Neva öğretmen olan genç bir kadındır. Aşık olarak evlendiği adamın kendini aldatması üzerine bir boşanma olayı yaşar. Üstelik kocasının Neva'dan ayrılmasına neden olan hayatlarını etkileyen bir hastalığı vardır. Bunca umutsuzluk içinde Neva bir daha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2014, Sonbahar-Eylül
Aslında bu akşamki yemekten oldukça umutluydum. Koray iş arkadaşları ile yemeğe gidecekti ve beni de çağırmıştı. Çoğu kişi eşi ile gelecekti ve bu beni heyecanlandırıyordu. Koray'ın eşi sıfatıyla katıldığım ilk yemekti. Henüz eşi olmasam da.
Bu yüzden gerçekten dikkatli bir şekilde giyindim, süslendim. Demet bana milyon tane taktik verdi ve bu azıcık kusma isteği yarattı. Ama başardım. Aynada gördüğüm kadın kesinlikle çok çekici. "Her lafa atlama ve kibar ol," diyen sese kaşlarımı çatarak baktım.
"Bunu yapan sensin Demet. Ben her lafa atlamam." Demet tabi ki itiraz etti ama keyfimi bozamadı. Kendimi bol bol beğenmiştim. Telefonu kapattım ve Koray'ı beklemeye başladım. Acaba o nasıl giyinmişti? Kesin çok yakışıklı olmuştur.
Bonbon'un mamasını ve suyunu yeniledim. Hala gelen giden yoktu. Sabırsızlığıma yenik düşerek onu aradım. Açar açmaz, "Geldim," dedi ve geri kapattı. Hemen çantamı aldım ve topuklunun izin verdiği kadar hızla evden ayrıldım.
Dışarı çıktığımda Koray arabasıyla binaya yanaşıyordu. Yavaşça arabaya bindim ve yakışıklı yüzünü görünce yutkundum. "Merhaba," dedi ve yavaşça beni süzdü. "Çok fazla güzelsin."
Gülümsedim. "Sen de çok fazla yakışıklı olmuşsun. Liseli kızlar hemen aşık olur sana." Gerçekten tam liseli kızların halindeki profildi. Gerçi artık karanlık tipler daha çok ilgilerini çekiyor. "Sen aşık ol yeter," dedi Koray ve yavaşça sol elimi öptü.
Derin bir nefes aldım ve çok etkilenmemeye çalıştım. Yavaşça yola çıktık. Kendimi onu dikizlerken bulup durdum. Başka insanların normal bulacağı ama benim için olağanüstü güzellikte olan kahve gözleri yolu dikkatle izliyordu. İri ve damarlı elleri direksiyonu tutuyor ve bu bana dünyanın en çekici hareketi gibi geliyor bir an. Saçları ise hırçın blr bebek gibi duruyordu. Aşık olmak böyle bir şey sanırım. Her şeyi mükemmel geliyor o insanın.
"Beni eskittin Neva," dedi Koray ve kıkırdadı. Onu izlediğimi nasıl bilir bilmiyorum. Yani sadece yolu izliyor ama nasıl görüyor beni? Bu matematik öğretmeni olsam da çözemeyeceğim bir problem. Dudağımı ısırıp önüme döndüm ve sanki bu hareket hoşuna gitmiş gibi bir edayla homurdandı. Kelimeler öyle boğuk çıktı ki ağzından, hiçbir şey anlamadım.
En sonunda şık bir lokantanın önünde durduk. Bir sürü araba vardı. Biraz heyecanlanarak arabadan indim. Koray hemen yanıma geldi ve elini belime doladı. "Kesinlikle çok güzelsin."
"Bunu belime dokunarak mu anladın?" dedim inadına ve ona bakmadan. Koray anında belimi daha çok sıktı. "Hayır gözlerinden. Makyaj denen şey onlarla büyü yapıyor. "
Sessiz blr mutlulukla içeri girdik ve masamızı bulmak çok kısa sürdü. Koray'ın arkadaşlarını orta yaşlı bekliyordum ancak oldukca genç duranlar vardı. Eşi ile gelen iki kişi vardı. "İyi akşamlar," dedi Koray gülerek. Herkes gülerek ayağa kalktı ve tek tek selamlaştık. Bu yüzden bir sandalyeye oturmak zaman aldı.
