De liefde van mijn nieuw leven

33. Drank en problemen

33. Drank en problemen

'Ik zweer het je' hoor ik aan de andere kant van de deur, 'als je nu met me lacht doe ik je wat aan.'
'Hm' reageer ik met een grijns op mijn gezicht, ook al kan hij dat natuurlijk niet zien. 'Klinkt best verleidelijk.'
'Rose' gromt Brendan en ik lach.
'Kom nu gewoon.' beveel ik hem en ik loop enkele stappen van de deur weg.
Ik zie de klink naar beneden gaan en dan staat hij daar. Zijn normaal warrig, bruin haar ligt nu helemaal plat door de gel, waardoor zijn hoofd nog groter uitkomt.
Hij heeft een oude, geklede broek van zijn vader terug gevonden en heeft hem nu ook aan. Het is zo'n stoffen broek waarin je de plooi blijft zien. De broek is opgetrokken tot aan zijn heupen en is versierd met een riem. Zijn lichtblouwe blouse zit in de broek, met daarover een wollen pull zonder mouwen in het grijs.
Ik proest het uit.
Hij knarst met zijn tanden en rolt ook met zijn ogen. Het is dat hij nog steeds last heeft van zijn gekneusde blik, anders was ik waarschijnlijk al lang dood.
'Het is oneerlijk. Jullie zijn weer sexy en ik ben zo'n saaie informaticus.'
Ik kijk hem verrast aan. 'Sexy, huh?' vraag ik en ik recht me wat meer waardoor het korte, nauwsluitende kleedje mijn figuur nog meer accentueert. Zijn ogen glijden bijna ongegeneerd over mijn lichaam, zachte tintelingen ontstaan ik mijn onderbuik maar die verstop ik snel door een grijns.
'Verdomd sexy.' zegt hij en hij zet een stap naar me toe.
'Nee' zeg ik poeslief en ik loop van hem weg. 'je moet je lust maar eens onder controle krijgen.'
'Dan moet je zoiets absoluut niet dragen.'
Ik schenk hem een scheve glimlach.
'Het is net een nieuwe fles alcohol voor een alcohol verslaafde zetten, en dan beslissen dat hij moet afkicken.'
Ik grinnik en daar maakt Brendan gebruik van. Hij overbrugd de laatste halve meter en kijk grijnzend op me neer.
'Zoiets is onmogelijk.' zegt hij dan en zijn hand glijdt over mijn rug. Het kleedje is zo aansluitend dat het wel lijkt of hij over m'n blote rug aan het wrijven is. Kippenvel verpspreid zich over mijn lichaam.
Ik knipper met mijn ogen en geef mezelf mentaal een klap. Dit gevoel lijkt met de dag erger te worden en als ik hem dan een dag niet zie, lijkt het de dag erachter telkens dubbel zo erg. Hoelang zal ik mijn lichamelijke reactie nog kunnen verstoppen? Op een gegeven moment zal hij het door hebben, en wat dan? Moet ik dan seks hebben?
De gedachten razen door mijn hoofd terwijl Brendans ogen zich nu in die van mij boren. Ik voel mezelf opwarmen, denken aan seks met hem zo dicht tegen me aan. Nu ja, niet echt het beste voor een erg hormonaal meisje.
Ik zet een stapje achteruit. 'De anderen zijn hier zo.'
'Hoe kun jij dat nu weten?' vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen. Op dat moment galmt de bel door het grote huis en ik grijns.

Onze vrienden lopen de kamer binnen, Marcus en Mike hebben bijna dezelfde look als Brendan. Ze wisselen een blik, maar ik negeer het.
'Oh, Rose' klinkt het uit Louisa haar mond, 'waar heb je dat kleedje gevonden?'
'Heb ik nog van vorig jaar.'
Het is een pastel roze kleedje, met twee zijzakjes en een soort van riem dat aan het kleedje is genaaid. Het geheel wordt afgewerkt door knoopjes aan mijn kraag.
'Geweldig.' reageert ze voor ze haar terug omdraait en de anderen bekijkt.
We zijn allemaal wel gelijkaardig gekleed, alle meisjes hebben pastelkleurige kleedjes aan en de jongens hebben zo'n stoffen broek aan, alleen verschilt de kleur van hun pulls.
'Ik vind het alleen niet leuk dat ik geen hakken mag dragen' zeurt Monica.
'Wees blij, we kunnen eens zonder lopen. Mijn rug!'
Monica lijkt nog steeds niet overtuigd door Louisa en ik grinnik.
'Jullie zien er allemaal geweldig uit, maar laten we gaan. Amelia doet vast niet graag alle voorbereidingen in haar eentje.'
Mike trekt een gezicht en loopt als eerste de kamer terug uit. Brendan en Marcus grinniken, maar ze verlaten ook de kamer.

Het eerste idee was om de sixtiesfuif terug bij Amelia te laten doorgaan, maar door het grote aantal enthousiaste reacties is de locatie veranderd geweest. We hebben gevraagd of we de sportzaal op school konden gebruiken en tot mijn verassing ging de directie akkoord.
De sixtiesfuif is nu een combinatie met een schoolfuif geworden, waarschijnlijk is het enige verschil dat buitenstaanders ook welkom zijn. En dat er officieel geen alcohol gedronken mag worden, maar als we de zaal betreden is al snel duidelijk dat zowat iedereen die regel aan z'n laars lapt. De leerkrachten die aanwezig moesten zijn, kijken subtiel de andere kant op. Ik grijns, leerkrachten die de regels niet opvolgen zijn best knap. Zeker de lo-leerkracht van de jongens. Louisa volgt mijn blik en giechelt, ik kijk haar aan.
'In sportkleren is hij al knap, maar zie dat eens staan.'
'Ik denk dat gewone, 21ste eeuw kleren hem ook niet slecht zouden staan.'
'Klopt, maar we zijn meer dan vijfig jaar in de tijd terug gekeerd, Rose. Je moet het dan ook vanuit dit standpunt bekijken.'
Ik lach. 'Dan heb je helemaal gelijk.'
We lopen door en zien een gefrustreerde Amelia van hot naar her lopen. Zodra ze ons spot, snelt ze hierheen.
'In het ballenhok staan nog flessen, vul ze vlug bij voor de andere leerkrachten terug komen.'
'Wanneer is dat?' vraag ik en ze haalt haar schouders op.
'Nu, binnen vijf minuten, misschien tien of twintig.'
'Ik snap het.' zeg ik en ik neem Louisa mee naar het ballenhok. Twee jongens lopen ons voorbij met elk twee grote flessen sterke drank. Ze fluiten als ze onze blote benen zien, ik negeer het en neem dan ook twee flessen.