De liefde van mijn nieuw leven

5. Waarom?

Waarom?

'Roossee?' zingt Arielle als ik de voordeur open. Ik lach en sluit de deur. 

'Jaaaa?' zing ik terug, minder zuiver. Ze lacht en ik zie haar, bijna letterlijk, de trap afspringen. Ze loopt de trap af en springt van vijf treden tegelijkertijd, gelukkig hebben we een brede trap. Zeker twee meter breed en 3 meter hoog. Ik kijk haar verbaast aan. 

'Hebben jullie gekust?' deze keer kijk ik haar geschokt aan. De herinnering laat ik niet komen en dus glimlach ik naar haar en leg mijn sleutel in het sleutelbakje.

'Neen, we hebben niet gekust.' 

'Ooh.' zegt ze teleurgesteld en ze huppelt naar de keuken. Ik lach en volg haar. 

'Hoi, mam.' mijn moeder glimlacht en loopt naar buiten waar ze naast Gerald in een ligzeteltje gaat zitten. De zon is al gezakt, maar staat toch nog behoorlijk hoog. Als ik buitenkom voel ik de warme zonnenstralen nog steeds op mijn lichaam. Ik vind het nog altijd vreemd.

We zitten gezellig met ons vier buiten terwijl de zon steeds meer naar de horizon zakt, als hij uiteindelijk verdwijnt koelt het snel af. Samen met Arielle loop ik naar boven en als ik een blik op de klok werp zie ik dat het al negen uur is. 

'Ik denk dat ik een douche neem en dan ga slapen.'

'Hmm, oké.' antwoord ze en ze glimlacht voor ze haar kamer binnenloopt.  

Als ik onder de douche sta kan ik Arielle horen zingen en gitaar spelen in haar kamer, ze is echt goed! Ik moet eens vragen of ik de band eens mag zien repteren, ik ben benieuwd naar hun muziek!

Ik droog mijn haren en trek mijn pyjama aan, dan ga ik nog even naar beneden om mijn moeder slaapwel te wensen en dan kruip ik in mijn bed. Het is geen vermoeiende of lastige dag geweest, maar toch ben ik doodop. 

 In de middag pauze zit ik bij Arielle, gelukkig ben ik Brendan nog niet tegen gekomen en dat is misschien ook de reden dat ik bij Arielle zit en niet bij de andere groep. Er zijn nog niet veel mensen in de kantine, ook Dave en Dean moeten nog toekomen. 

'Rose, wat is er? Je kijkt de hele tijd alsof je iemand zoekt?' Ik schud mijn hoofd.

'Niets, ik ben gewoon de andere leerlingen aan het bestuderen.' Ze lacht en zwaait naar Dave en Dean. Ze komen bij ons zitten. 

'Amber-Rose, wat leuk om je nog eens te zien.' Dave knipoogt en ik glimlach.  

'Jullie vinden het toch niet erg dat ik hier zit?' vraag ik en ze kijken me allemaal aan alsof ik mijn verstand verloren ben.

'Natuurlijk niet, waarom zouden we dat erg vinden?'

'Ik weet het niet.' Ik haal mijn schouders op en begin mijn broodje op te eten. Mijn blik dwaalt af naar de tafel waar ik gisteren zat. Ik zie dat ze er bijna allemaal zijn, op Brendan na. Als ik terug kijk zie ik hem net de kantine binnen lopen met Marcus aan zijn zijde. Ik kijk terug naar de andere tafel en zie Louisa vragend naar me kijken, uiteindelijk wenkt ze me. Marcus en Brendan bereiken bijna onze tafel en ik zie dat ze van plan zijn om hier te eten. Ik spring recht, ze kijken me allemaal vreemd aan.

'Bij nader inzien ga ik toch maar daar zitten, zie je later.' Ik draai me om en loop naar de andere tafel, zo snel mogelijk op mijn hakken. Ze zijn niet zo hoog als die van gisteren maar het zijn nog steeds hakken, die hoog zijn. Ik glimlach naar hen en Louisa schuift glimlachend voor me op.  

'Hé, jongens. Zaterdag houd ik een fuif, zin om af te komen?' vraagt Amelia en de tafel reageert enthousiast. 

'Kom je ook, Rose?' vraagt Monica en ik grom, Brendans bijnaampje voor mij wordt hier ook al gebruikt.