De liefde van mijn nieuw leven

25. Vragen voor nieuwe personen

25. Vragen voor nieuwe personen

Het hele weekend is best saai, maar ik geniet ervan. Eindelijk heb ik complete rust en voor twee dagen hoef ik nergens vragen bij te stellen. Even kan ik mijn zorgeloos leven verder leiden. Brendan laat niets van zich weten en ik doe precies hetzelfde, we hebben elkaar niets te vertellen. Arielle blijft iedere dag opnieuw over het concert praten en loopt zoals altijd vrolijk rond.
Dianna is echter de enige met een slecht humeur. De laatste dagen heb ik haar niet meer zoveel gezien omdat ze hele dagen op haar slaapkamer zat, het verboden terrein is hoe Arielle het noemt. Maar dit weekend is ze blijkbaar terug te been. Ze klaagt over vanalles en nog wat, komt met honderden zakken terug na het shoppen en negeert Gerald als hij er een opmerking over maakt.

Mij gunt ze geen blik waardig en ik vind het best. Als ze dan al eens tegen me praat komen er alleen maar vervelend de dingen uit haar mond. Ik vraag me af wat ze zou doen als ze wist dat Brendan en ik in een geheime relatie zaten.
Ze hebben wel twee dagen met elkaar opgetrokken en hoewel ik het fijne er nog van wil weten, ben ik er zeker van dat er niets speciaals is gebeurd buiten wat gekus.

Het weekend gaat snel voorbij, ik heb mijn moeder plezier gedaan door weer met mijn schoolwerk bezig te zijn en ze zegt me dan nog eens dat mijn huisarrest officieel afgelopen is. Ze wil me in het vervolg iedere avond om zes uur thuis hebben, voor het avond eten en ik kan maar enkele keren weggaan. Ik hoop gewoon dat ze er volgende week niet teveel op kijkt, mijn plan om Brendan te helpen, al weet hij het niet, gaat dan van start en ik heb al uitgedoktert om in de bowling te beginnen.

Althans dat is waar ik vermoed enkele antwoorden te krijgen. Alle problemen zijn toen begonnen, ik weet trouwens nog steeds niet waarvoor hij dat geld nodig had. Wie weet doet hij aan drugs. Al lijkt me dat niet erg waarschijnlijk, ik ben nog niet veel met drugverslaafden in aanraking gekomen, maar volgens mij hebben die een slecht uiterlijk. Hun huid moet grauw zijn en je zou in hun ogen moeten zien ofdat ze iets genomen hebben. Ik heb wel eens gehoord dat de ogen bloeddoorlopen zijn.
Deze 'symptomen' heb ik nog niet bij Brendan gezien, een drugverslaving kan ik dus wel van mijn lijstje schrappen. Alle andere opties zijn eindeloos. Je kunt overal zo'n bedrag voor nodig hebben en voorlopig kan ik er maar achter vissen.

