Only Ever After

Kabanata 18

Kabanata 18

When Liham and I returned to the shore, I sensed something strange. Naglalakad na kami sa may buhanginan papunta sa resthouse, "Liham, ayos ka lang?"

Tila hindi narinig ni Liham ang tanong ko, naglalakad lang siya.

"Liham..."

He continued walking towards the house.

Binilisan ko ang maglakad, hahawakan ko na sana ang kamay niya ngunit lumuhod siya, "L-Liham?" Lumuhod din ako para pantayan siya.

Nilingon niya ako, "Yomi..." He closed his eyes and smiled, he rested his back at me. "I'm tired." His breath was warm, nang tumama ang noo niya sa leeg ko ay doon ko na naramdaman ang sobrang init ng kanyang katawan.

"L-Liham?"

He did not answer. He remained still. Kasabay ng init niya ay ang lamig ng gabi, naririnig ko pa ang hampas ng alon sa buhangin kasabay ng malalakas niyang paghinga.

I was so stupid. Sana hindi ko na lang hinayaan si Liham na mamangka kasama ako, edi sana hindi lumala ang sakit niya!

Nilagay ko ang braso ni Liham sa batok ko't hinawakan ang kanyang kamay bilang gabay, "Liham, we have to get inside the resthouse, okay?"

He yawned. "No... I can't."

"Liham, huwag childish okay?"

Nagsimula akong tumayo habang kargado ang bigat niya, "you have to help yourself as well." Bulong ko sa kanya. Nagsimula kaming maglakad patungo sa loob ng resthouse, nang nandoon na kami ay pinahiga ko siya sa sofa ng sala.

Namumula ang kanyang ilong at labi habang maputla na ang kanyang katawan, nakikita ko pa ang panginginig ng kanyang mga katawan, his muscles were tensed, if he wasn't sick, I'd probably be ogling right now but now is not the right time.

"Liham, kukuha lang ako ng kumot mo. Mabilis lang." Saad ko sa kanya, mabilis akong umakyat at kumuha ng kumot niya, nang bumaba na ako ay saka ko naalala na nakalimutan ko siyang kuhan ng damit.

Nagbuntong hininga ako, makapal naman ang kumot kaya ayos lang siguro?

Kinumutan ko na si Liham, he opened his eyes and they were teary and red, he must feel hot and cold at the same time. "Stay away from me..." Hinawakan niya ang kamay ko, the warmth of his hand gave a feeling that he meant the other way. "B-Baka magkasakit ka rin, it's not good for you and our... baby..." He closed his eyes. "I'm sorry we have to stay here until tomorrow..."

"Ayaw ko. Aalagahan kita." Pagmamatigas ko.

He sighed.

"Saka ikaw na nga ang may sakit ako pa ang iniisip mo?" I rolled my eyes, "ayaw ko na mamatay ka ano! I don't want my baby to have a dead father!" Giit ko.

Liham chuckled, "is that your way of saying you'll marry me?"

I rolled my eyes, "may sakit ka na nga ganyan ka pa. Tsk. Magpapainit lang ako ng tubig at facetowel, pupunasan ko ang katawan mo."

Tumungo na ako sa kusina at nagpainit ng tubig, pagkatapos ay nilagay ko ito sa isang batsa at saka naglagay din doon ng facetowel, I checked every drawers but I saw no medicine kit, I sighed. I also checked the service of my phone but it is not picking any signal. Siguro dahil liblib ang lugar kung nasaan kami...