anders zo walgelijk plat is gesmeerd, steekt nu in pieken omhoog.

       'Ik ben één dagje niet thuis en alles ligt hier al overhoop' zeg ik beschuldigend. Dimitri haalt zijn schouders op.

       'Een bende runnen is geen makkie, schatje.' Hij trekt me op zijn schoot en grist de sigaret uit mijn mond.

       'Laat me los, Dimi' zeg ik, eerst nog quasi vriendelijk. Zijn lach schalt door de keuken en hij legt zijn lippen in mijn nek. Ik huiver. 'Laat me los, zei ik' sis ik en ik stoot hem vol in zijn maag. Hij laat me los en ik loop de keuken uit.

       'Achterbakse trut!' roept hij me nog na, maar ik heb mezelf al opgesloten in mijn kamer.

De volgende ochtend word ik wakker na het horen van Dimi's luide gevloek uit de leefruimte. Ik kleed me aan en fatsoeneer mezelf voor ik uit mijn kamer kom. Dimitri ligt plat op zijn buik midden tussen de hopen rommel. Ik zucht en ga op de sofa voor hem zitten.

       'De grond had een knuffel nodig?' vraag ik hem. Hij gromt en slingert een blikje naar mijn hoofd. Het vroeg en hij is nog stomdronken. Ik kan hem best maar alleen laten.

       Nadat ik een appel gevonden heb tussen de hoop rommel in de keuken, ga ik de deur uit. Ik loop het trappenhuis af en snuif eenmaal buiten de frisse lucht op.

       Ik kijk de straat door en schrik me rot als ik iemand naast me zie staan. Hij staat tegen de deurpost geleund en kijkt me verontschuldigend en tegelijk geïnteresseerd aan van achter de glazen van zijn oversized nerdbril met zijn haar mooi in model.

       'Dan, wat doe jij hier?' vraag ik hem verbaasd. Hij bijt op zijn lip en kijkt me aan.

       'Nou, ik vroeg me af of je misschien wat me me wou gaan doen, samen.' Ik trek een wenkbrauw op bij het zijn van zijn verlegen houding en zijn schuchtere toon.

       Daarna verschijnt er een glimlach op mijn gezicht als ik zeg: 'Als een date?' Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat ik Dan zag blozen. Hij knikt. Ik hou mijn hoofd schuin en kijk hem onderzoekend aan. 'Waarom ik?' Dan haalt zijn schouders op.

       'Waarom zou ik beginnen met iets uit te leggen, wat je toch nooit zou geloven?' Ik glimlach.

       'Goed.' Hij kijkt me raar aan. 'Ik ga met je mee' verduidelijk ik. 'Op date.' Zijn glimlach werd breder en zijn ogen leken wel te twinkelen. Ik stootte hem aan met mijn schouder.

       'Nou, waar gaan we heen?' vroeg ik hem. Hij lachte zacht en opende zijn hand voor me.

       'To the city that we love.'