De liefde van mijn nieuw leven

45. Een akkefietje in de bar

45. Een akkefietje in de bar

We waren allebei uitgehongerd toen we in de bar aankwamen. Aan eten hebben we niet gedacht toen we onze toer doorheen Denver begonnen, het is nu drie uur in de namiddag en mijn buik doet er gewoon zeer van.

De anderen hebben hun zinnen echter niet op voedsel gezet.

'Amber!' hoor ik meteen. Brendan wiebelt eens met zijn wenkbrauwen naar me voor we naar de groep jongeren lopen. Ik voel me net een aapje in het circus. Ze staren me allemaal aan, hun ogen glijden over mijn lichaam.

Ik snuif, alsof ik in drie maanden zoveel veranderd ben...

'Jullie ogen rollen bijna uit jullie kassen.'

Ze grinnikken. 'Je hebt ook veel om naar te kijken.'

Ik lach en ga dan naast Sydney zitten.

'Zo' zegt Sydney, 'jij bent dus Brendan.'

Ik zie hoe verwonderd hij is dat er iemand hem aanspreekt. Maar hij zou Brendan niet zijn als hij niet rustig achterover in zijn stoel ging zitten. Hij knikt.

'Sydney, neem ik aan?'

Ze grijnst, hij heeft duidelijk haar aandacht. Het is dat ik haar al jaren ken, anders zou ik hen samen nooit vertrouwen. Sydney heeft nu eenmaal het flirt-effect op mannen. Hoewel ze verschrikkelijk stoer is en vrijwel altijd haar mannetje kan staan, zijn jongens altijd tot haar aangetrokken. Onder dat paarse haar, de tatoes en piercings zit een prachtig meisje.

Dat weet ze ook goed van haarzelf, Sydney deinst er helemaal niet voor terug om uitdagender gekleed te gaan.

'Vertel eens hoe deze felbek het in Miami doet.'

Brendan krijgt een geamuseerde glinstering in zijn ogen. Ik grinnik en bestel dan een cola en een slaatje.

'Geweldig. Iedere jongen trekt haar aandacht maar trots als ze is gunt ze hen die niet.'

Ik snuif. 'Ben je nu onze ontmoeting aan het vertellen?' Brendan lacht.

'Ik ruik een verhaal.'

'O' Zeg ik en ik kijk Brendan terug aan, 'aan jou de eer. Die versie heb ik zelf ook nog nooit gehoord.'

Hij rolt geamuseerd met zijn ogen voor hij zijn ellebogen op zijn benen zet en voorover leunt. Een grijns breekt door op mijn gezicht, die blik betekent iets ontdeugends.

'Toen ik te laat op school aankwam' begint hij, maar Sydney onderbreekt hem al meteen,

'Oh, badass, klinkt leuk.'

Ik geef Sydney een duw, als reactie heft ze haar drankje op en drinkt die helemaal op waarna ze meteen een nieuwe bestelt.

'Rose stond verloren rond te draaien in de lege gangen.'

'Wacht' Sydney steekt haar hand op, 'Rose?' Ze kijkt me vragend aan, waarop ik simpelweg mijn schouders ophaal.

'Nieuwe bijnaam' ik wijs naar Brendan, 'heeft hij uitgevonden toen hij mijn naam niet meer wist. Dat was op dezelfde dag, als ik me niet vergis.'

Brendan lacht. 'Dat herinner ik me nog. Karaoke-avond met Arielle.'

'Je vond mijn danspasje anders wel aangenaam.' kaats ik terug. Hij schenkt me een scheve glimlach.

'Alles wat jij doet is aangenaam.'

Ik gooi mijn hoofd in mijn nek. Die dag lijkt wel jaren geleden, maar eigenlijk is het amper drie maanden.

'En alsjeblieft zeg, Rose, jij? Verloren in de gangen van je eerste schooldag?'

'Grappig, Syd.'