Laura Palmer ~ Dutch BΔSTILLE Fanfiction ~

~ It's Always Been Just You And Me ~

"When all of our friend are dead

And just a memory

We'll lie side by side

It's always been just you and me

For all to see" ~ Skulls

Terwijl ik wat eieren met spek bak in de keuken, zet Dan thee. Ik kijk glimlachend naar de sissende speklapjes en bedenk me dat we net een pas getrouwd koppel lijken. Alles mag dan nog wel niet tip top zijn, we zijn tenminste weer vrienden.

      Misschien wou ik wel meer dan, maar dat durfde ik niet luidop uitspreken. Hij heeft zijn muziek, hij moet zich daarop focussen. Ik ben maar een gebroken meisje.

      ‘Dat ik mijn excuses heb aangeboden, wil nog niet niet zeggen dat alles meteen goed is. Dat weet je toch?’ vraag ik Dan onder het sissen van het spek door. Hij komt de keuken in met een kopje thee in zijn handen.

      ‘Ja, weet ik’ zeg hij waarna hij even aan zijn thee nipt, zonder van me weg te kijken. Ik rol met mijn ogen en verschuif de spek wat in de pan, wat tevreden sist.

      ‘Let jij even op het spek?’ vraag ik Dan terwijl ik wat brood pak en naar de broodrooster loop. Ik stop de sneetjes erin en zet het toestel aan. Wanneer ik me omdraai, zie ik dat Dan het spek omhoog probeert te gooien, zoals je met een pannenkoek doet, maar ik zie ook dat het spek niet de juiste kant op valt.

      ‘Ah verdomme’ mompelt Dan zachtjes wanneer de spek op de grond valt. Ik probeer hem boos aan te kijken, maar kan mijn gegrinnik toch niet onderdrukken. Ik gooi hem wat keukenpapier toe en trek mijn wenkbrauw op.

      Hij kijkt me kort aan met het papier in zijn handen en kijkt dan naar de grond, waar het druipende spek nog een beetje na sist aan zijn voeten. Klungelig bukt Dan zich op het spek op te ruimen terwijl ik op het aanrecht ga zitten en geamuseerd toekijkt.

      ‘Kijk, Daniel, daar heb je dus meisjes voor.’ Ik grinnik en kijk toe hoe Dan langzaam rechtstaat met een pruillip en het opgeruimde spek in zijn handen.

      Met mijn voet til ik het deksel van de vuilbak open, waar hij het spek in gooit. Dan komt hij voor me staan en legt hij zijn handen op mijn knieën. Hij staart een tijdje naar zijn handpalmen en kijkt dan naar me op.

      ‘Sorry voor het spek’ zegt hij zachtjes. Ik glimlach en ga met mijn hand door zijn haar.

      ‘Maakt niks uit. Ik had toch al geen zin in spek.’ Dan grinnikt nu ook en loopt dan naar het vuur om het uit te zetten. Daarna nipt hij het laatste beetje uit zijn kopje thee en gaat dan daar op het aanrecht zitten. Verbaasd kijk ik hem aan terwijl ik een beetje naar voren leun op het aanrecht.

      ‘Wat?’ mompel ik waarna ik zucht en weer naar achteren leun om mijn hoofd lachend tegen de keukenkast erboven te leggen.

      ‘Volgens mij zijn die eieren nu ook wel aangebrand’ mompel ik met een blik vanuit mijn ooghoeken op de pan met de eieren en inderdaad. Ze zijn echt volledig aangebrand.

      ‘We hebben nog toast’ zegt Dan. Ik grinnik net op het moment dat de broodrooster zijn geluidje maakt. Ik haal de toast eruit en gooi één ervan naar Dan.

      ‘Als jij daar genoeg mee hebt.’ Dan stopt lachend een stuk toast in zijn mond.

      ‘Zullen we naar Starbucks?’ vraagt hij wanneer zijn mond weer leeg is. Ik glimlach en spring meteen van het aanrecht.

      ‘Graag.’

Ik nip van mijn koffie in de warme ruimte van Starbucks. Er zijn veel mensen, maar het is gewoon ongelofelijk gezellig.