Maandag

Zoals gewoonlijk rijd ik met Arielle mee naar school, hier en daar maakt ze nog wel een opmerking over het concert maar al bij al is haar verbazing nu wel over.
'Volgens mij moeten we ons nu bezig houden met het schrijven van eigen nummers. Daar hebben we meer werk aan en we hebben trouwens nog een hele lijst aan nummers die we gecoverd hebben. We kunnen ze gemakkelijk opnieuw instuderen.'
Ik knik. Iedereen houdt wel van muziek, maar niet iedereen heeft er verstand van en laat ik daar nu een van zijn. Hoe je nummers schrijft of instudeert is niet iets waar ik in thuis ben. Ik sluit aan bij de fangroep.
Arielle zucht. 'Ik ga deze avond naar Marcus' zegt ze en als ik haar aankijk zie ik een glimlach rondom haar mond spelen, 'je kunt dus alleen naar huis.'
Ik knik. 'Super, ik heb de auto toch nodig.' Ze rijdt de parkeerplaats op en we worden begroet door haar bandleden. Het valt me op dat ze allemaal vrolijk zijn en ik glimlach.
'Goedemorgen, Rose' zegt Dave en ik glimlach naar hem, 'ik zie dat je al helemaal thuis hoort hier op school.'
Bijna staar ik hem aan, wat moet ik daar nu weer op antwoorden. Het lijkt wel een belediging. 'Ik ben blij voor je.' zegt hij dan nog en fronsend loop ik door.
Brendan komt naast me lopen en ik blijf fronsen.
'Is dit wel veilig?' vraag ik.
'We waren altijd al vrienden, het zal juist opvallen als het niet meer zo is.'
'Oke' mompel ik en samen lopen we even in stilte door.
'Alles oké? Je kijkt nogal zorgelijk.'
Ik schud mijn hoofd. 'Dave deed wat vreemd.'
'Dave is toch de homo?' vraagt hij en ik knik. 'Ik heb hem altijd een rare gast gevonden.'
'Hij valt waarschijnlijk op je.' floep ik eruit en Brendan lacht.
'Ben je nu jaloers?'
Ik grijns. 'Ik heb het gevoel dat ik concurrentie heb. Hij lijkt wel iets voor je.'
Brendan lacht harder en leunt dan tegen de lockers. Hij laat zijn blik over alle anderen hier op school glijden terwijl ik mijn boeken uithaal.
'Doe je wat na school?' vraagt hij plots en ik staar even naar een willekeurig boek in mijn vakje.
'Ik moet onmiddellijk naar huis van mijn moeder.' zeg ik, hopelijk zo normaal mogelijk. Ik haal het juiste boek uit en kijk hem dan pas aan.
'Nog steeds huisarrest?' vraagt hij en ik haal mijn schouders op.
'Aangepaste regels.'
'Jammer.' zegt hij en ik schenk hem een spijtige glimlach. 'We moeten ons groepswerk nog afmaken.'
'Ik weet het, maar we zitten goed op schema. Ik laat je wel nog iets weten.' Hij knikt en dan lopen we naar de bank, waar Louisa en Monica nieuwsgierig kijken.
'Hoe ging het vrijdag?' vraag ik, omdat ik eens eerder wil zijn dan hen met vragen.
'Geweldig' antwoord Louisa, 'zoals gewoonlijk.'
'Ugh' stoot Monica uit, 'geen details.'
'Was ik ook niet van plan.' reageert Louisa geïrriteerd.
'Zijn jullie eigenlijk officieel?' vraag ik en ze haalt haar schouders op.
'Soort van, alleen vertel ik het niemand.'
Ik knik voor ik me tegen de bank laat aanleunen en mijn blik over het schoolplein laat glijden. Ik stop bij de vriendengroep van de jongen die me uitvroeg.

Het zijn best normale jongens, geen nerds en ook geen populaire. Ze zijn niet lelijk maar ook niet knap. Eerder het soort jongens dat meer succes hebben omdat ze vriendelijk, schattig en betrouwbaar zijn.
Is Brendan eigenlijk betrouwbaar? Hoe kan ik nu weten of hij alleen met mij omgaat en niet af en toe met anderen afspreekt? Hij heeft het altijd zo gedaan, nooit een relatie gehad maar wel altijd afgesproken. Waarom zou hij dat nu plots veranderen? Niemand weet iets van ons af, hij kan gemakkelijk weer met iemand anders afspreken.
Ik schud de negatieve gedachten mentaal van me af, hij vroeg me om met niemand anders uit te gaan dan zal hij ook vast niet hetzelfde doen. Hoe kan ik hem ook vertrouwen als ik hem niet de kans geef om het te bewijzen.

De schoolbel gaat en samen met Louisa vertrek ik richting mijn eerste les, die ook meteen de start is van een saaie en aanslepende dag.
Ik let erop dat ik als een van de laatsten het lokaal verlaat en dat ik nog naar mijn locker moet. Daar zijn nu enkele anderen en dus doe ik traag aan. Gelukkig kom ik niemand bekends tegen, meestal zijn mijn vrienden degenen die de school als eersten verlaten en dat komt me vandaag wel goed uit.
Op de parkeerplaats is dan ook bijna niemand meer te zien, ik start snel Arielle haar auto en vertrek dan richting de bowling.

