De liefde van mijn nieuw leven

37. Niet altijd rozengeur en maneschijn

37. Niet altijd rozengeur en maneschijn

De volgende ochtend word ik verkrampt, maar gelukkig wakker. Het zonlicht valt op mijn gezicht en ik knijp mijn ogen wat dicht. Zachte figuren worden op mijn bloot schouderblad getekend, en ik glimlach. Voorzichtig hef ik mijn hoofd wat op en zie nog net hoe Brendan zijn ogen opent.
'Goedemorgen.' zegt hij en ik kruip wat omhoog zodat ik mijn hoofd op zijn borstkas kan leggen.
'Goedemorgen.' antwoord ik dan. Zijn vingers verplaatsen zich van mijn schouder naar mijn lange haren, die als een waaier over de grond uitgespreid liggen. Zacht voel ik hoe hij er zijn vingers door haalt.
'Je haar is altijd zo zacht.' merkt hij op.
'Honderden middeltjes.'
'Echt?' vraagt hij, ietwat verbaast.
'Nee, een stuk of vier.'
'Dat is toch veel.'
'Voor een jongen misschien wel' ik grijns, ook al kan hij dat niet zien.

We blijven zo nog een kwartier liggen en ik sluit mijn ogen weer even.
'Laurena is een uitgebreid ontbijt aan het klaarmaken.' verbreekt Brendan dan de stilte.
'Hoe kun je dat weten?' vraag ik verbaast en ik druk mezelf omhoog. Ik ga met mijn handen door mijn haren en kijk dan door het grote raam.
'Ik herken de geur.'
Ik draai me om en lach naar hem. 'Hoe lang ben je al wakker?'
Hij haalt zijn schouders op. 'Een halfuurtje.'
'Je kon gerust naar beneden gaan.'
Zijn ogen kijken me terug aan. 'Ik vind het niet erg om op je te wachten.'
Ik steek mijn hand naar hem uit, hij drukt er een zachte kus op en staat dan ook op.

Brendan toont me een van de andere badkamers in het huis, voor hij zelf naar zijn eigen terugkeert.
'Hé' roep ik hem na en hij draait zich om, 'hoeveel zijn er hier?'
'Badkamers?' vraagt hij en ik knik.
Nonchalant haalt hij zijn schouders op. 'Vijf, denk ik.' Grijnzend draait hij zich terug om en loopt door.
'Natuurlijk' reageer ik, meer tegen mezelf. 'waarom ook niet?'
Blijkbaar moet hij het toch gehoord hebben want zijn gegrinnik bereikt me. Ik lach en verdwijn dan de badkamer in.
Vermoedelijk die van zijn zussen aangezien het bijna helemaal roze is, groter en veel uitgebreider. Er is een grote douche, een bad dat ongetwijfeld ook een bubbelbad is en een grote wastafel met een gigantische spiegel boven. In de spiegel zie ik zelfs een vergrootglas ingewerkt. Het staat trouwens vol met shampoo's, conditioners en andere haar producten.
Ik trek mijn neus op en sluit de deur achter me. De badkamer ruikt naar rozen valt me op en ik begin bijna te lachen. Deze mensen moeten belachelijk rijk zijn.

Maar ik heb geen last van hun weelderige luxe, de douche is geweldig. Zoals ik al verwacht had is er shampoo met rozengeur, rozendamp verspreid zich in de grote ruimte. Ik voel me net een prinses. Grijnzend draai ik de knop om totdat ik de massagestraal op me gericht krijg. Ik geniet van de zachte stralen op mijn huid en zeep mijn haar in.
Niet veel later besluit ik om toch de douche uit te komen, het is niet mijn bedoeling om hen een gigantische waterrekening te geven.
Toch, kan ik het niet helpen om me uitgebreid op te maken. Als je alle mogelijke producten binnen handbereik hebt, moet je ze eens uitproberen?

