Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ The Ones You Think You Love ~

"And felled in the night

By the ones you think you love

They will come for you" ~ Daniel In The Den

‘Waarom moeten we nou per se bij Dan stoppen?’ vraag ik Will met een bang hart wanneer we uitstappen. Ik kijk hem smekend aan en trek een pruillip. Will grinnikt.

       ‘Woody en Kyle vroegen of we even zouden stoppen bij Dan. Je kan op zijn minst gedag zeggen. Zo erg is het toch niet, Laura?’ Ik brom iets verwijtend naar Will, wat me een - hoogstwaarschijnlijk neppe - boze blik oplevert. Daarna lopen we samen naar het kleine appartementje van Dan.

       Onderweg pak ik Wills hand en grijns ik hem vals toe. Hij rolt alleen maar met zijn ogen en speelt het spelletje lekker mee.

       We bellen aan. Na een korte seconde, het leek voor mij wel een eeuwigheid, doet er iemand open, maar het is niet dan.

       ‘Oh hallo jongens’ zegt Kyle met een verbaasde blik op onze handen. Hij fronst kort, maar haalt dan zijn schouders op en gaat opzij om ons door te laten. Will trekt me mee naar binnen en leid me naar de leefruimte, waar duidelijk een feestje aan de gang is.

       ‘Will! Laura!’ stoot Woody blij uit terwijl hij wat bier uit zijn blikje morst. Hij komt naar ons toe en wil ons omhelzen, maar merkt dan onze handen.

       Hij kijkt verbaasd van Will naar mij en drinkt dan in de war van zijn bier.

       ‘Hallo’ zeg ik zacht, bijna als een fluistering. Dan stopt met dansen en drinken of wat hij ook aan het doen was en kijkt mijn richting uit. Er glijdt een blik van herkenning over zijn gezicht en hij glimlacht naar me.

       Ik denk even dat mijn knieën het gaan begeven, maar dan knijpt Will zachtjes in mijn hand. Hij heeft Dans lach ook gezien en hij heeft vast ook wel door wat het met me doet.

       ‘Laura’ stoot Dan net zo zacht uit als mij. De glimlacht verdwijnt niet van zijn gezicht en hij wendt beschaamd zijn blik naar de grond terwijl hij een hand in zijn nek legt. ‘Fijn je weer te zien.’

       Ik knik en kijk dan naar Will.

       ‘Wat doen we hier nou eigenlijk?’ fluister ik.

       ‘Vieren dat onze single nummer 1 gehaald heeft!’ roept Kyle enthousiast achter ons terwijl hij zijn blikje bier in de lucht heft.

       De anderen beginnen te juichen en Will  laat mijn hand los om blij zijn handen in de lucht te gooien. We krijgen ook een blikje bier in onze handen geduwd en Will loopt naar de keuken en laat mij eenzaam achter in de deur.

       Ik neem een grote teug van het bier en slik het angstvallig door. Ze hebben geen idee hoe nerveus ik ben.

Ik sta buiten tegen de voorgevel van het huis geleund me een sigaret tussen mijn lippen. Normaal rook ik niet, maar af en toe kon ik gerust wel een trekje waarderen.

       Ik blaas de rook uit en kijk hoe hij omhoog kringelt in de nachtlucht. Kon ik soms maar opgaan als rook.

       Plots hoor een deur open gaan en kijk opzij om te zien wie het is. Het is Dan. Hoe kon ik het raden.

       ‘Kan ik je even spreken?’ vraagt hij voorzichtig wanneer hij de deur achter zich dicht trekt.

       ‘Hangt er van af waarover je me wilt spreken, Daniel’ zeg ik met de sigaret alweer tussen mijn lippen. Ik kijk hem aan en wacht tot hij zou beginnen met praten. Hij stopt zijn handen in zijn zakken en leunt ook tegen de gevel.