De liefde van mijn nieuw leven

23. Positiviteit en optimistische plannen

23. Positiviteit en optimistische plannen


Donderdag hebben we heel wat nieuwe toetsen. Ik ben dan ook opgelucht dat ik gisterenavond heel wat tijd in mijn schoolwerk heb gestoken en dat ik vroeg gaan slapen ben. De vermoeidheid kreeg meer en meer de overhand, maar deze ochtend ben ik eindelijk terug mezelf.
De toetsen die ik heb terug gekregen zijn erg goed, hopelijk kan ik er mijn moeder dan ook mee overtuigen om vrijdag naar het eerste concert van Dosage te gaan.
Als ik het lokaal uitlopp verschijnt een vrolijke Arielle aan mijn zijde.
'Je punten zijn weer maar eens geweldig. Vanavond zullen we wel eens met je moeder praten' ze glimlacht, maar dat gaat al snel over in gefrons 'ik heb haar trouwens ook nog enkele dingen te vragen.'
Ze kijkt me aan en geeft me een onverwachte kus op mijn wang, dan loopt ze door naar Marcus. Die naast Brendan loopt.
Een vreemd gevoel ontstaat in mijn onderbuik als ik hem aankijk, maar gelukkig ziet hij me niet. Terwijl ik achter hen aan blijf doorlopen, bestudeer ik Brendan eens goed. Wat is er nu net zo speciaal aan hem, waardoor ik me zo aangetrokken voel? Ik kan gerust zeggen dat zijn uiterlijk er heel wat mee te maken heeft. Hoewel ieder meisje hier op school weet dat hij de laatste jongen is waarmee je iets zou moeten beginnen, kijken ze hem toch allemaal flirterig aan. Brendan zou Brendan echter niet zijn moest hij er niet op ingaan. Jaloezie steekt weer maar eens zijn kop op, maar ik probeer het te negeren. We zijn niet eens een koppel, dus hij kan doen en laten wat hij wil. Natuurlijk verandert dat je gevoelens niet.
Het tweede wat me zo aan hem opvalt is het feit dat hij altijd lijkt te lachen. Met andere mensen, met een mop of hij plaagt iemand. Hij is het soort persoon dat altijd vrolijk en optimistisch is. Het lijkt wel of hij leeft van dag tot dag en zich niets van het verleden of van de toekomst aantrekt.
Nu ik hem met Arielle en Marcus zie lachen, heb ik zelf ook de neiging om te glimlachen. Het werkt echt aanstekelijk.
'Rose' zegt iemand plots achter me en ik draai me om, om Monica aan te kijken. Ze grijnst.
Aan mijn andere zijde verschijnt Louisa natuurlijk. Ze lijken overal wel met z'n tweeën te zijn en als ze mij zien worden we plots de drie musketiers.
'Vertel eens' begint Monica, het valt me op dat ze alle twee geamuseerd kijken en mijn intuitie zegt me dat het niet veel goeds voorspelt. 'hoe gaan dingen tussen jou en onze knappe vriend?'
Ik kreun. Hun ogen zijn vastgelijmd aan mijn gezicht, alle emoties en gezichtsuitdrukkingen evenals iedere frons of grijns zullen ze zien.
'Geen idee.' anwoord ik naar waarheid. Ze weten dan wel niets van onze, ondertussen al twee kussen, maar verder dan kussen zijn we nog niet. Ik kom tot de conclusie dat we niet praten, maar de stiekeme veelbetekenende blikken die hij me toewerpt zijn voor mij genoeg.
Als dat is wat we zijn, dan neem ik er genoegen mee. Alles is beter dan te horen dat ik gewoon een van de vele anderen was, maar daar lijkt het nu niet op. Misschien ben ik net een leuker speeltje, dat je even langer gebruikt. Maar ik kan ondertussen genieten van die periode, wat achteraf komt zien we dan wel. Het enige obstakel is nu zijn verklaring: 'het is niet veilig'. Maar zodra mijn huisarrest afgelopen is kan ik beginnen aan mijn zoektocht.
'Natuurlijk' wordt er weer maar eens ironisch geantwoord, 'je bent geen goede leugenaar.'
'Ik lieg niet.'
'Waarom verandert je humeur dan zo plots. De ene dag ben je niet aanwezig op school, de andere dag lijk je gefrustreerd, dan kijk je alsof je ieder moment in huilen kan uitbarsten. Plots ben je vrolijk, dan rustig en dan weer opgewonden.'
'Alsjeblieft zeg, Rose, we geloven er niets van. Bovendien lijkt Brendan met Dianna gebroken te hebben. Nu ziet zij er gefrustreerd uit en kan ze ook ieder moment traantjes laten.'
Ik zucht. 'Goed dan, misschien dat ik andere dagen loog, maar nu niet. Ik weet niet wat we zijn.'
'Maar jullie zijn wel iets' concludeert Monica en ik zucht geërgerd.
'Neen, bovendien zijn het mijn zaken.'
Dat doet hun ogen vergroten.
'Oke' hoor ik plots uit hun mond komen.
'Oke?'
Louisa knikt. 'je hebt gelijk. Je vertelt het ons wel wanneer je wil, maar we geloven je nog steeds niet. Er is iets aan de hand, al bijna twee weken en wij willen weten wat. Alleen lijk je het ons niet te vertellen dus moet je het allemaal maar alleen oplossen.'
We kijken elkaar aan. 'goed dan' zeg ik en we knikken voor we in stilte naar onze bank lopen. Iedereen is er en ik vind het geweldig om terug in het oude gewone ritme te vallen. Allerlei moppen en roddels, zonder al te veel vragen.

