De liefde van mijn nieuw leven

19. Dieper en dieper

19. Dieper en dieper

Na het middageten valt de groep uit elkaar. Arielle gaat samen met alle andere Dosage leden naar haar kamer en uiteindelijk blijven alleen nog Dianna, Brendan, ik en mijn ouders achter.

'Amber' zegt mijn moeder en ik kijk haar verrast aan. 'Gerald en ik gaan deze namiddag mee naar de wedstrijd.'

Mijn ogen vegroten zich enkele milimeters. Dianna zegt voor de verandering ook eens niets. Natuurlijk niet, denk ik bij mezelf, ze zullen haar ook zien.

'Waarom?' vraag ik zo normaal mogelijk aan mijn moeder, maar ze kijkt me afkeurend aan.

'Omdat je nog steeds huisarrest hebt en dus niet zomaar overal heen kan.'

'Oke.'

'Ik moet door.' deelt Dianna ons plots mee en we kijken haar allemaal aan terwijl zij en Brendan opstaan. Hij lijkt zijn schild terug volledig onder controle te hebben, hij kijkt me zo onverschillig aan dat ik er kippenvel van krijg, op de negatieve manier. Waarom gedraagt hij zich plots zo? Ik weet ook wel dat die kus foute boel, is maar hij heeft me wel onmiddellijk gestalkt toen ik hier aankwam. Waarom zou hij dan zo reageren als hij eindelijk bijna heeft wat hij wou?

'Wees niet te laat.' zegt Dianna nog tegen me voor ze met Brendan door de voordeur verdwijnt.

Ik draai me terug om naar mijn moeder 'ik maak snel mijn zak nog klaar.'

Ze knikt en ik loop naar mijn kamer.

'Rose' wordt er onmiddellijk gegilt als ik de grote, opvallende auto van Gerald uit stap. Louisa en Monica snellen op me af en slaan hun armen om me heen. Verbaast knuffel ik hen terug. Zonder aandacht op mijn moeder te schenken tronen ze me mee naar de tribunes. We hebben nog een groot uur voordat de wedstrijd begint, in die tijd moeten we ons normaal ook opwarmen.

'Wat is er?' vraag ik als we eindelijk neerzitten.

'We hebben net de grootste horror in ons leven meegemaakt.'

'Wat dan?' ik kan het niet helpen om te lachen en Louisa geeft me dé blik.

'Brendan én Dianna.'

Ik haal mijn schouders op, vandaag heb ik niet bepaald veel anders gezien.

'Je weet dit al?' vraagt Monica verbaast en ik knik.

'Ja, Brendan is bij ons thuis geweest en ze konden met moeite van elkaar afblijven.'

'Ewl' stoten ze uit en ik glimlach spijtig.

'Weet ik.'

'Wat gaan we daaraan doen?' vraagt Monica en ik lach.

'Niet veel.'

'Ik kan Brendan niet met Dianna laten omgaan.' deelt Louisa ons mee en Monica knikt instemmend.

'Hij kiest hier zelf voor.' zeg ik, maar Monica schudt overtuigend haar hoofd.

'Met Dianna weet ik het nog zo niet'

'Hoe komt hij er ook zo plots bij om met uitgerekend haar aan te pappen!'

Ik kijk hen vreemd aan, het lijkt net het einde van de wereld. Zelf vind ik het nu ook niet zo'n aangename gedachte, maar het is zijn leven. Als hij beslist om de komende maand achter haar aan te lopen, dan doet hij maar. Ik ben tenminste van hem af ... Maar toch kan ik het niet helpen om me jaloers te voelen. Ik ben het zo gewoon geworden om met Brendan om te gaan dat een 'leven' zonder hem zo leeg lijkt. Wat moet ik nu in mijn vrije tijd beginnen?

'Laten we ons opwarmen, wat Brendan doet is onze zaak niet.'

'Hoe kun jij er zo kalm onder blijven?' vraagt Louisa plots.