De liefde van mijn nieuw leven

15. Confrontatie aangaan

15. Confrontatie aangaan

Pas de volgende schooldag krijgen Arielle en ik iets te horen over het spijbelen. Ze gaat zoals iedere ochtend haar eigen weg zodra we uit de auto stappen.
'Zie je later.' zegt ze glimlachend en ik loop alleen naar school. Deze keer let ik op het mannelijk volk dat me aankijkt en nochtans ben ik niet uitdagend gekleed. Gladiatorsandalen met een hoge short, mijn blouse is zelfs niet eens diep ingesneden. 
Iemand fluit, maar dat negeer ik zoals gewoonlijk. Op zoiets mag je nooit ingaan tenzij je interesse hebt in die welbepaalde gast. Ik hoor enkele anderen rondom hem lachen, voor Brendan naast me verschijnt.
De blikken die ik toegeworpen krijg veranderen. Nu zijn het jaloerse, zowel van jongens als meisjes. 
'Alles in orde?' vraagt hij en ik mompel uhu. 
'Laat iets weten als je nog last hebt van hen.' Voegt hij er nog aan toe voor hij weer bij me wegloopt. Ik staar hem na. Zonder om te kijken bereikt hij onze gewoonlijke bank en slaat Mike op z'n rug. 
Ik zucht en haal snel mijn vakken uit voor ik ook op hen afloop.

Brendans ogen kijken me eens vluchtig aan voor hij lacht met iets van Mike. Ik hoef mezelf niet te zijn om te weten dat het niet echt is. Dan herinner ik me eraan dat het me niets kan schelen en hij de boom in kan. Wat hij me gisterenavond heeft aangedaan kan niet door de beugel en dat moet ik maar eens beginnen duidelijk maken.
'Rose' klinkt het en Louisa kijkt me bezorgd aan. 'Gaat alles goed?'
Ik knik en ga tegenover haar zitten. 'Ja, ik had gisteren niet zo'n zin om naar school te komen.'
'Spijbelaar, huh?' voegt Monica eraan toe. In mijn linkerooghoek zie ik hoe Brendan naar me kijkt. Het is onopvallend, maar alles dat hij nu doet valt me op.
Ik lach. 'Ah, soms heb je wat spanning in je leven nodig.' Mijn blik verplaatst zich naar Brendan en ik kijk hem zo onverschillig mogelijk aan. Volgens mij lukt het niet goed, de haat zit me nu te diep. Brendan knippert eenmaal met zijn ogen voor hij de andere kant op kijkt, zijn blik volkomen neutraal alsof het niets van herinneringen opbracht.
‘Gelukkig is het niet erg. Arielle was er trouwens ook niet.’
‘Klopt, we hebben samen wat rondgehangen.’
‘Leuk’ zegt Monica, ‘je mag mij anders ook wel eens meemaken. Ik ben bereid om iedere schooldag te spijbelen.’
Ik lacht. ‘Ik niet, een diploma moet ook behaald worden.’
‘Jij bent toch al slim genoeg. Het gaat wel de ronde hoor.’ Deelt Louisa me mee en ik kijk haar verward aan.
‘Waar heb je het over?’ vraag ik haar.
‘Je punten. Ze zijn echt goed, kom nooit af met het feit dat je een toets niet zult kunnen. Ik zal je nooit geloven.’
Ik frons. ‘Louisa, waar héb je het over? Ik heb mijn eigen punten nog niet eens gezien.’
‘Er bestaat zo’n schoolsite, smartschool.’
‘Dat meen je niet? Heeft echt iedere school zo’n domme site?’
Mijn twee vriendinnen knikken. Net op dat moment gaat onze schoolbel.
In mijn eentje loop ik naar het lokaal. Meestal heb je Brendan bij me in de buurt, hij maakt een ommetoer om me naar mijn les te escorteren of gewoonweg omdat we dezelfde les hebben. Wat meestal het geval is. Deze keer echter is hij niet in mijn buurt, wat erop wijst dat we geen les samen hebben.
Het is Marcus die aan mijn zijde verschijnt.
‘Ik heb gehoord dat je met Arielle hebt gepraat.’
Ik knik.
‘Heeft ze iets gezegd?’
‘Neen’ antwoord ik ironisch, ‘jullie hebben overduidelijk ruzie maar als zus is het me niet opgevallen en hebben we er absoluut niet over gepraat.’
Hij fronst.
‘Marcus, ga je vreemd?’
‘Wat?’ vraagt hij, oprecht verbaast. Je hebt acteurs, goede acteurs en amateurs, maar je hebt ook oprechte mensen en deze jongen voor me is oprecht. Dat is al dat ik moet weten.
‘Zoek haar, dommerik. Ze denkt dat je vreemd gaat.’
Marcus blijft voor me staan. Hij beweegt eigenlijk niet erg veel, daarom knip ik met mijn vingers voor zijn gezicht.
‘Marcus, zoek Arielle. Nu, ga.’
‘Arielle.’ Zegt hij en ik geef hem een duw.
‘Man, wordt wakker. Geen wonder dat ze zulke vermoedens heeft.’
Marcus knikt nog een allerlaatste keer, schenkt me een verstrooide glimlach voor hij zich omdraait en ergens anders heen loopt. Ik hoop maar dat hij haar vindt.