Zo verloopt de rest van de dag ook trouwens. Ik krijg Brendan niet meer te zien dan anders, we moeten onze informatie van ons groepswerk voorleggen geven elkaar een high-five als we te horen krijgen dat het schitterend is. We hebben niet meer veel werk, terwijl sommigen juist nog wel heel veel te doen hebben.
Uiteindelijk ga ik met Arielle terug naar huis, ik zorg ervoor dat ik al mijn toetsen die ik onlangs heb terug gekregen mee heb. Dit moet mijn moeder wel overtuigen. Het enige wat de laatste paar dagen aan me knaagt is het nablijven. Ik ben niet het hele uur gebleven en ben bang dat er binnenkort weer een brief zal aankomen. Dat is voorlopig nog niet gebeurt en ik hoop dan ook dat het ik de loop van volgende week toekomt, of niet meer.

'Annalee?' roept Arielle en mijn moeder komt verbaast van het terras.
'Is er wat, meisjes?'
Arielle knikt en gebaart dat ik mee moet. Mijn moeder fronst en kijkt me hoopvol aan. We gaan aande tafel op het terras neerzitten en ik haal mijn toetsen boven.
'Vrijdagavond is ons eerste concert' begint Arielle, mijn moeder knikt. 'Het zou natuurlijk geweldig zijn als Rose mee kon. Vanaf dag een wou ze dit al.'
Mijn moeder kijkt me aan en ik besluit verder te gaan, het is tenslotte mijn straf en ik moet ervoor zorgen dat ik mag gaan, niet Arielle.
'Ik weet natuurlijk dat spijbelen niet hoort, ik heb er dan ook voor gezorgd dat ik mijn aandacht even op belangrijkere dingen kon richten' ze zou eens moeten weten, denk ik bij mezelf waar mijn hoofd de laatste week echt heeft gezeten. 'en daarom heb ik de resulaten van mijn toetsen mee van de voorbije week.'
Mijn moeder kijkt verrast en neemt de de hoop toetsen van me over. Haar ogen vergroten zich en ze glimlacht.
'Ik hoop gewoon dat je op je pootjes terecht kom, Amber' ze kijkt me terug aan, 'en dat je ook verantwoordelijkheid krijgt. Spijbelen doe je niet en ik ben dan ook blij om te zien dat je je punten uiteindelijk wel serieus neemt. Je kunt naar het concert gaan, maar ik wil dan ook wel dat je dit weekend thuis blijft ter compensatie. Je kunt niet verwachten dat ik je hele straf ophef. In het vervolg wil ik ook dat je minder na school weggaat.'
'Cheerleaden kan toch nog?' vraag ik hoopvol, en ze knikt.
'Ja, maar uitstappen met vrienden. Je punten zijn nu erg goed, hou het nog even vol tot het einde van het schooljaar.'
Ik glimlach naar mijn moeder. Ze is echt geweldig. 'Dank je, mam, en ik beloof dat mijn punten zo goed blijven en dat ik minder zal weggaan.'

Arielle en ik lopen samen naar boven en we geven elkaar een knuffel.
'Geweldig' piep ik en ze lacht.
'Ik moet nu gaan, we hebben nog een laatste repetitie vandaan. We mogen al in het shoppingcenter oefenen.'
'O, tof! Ik ben echt benieuwd.'
'Verwacht nog niet te veel, hoor. We hebben al twee liedjes die de zelf geschreven hebben, de andere zijn covers.'
'Maakt niet uit.'
Ze lacht nog een laatste maal voor ze haar tas neemt en de trap terug afloopt.

In mijn kamer vraag ik aan Monica en Louisa of ze zin hebben om mee te gaan en of ze de anderen kunnen contacteren. Uiteindelijk is iedereen geinformeerd en begin ik weer maar eens aan mijn huistaken. Gelukkig is het morgen vrijdag en heb ik niet meer zoveel te doen.

--
Waarschijnlijk wat korter, maar het is een beetje een vul vul hoofdstukje. Morgen het concert(:
En om mijn nieuwe geïntroduceerde naam te gebruiken: wat minder Brose scenes, maar ik zorg ervoor dat ze ik het volgende hoofdstuk weer wat meemaken(:

Vote&comment?

Jullie zijn echt allemaal geweldig, ik heb de voorbije dagen zoveel votes en comments gekregen dat ik altijd glimlachend rondloop. Dankje iedereen(: xxx