Niemand achter volgt me en pas na een tiental minuten rijden relax ik wat. Geen idee waarom ik zo zenuwachtig was, maar de zenuwen steken hun kop weer op als ik de bowling nader. Het is heel wat minder eng dan in het donker. Er lijkt ook bijna niemand aanwezig, maar het is dan ook nog vroeg om te komen bowlen. Ik parkeer de auto dicht genoeg, echt vertrouwen doe ik het hier nog niet. Als ik moet lopen, dan heb ik liever dat de auto dichtbij staat.

De deur is gelukkig wel open, binnen zijn de grote lampen aan maar de gezelligheid van dinsdagavond ontbreekt. Ik ga voor de balie staan. Enkele minuten lang is er geen leven in het hele gebouw te bekennen, uiteindelijk komt een jonge gast tevoorschijn.
'Hallo' zegt hij, 'kan ik je helpen? Je bent best vroeg om in je eentje te komen bowlen.'
De flirterige toon in zijn stem ontgaat me niet, maar ik negeer het. Ik ben hier niet om nog een date te scoren.
'Ja, ik heb enkele vragen.'
Hij fronst verbaast, maar haalt dan nonchalant zijn schouders op. 'Vraag maar raak.'
Misschien had ik thuis beter doordacht hoe en wat ik ging vragen. Ik haal mijn handen door mijn haar. De jongen volgt aandachtig mijn bewegingen en wacht nog steeds op mijn vraag.
'Kennen jullie iemand die hier' ik aarzel even, 'vaak komt?'
Hij trekt zijn wenkbrauwen op en lacht. 'Er zijn hier wel meerdere mensen die vaak komen. Je zult iets specifieker moeten zijn.'
Ik heb geen zin om Brendans identiteit en handeltje bekend te maken, dus probeer ik hem op een andere manier wat meer te geven.
'Ik probeer enkele dingen te achterhalen' leg ik uit 'en het begint allemaal hier. Alleen weet ik er zo weinig over, dat ik je niet veel meer kan vertellen.'
Hij kijkt geamuseerd, 'je bent blijkbaar met een heus onderzoek bezig.'
Ik haal zo verlegen mogelijk mijn schouders op. 'Ik kan er niet zo tegen om niet veel te weten.'
'Welke vrouw wel?'
Ik lach gespeeld, maar we zijn algauw terug serieus.
'Ik kan je moeilijk antwoord geven want hier komen veel mensen.'
'Volgens mij woont hij hier.'
'Dus het is een hij?' vraagt hij en er flikkert iets in zijn ogen. Net alsof mijn geheimzinnigheid het ook voor hem spannend maakt.
'Ja, het is een hij.'
'Je hebt ook toevallig geen naam?'
Ik schud mijn hoofd. 'Spijtig genoeg niet.'
'Het wordt vast een lange weg om je raadsel op te lossen, met een naam heb je al veel.'
Ik kijk hem hopeloos aan en hij zucht.
'Goed dus de persoon die je zoekt is mannelijk en woont in Miami. Heb je enig idee hoe oud hij is?'
Ik twijfel of het veilig is om dat te bekennen, maar uiteindelijk vertel ik het hem toch. Ik weet eigenlijk al dat Brendan hier veel komt, ik moet alleen zien te achter halen waarom en wat hij met het gewonnen geld doet.
'Luister' zeg ik en ik kan het niet helpen om de geïrriteerde toon uit mijn stem te houden, 'ik weet dat die persoon hier vaak komt. Volgens mij ook dikwijls met dezelfde mensen, ik moet weten wie de andere mensen zijn, wanneer hij komt en vooral waarom.'
De gast kijkt me deze keer achterdochtig aan. 'Wie ben jij eigenlijk?' vraagt hij plots en ik knars met mijn tanden.
'Ik weet evenmin wie jij bent, onze identiteit is niet belangrijk.'
'Ik kan je niet zomaar vertellen welke klanten ik heb.'
