Only Ever After

Kabanata 29

Kabanata 29

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa buong biyahe siguro dala ng sobrang pagkapagod sa mga nangyayari, saka na lang ako bumalik sa aking diwa nang maramdaman ko ang sarili ko na buhat-buhat ni Liham papasok sa mansion.

So I pretended to be asleep and just savor the moment, sinuksok ko ang mukha ko sa dibdib ni Liham, I sniffed his scent, it was a mixture of sweat and his manly perfume, the combination attracted me.

Nanatili ako sa kanyang hawak, his strong arms soothing me, tila nakalimutan ko ang lahat ng mga nangyari sa araw na ito. Too much happened because of my stubbornness, ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit ayaw ni Liham na lumalabas ako.

Sana nakinig na lang ako sa kanya.

Because the world outside is dangerous.

At doon, naalala ko na may tama ng baril ang kanyang katawan, agad akong napamulagat, "iyong sugat mo Liham!" Sigaw ko, alam kong nakita niya ang pag-aalala sa aking mukha kaya ngumiti siya.

"Ayos lang ako, it does not hurt." Pagmamayabang niya, malapit na kami sa hagdan ng mansion, gusto kong magprotesta at ibaba niya ako ngunit mas humigpit ang hawak niya sa akin, he was carrying me in a bridal style even though he is shot!

At paano na lang kung nabibigatan siya sa akin?!

Mabigat kaya ako?!

Gosh!

I pressed my hand to the side of his wound and he cringed, "wow, hindi pala masakit ha?"

He pouted. Dahan-dahan niya akong binaba, nang tignan ko ang nadaanan namin kanina ni Liham sa tabi ng pinto ng mansion ay nakita ko ang crib at ang stuff toys.

I smiled, "look, andoon ang crib ni Levi." Sabay turo sa crib, mukhang hindi iyon napansin ni Liham, ngumiti siya nang matunghayan niya ang isa sa mga rason kung bakit tila nagbuwis buhay siya.

"Ipapabuhat ko na lang pataas. May sariling kwarto si Levi." Ngumiti si Liham, doon ko napansin na maputla si Liham, tanging ang labi lang niya ang mapula.

Dumapo naman ang tingin ko sa damit niya, may bahid ng dugo ito, doon ko rin napansin ang mga kasambahay na nakatingin sa amin.

"Don't worry, they all know that I am a mafia boss, these maids are the daughters and mothers of my men."

Hindi ko maiwasang mapatango, now I get it why they never call him to his name, kasi isa siyang mafia boss at siguro natatakot sila.

Naglakad na kami pataas, hinawakan ko ang malamig na kamay ni Liham, nakita ko naman siyang ngumiti mula sa peripheral vision ko, hindi ko alam pero nagiging madalas na ang pagngiti ni Liham at sa tuwing nakikita ko siyang nakangiti ay napapangiti na rin ako.

Nang nasa kwarto na kami ay agad na naghubad si Liham, halatang kating kati na siyang hubarin ang damit niya, tumumbad sa akin ang madungis ngunit nakakalaway niyang katawan, when he turned his back I saw a gauze covering his stitches.

Ako rin ay biglang nangalati na maligo kaya naghubad din ako, wala na akong pake kung kasama ko si Liham, gusto kong malinisan ang katawan ko matapos itong madungisan, or maybe I want to share the same bath with Liham?

I don't wanna think hard about it, nang lumingon si Liham ay nakita niyang naka-underwear na lang ako, agad namang namula ang maputla niyang pisngi, "what are you doing?"

I shrugged, "kumakati na ang katawan ko, sabay na lang tayong maligo."

Tumango na lang si Liham, pumasok na kami sa banyo, I can see the second thoughts of Liham through his eyes as he open the shower, naramdaman ko ang pagbuhos ng malakas at mainit na tubig na rumagasa sa aking katawan, pinikit ko ang aking mata at dinama ito.

Meanwhile, Liham was struggling to take a bath because he was making sure that the wound in his back won't be wet and to add to that, I was showering with him.

"Do you want me to help you?" Tanong ko sa kanya, nagkibit balikat si Liham, na tila sinasabing gusto niya ang ideya ko, kaya naman hininaan ko ang shower at saka humarap sa kanya, then I realized how close he was to me, his body was wet from the shower so it was shining by the bathroom's light, and the boxer he is wearing is now fitted due to the water, making the figure of his manhood a little visible.

Lumunok ako, ramdam ko ang pag-init ng katawan ko, dumapo ang tingin ko sa mukha ni Liham, seryoso ang kanyang mga mata na nakatingin sa akin, I know these looks, this is the look of how a man sees his lover. O siguro dala lang ito ng pagod kaya kung ano ang iniisip ko.

But silly, you both just confessed your love to each other.

Thinking about it made me blush, gusto kong suntukin ang aking sarili dahil sa walang bulalas at talas ng dila ko na nagsasalita na lang nang hindi ko namamalayan, "so?" Liham raised one eyebrow, beads of water were dripping from his wet hair down to his face and then to his adam's apple, down to his chiseled chest and down to his washboard abs, and then to that v-line. And then...

Umiling ako ng mariin at saka ko kinuha ang sabon, kinuha ko ang kamay ni Liham at pinahid ito, I felt his muscles tensed as I scatter the soap, hindi ako makatingin ng diretsa sa kanyang mga mata dahil baka may magawa ako.

Pagkatapos ang dalawang kamay niya ay sa katawan naman niya, I made it sure that his wound won't be wet, somehow, this is the most sober and insane thing we've done.

My hands caressed his wet body, the soap made his skin glint more and become whiter, pagkatapos iyon ay binuksan ko ang shower, I turned off the heater letting the cold water take the soup away from his body and he looked clean and pure, he even smelled better, the bloodstains in his body are no longer there, the only mark is his gunshot wound.

"I'll do the same." Liham mumbled, he took the soap and took my hand, it was unexpected when he rubbed the soap and scatter it, hindi pa rin ako nasasanay sa kanyang kamay, seryoso siyang nakatingin sa aking kutis habang ako ay nililinisan.

"Turn your back." He whispered after finishing both of my arms, then he applied soap again to my back, I felt the jelly-like feeling of the liquid as he scatter it, habang sinasabunan niya ako ay minamasahe pa niya ako.

So my tensed muscles relaxed, hangga't sa bumaba nang bumaba ang pagsabon niya sa aking katawan, sa isang iglap ay naramdaman ko na lang na niyakap na pala ako ni Liham.

"Liham, mababasa ang sugat mo." Saad ko dahil patuloy pa rin ang pag-agos ng tubig. He rested his head down to my shoulders and tightened the act, not caring about his wound at all.

Then I felt the the warm water falling down into my shoulder, the feeling is faint so I wasn't sure if it was real or I am just imagining things since the shower now is cold.

Nang tignan ko si Liham ay doon ko napagtanto na hindi galing sa shower ang mainit na tubig na nahuhulog sa aking balikat, it was coming out from Liham's eye.

Liham was crying in my shoulder.