Ik bevries als er op de deurgeklopt wordt.
'Rose?' klinkt het aan de andere kant.
'Kom maar binnen' zeg ik, Brenden opent de deur en ik schiet bijna in de lach als ik zijn gezicht zie.
'Dit lijkt wel een parfumwinkel.' merkt hij op en ik giechel. Nu kan ik mezelf wel slaan. Hij sluit de deur en loopt naar me toe.
'Wat heb je hier uitgestoken' begint hij, voor hij naar alle producten op de wastafel kijkt. Ik schenk hem een klein glimlachje.
'Kom eens hier' zegt hij en fronsend zet ik een stap naar hem toe. Hij buigt zich voorover, zijn adem kietelt op mijn huid. Zacht kreunt hij voor hij een kus op mijn hals geeft. Zijn handen grijpen mijn heupen vast, ik word op de wastafel geplaatst en kijk hem verrast, grijnzend aan.
'Ik kan je wel opeten' zegt hij met een zware stem en ik schiet in de lach. Zijn lippen vinden die van mij en zacht leg ik mijn handen op zijn schouders.
We worden gestoord door een spuitend geluid. Fronsend kijken we elkaar aan, totdat de verse rozengeur me bereikt.
'Man, jou zussen houden wel erg van rozen.'
'Je zou eens moeten weten. Dit is nog maar de badkamer, als ze thuis zijn ruikt het hele huis zo.'
Ik trek een gezicht en Brendan loopt van me weg. 'We moeten maar eens gaan ontbijten' zegt hij en ik grijns.
'Je leek je anders wel goed te amuseren.'
'Altijd.' Hij werpt me een kushandje toe en loopt de badkamer uit.
Ik spring van de wastafel en berg gauw alles op.

Brendan overdreef absoluut niet toen hij zei dat Laurena een uitgebreid ontbijt aan het bereiden was. Als ik beneden kom zie ik dat meer dan de helft van de tafel vol staat met borden en kommen. Ik klak met mijn tong en Laurena loopt net de keuken uit met nog een schotel.
'Goedemorgen' begroet ze me vriendelijk en ik glimlach.
'Dit is toch niet allemaal voor Brendan en mij?'
Laurena trekt een gezicht en zet de schaal op tafel. 'Natuurlijk wel.'
Ik sper mijn ogen open en kijk naar al het lekkers op tafel.
'Zie het als een brunch' zegt ze nog en dan trekt ze de deur achter haar dicht. Mijn blik gaat terug naar de tafel. Alle mogelijke ontbijtkoeken zijn aanwezig, maar ook muffins en donuts. Een hele schaal met fruit, aardbeien, bananen en kersen. Zelfs soorten dat ik niet ken, er zijn vijf verschillende soorten brood. En dan heb ik de verschillende soorten drank nog niet geteld.
Ik weet niet wat eerst te nemen, maar voor ik mijn besluit kan maken voel ik een hand op mijn buik.
'Je ruikt nog steeds naar rozen' fluistert Brendan en ik lach. Zijn lippen strijken zacht over mijn hals en het lijkt wel of ik geen honger meer heb.
'Heb je al gekozen?' vraagt hij dan.
'Hoe moet ik hieruit kunnen kiezen!'
Hij grinnikt. 'Laat mij je helpen.'
'Met plezier.'
Hij drukt een kus onder mijn oor en loopt me dan voorbij. Ik zie hoe hij een bord neemt en enkele stukken fruit erop legt, dan neemt hij ontbijtkoeken en werkt het bord af met chocoladesaus. Grijnzend draait hij zich om.
'Niet slecht.' reageer ik en ik neem het bord van hem over voor ik me op een stoel laat zakken.
Brendans bord heeft ietwat meer erop liggen.
'Heb je honger?' vraag ik lachend.
Hij schudt zijn hoofd. 'Helemaal niet.' Hij knipoogt nog eens en neemt dan een reuzenhap van een chocoladekoek. Zelf begin ik met de kleine aarbeitjes op mijn bord. Ze smaken heerlijk, algauw eet ik ze samen met mijn croissant en met de chocoladesaus. Brendan kijkt me geamuseerd aan.
'Zo'n ontbijt krijg ik niet elke dag' merk ik op.
Hij grijnst. 'Ik ook niet hoor. Volgens mij heeft Laurena je wel graag.'
Ik glimlach 'Ze is een schat.'

Het is altijd gemakkelijk om iets normaal te laten lijken. Even voel ik me gelukkig, maar Brendan breekt alles weer af. Zodra we allebei gedaan hebben met eten moet hij alweer weg. Ik maak een afkeurend geluidje.
Hij neemt snel zijn telefoon van zijn bureau en draait zich naar me om. 'Het spijt me' begint hij, maar ik steek mijn hand op. Ik gris mijn zak mee en loop de kamer uit.
Ik verwacht dat hij achter me aan zal komen, maar tot mijn eigen verbazing en teleurstelling doet hij het niet. Ik slik en open de grote voordeur. Als ik me een laatste keer omdraai zie ik Brendan nietszeggende bovenaan de trap staan. De boosheid binnenin me borrelt en ik steek mijn middelvinger op. Voor de deur in het slot valt zie ik hem nog een geschrokken gezicht trekken.
Het kan me niet veel schelen.

--

Soms zou ik zelf willen dat Brendans geheim er niet is! (;
Vote, comment?(:
Zoals altijd plak ik weer geen datum op de volgende upload! :(