We zijn luider gaan discusieren en iets binnenin vertelt me dat ik de goede weg op ben, hij weet iets, alleen vraag ik het op de verkeerde manier.
'Hé Brody' klinkt het uit een andere ruimte en we draaien ons allebei om. Een oudere jongen komt tevoorschijn en hij knijpt zijn ogen even dicht. Dan loopt hij naar ons toe.
'Zijn er probelemen?' vraagt hij en op een naambordje zie ik 'James' staan.
'Ze wil namen van onze klanten, persoonlijke gegevens.' De manier waarop Brody 'persoonlijke gegevens' zegt staat me niet aan. Nu kijkt James nog wantrouwender dan eerst.
'Wat moet je?' de kruheid van zij vraag verbaast me en ik besluit dat het gedaan is met het vriendelijk zijn. Als ik iets te weten wil komen moet ik er ook de ballen voor hebben.
'Namen, een dag en een reden.'
'Waarom zouden wij jou iets vertellen. Begin jij maar met het vertellen. Je weet iets en ik wil weten wat het is.'
Ik lach emotieloos, 'ik vertel jullie niets zolang jullie mij niets vertellen.'
Hun ogen lijken vuur te spuwen. 'Wat is de naam van de persoon die je zoekt?' vraagt Brody. 'Je weet overduidelijk zijn naam, je zoekt gewoon anderen.'
'Goed dan' snauw ik, 'ik vertel jullie zijn naam, maar in ruil wil ik informatie én dat jullie zwijgen over mijn aanwezigheid hier.'
Hun ogen glinsteren. 'Dat hangt er wel nog van af.'
Ik snuif. 'Wat jullie hier doen is blijkbaar niet zo zuiver, ik kan het gemakkelijk laten opdoeken.'
'Zwijg' zegt James en ik kijk hem vuil aan. 'vertel ons zijn naam en we zien dan wel weer.'
'Kan ik jullie vertrouwen?'
'Ben jij te vertrouwen?'
We bestuderen elkaar en ik voel me ongemakkelijk. Ik voel me terug vrouw bij deze twee oudere mannen, ze zijn breder en groter en kunnen me gemakkelijk iets aan doen.
'Zijn naam is Brendan' zeg ik en ik zie herkenning in hun ogen. 'hij komt hier vaak. Twee weken geleden nam hij me mee en sindsdien zijn er problemen begonnen.'
'Geen enkel meisje komt hier een tweede maal als er problemen geweest zijn.' merkt Brody op en James schenkt hem een geïrriteerde blik.
'Wordt hier voor geld gespeeld?' vraag ik. Ze moeten niets meer zeggen, ik zie het antwoord al in hun ogen.
'Ik wil weten wanneer de anderen hier zijn waartegen of waarmee hij speelt' zeg ik.
'Je weet duidelijk genoeg.' zegt James terug en zijn ogen glijden over me heen. 'We zullen je bezoek geheim houden, maar weet dat het geen zin heeft om te dreigen. Deze zaak in de problemen brengen zal grote gevolgen voor je hebben. Neem dat maar van me aan.'
'Goed' zeg ik dan, 'ik zwijg en jullie zwijgen. Wat is de dag?'
'Dinsdagavond en donderdagavond.'
'Is hij altijd aanwezig?'
De ene schudt zijn hoofd en de andere knikt.
'Wat is het nu?' snauw ik, maar ik besef al dat het moeilijk zal worden om hier ongezien binnen te geraken.
'Hij is er niet steeds, maar meestal wel.'
'Met wie speelt hij meestal?'
Ze lijken te twijfelen. 'Kean Evermond.'
Ik knik. 'Ik zwijg, jullie zwijgen.' zeg ik nog eens en ik verlaat de zaak onder toezien van de twee jongens.
Hoewel ik antwoorden heb, heb ik nog heel erg veel vraagtekens.

--

Vote & comment? (: (: 
Zoektocht is begonnen, ik ben eigenlijk best benieuwd wat jullie denken dat het is! haha 
Minder Brose, maar in het volgende hoofdstuk komt er meer! (; xx