Neva öğretmen olan genç bir kadındır. Aşık olarak evlendiği adamın kendini aldatması üzerine bir boşanma olayı yaşar. Üstelik kocasının Neva'dan ayrılmasına neden olan hayatlarını etkileyen bir hastalığı vardır. Bunca umutsuzluk içinde Neva bir daha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2014, Sonbahar-Eylül
"Sen ciddisin," dedim arkama yaslanırken. Demet evime gelmişti ve Cumartesi günümü almıştı. Üstelik söyledikleri ile beynime giriyor, bana yeni düşünceler aşılıyordu.
"Ciddiyim tabi Neva. Sence de evlenme zamanı gelmedi mi? Bak yaşımız otuz, menopoza girince mi evlenmeyi planlıyorsun?" dediğinde doğru söylediğinin farkındaydım. Üstelik kolay hamile kalmadığım da çok açık.
"Ne yapayım? Teklifi ben mi edeyim?" dedim ve omuz silktim. Şu an onu da yaparım gibi geliyor. Çok endişeliyim. "Teklif gelirse kabul edecek misin yani?" dedi Demet umut dolu gözlerle.
"Yani, düşüneceğim," dedim kaçamak bir şekilde. Kesinlikle Koray'a söyleyecek bunları. Bari cevabım gizli olsun. "Nereden çıktı bu konu, durduk yere?"
Demet iç çekerek arkasına yaslandı ve gözlerini yere dikti. "Dün sizin hakkınızda düşündüm."
"Ve sonuç?"
"Çok tatlı bir çiftsiniz, neden evlenmiyorsunuz? Neredeyse iki yıldır sevgilisiniz. Zaten evli gibi birbirinizin evine gidip duruyorsunuz," derken yeniden canlandı ve hevesle söyledi. Siyah saçlarını geriye itti ve güldü.
"Gerçekten işin gücün yok, bizi mi düşündün Demet?"
Demet son zamanlarda oldukça hayatı boş vermiş bir haldeydi. Ali ile kötü bir şekilde ayrılmıştı ve ondan sonra birçok erkek arkadaş edinse de olmuyordu. Aşık olamıyordu.
"Evet, Sinem evli bebek geliyor, Mehmet bile bir yıldır evli. Siz kaldınız başıma kızım," dedi ve yeniden öne doğru çıktı. Kırmızı dudaklarını ıslatıp devam etti. "Bak bende otuz yaşındayım ve hayatımda kimse yok. Ama seninle benim aramda bir fark var bebeğim."
Ben merakla bakınca Demet sanki cevap çok açık der gibi, "Kadınsılık, cilve," dedi. Ona anlamsız bakışlar atarken aslında dediklerinin hepsi doğruydu. Doğru olması canımı sıktı. "Ne yapmamı istiyorsun?"
"Ona laf arasında evlenme konusunu çıtlat," dedi Demet ve zafer dolu bir edayla kahvesini aldı. O sıcak kahveyi yudumlarken ben dudağımı ısırdım. "Nasıl?"
"Mesela böyle otururken, Koray biz ne zaman evleneceğiz, de," dedi Demet ve dik dik bana baktı. "Bunu hayatta söyleyemem," dedim ve bakışlarımı kaçırdım.
"O zaman güzelim, Koray'a veda et," dedi Demet ve ellerini iki yana açtı. Ne yapmam gerek? Koray ile çok iyi anlaşıyoruz. Gerçekten arkadaşları ile iletişimim, onun ailem ile bağı çok güzel. Hiç sorun yok aramızda. Şu zamana kadar beni üzecek ve güvenimi sarsacak hiçbir şey yapmadı.
Evlenme teklif etse, kabul ederim sanki.
"Tamam, kabul. Nasıl yapayım?" Demet çok güzel bir gülümseme yolladı bana ve zaten güzel olan yüzü daha da güzel oldu böylece. Onun kesinlikle uzun ilişki yaşamasını istiyorum. O kadar iyi kalpli bir insan ki... Her anımda bana fikir verir, iyiliğim için her şeyi söyler. Ama Demet şu an mutlu değil. Çok yalnız.
