De liefde van mijn nieuw leven

3. Sociale ladder

Sociale ladder

Ik kijk de lege hal rond. Er is echt niemand meer te zien en ik heb geen idee waarheen ik moet. Er was een route dat ik nog wist en dat was die terug naar de ingang van de school. Hier sta ik nu, naar mijn blad en naar de school te kijken. Mijn aandacht wordt getrokken door geluid dat door de openstaande deuren afkomstig is. Er komt een jongen de hal binnen, hij kijkt me even aan en loopt dan naar me toe. Hij heeft bruin warrig haar, is gespierd en goed gebouwt, groot en erg knap. Misschien wel te knap. 

'Hoi' zegt hij, zijn stem is vriendelijk maar ik hoor de zelfverzekerde ondertoon. Ik durf er al mijn kleren voor te verwedden dat hij populair is.

'Hoi' zeg ik terug, wat hij kan, kan ik ook. Hij glimlacht scheef, iedereen kent wel de 'je kunt me niet weerstaan' glimlach. Als hij voor me stopt, knijpt hij zijn ogen wat dicht.

'Een nieuwe leerling?' vraagt hij en ik knik. Dan zie ik hem naar het blad in mijn handen kijken, hij lacht en haalt zijn handen door zijn haar. Een beweging dat hem nog knapper en sexier maakt. Hiermee heeft hij vast al veel meisjes harten veroverd. Ik blijf hem aankijken en laat niets merken.

'Een beetje te laat?' vraag ik en ik zie hem nieuwsgierig naar me kijken. Er verandert iets in zijn houding nu hij door heeft dat ik niet zomaar te 'veroveren' ben. O, wees daar maar zeker van. Hij lacht weer. 

'Ik ga maar eens naar mijn les, ik zie je wel nog.' zegt hij nonchalant en hij loopt me voorbij, de gang in. Ik vloek inwendig. Zo slim is hij wel. Hij weet dat ik hem nodig heb om de weg te weten en wil dat ik het zélf aan hem vraag. 

'Hé' roep ik hem na. Het is iets wat ik niet graag doe, maar ik kan niet anders. Een uur langer blijven op mijn eerste schooldag is niet iets waar ik op hoop. Hij stopt en draait zich om, ik kan de grijns op zijn gezicht zien. 'Blok D 5 weet je toevallig niet zijn?' vraag ik en hij grijnst nog meer. Ik loop naar hem toe en zie hem naar me kijken. 

'Ik toon het je niet zomaar.' zegt hij en ik blijf hem aankijken. Hij heeft chocolade kleurige ogen, een  perfecte neus en gezicht. Zijn haar ligt waarschijnlijk nog hoe hij het 's ochtends in zijn spiegel heeft gelegd. Het is zo'n jongen dat je bij de Abercrombie & Fitch ziet werken. God, ik wil hem niet iets verschuldigt zijn, maar door hier te wachten weet ik dat nablijven steeds dichterbij komt. Ik verplaats mijn gewicht op mijn linkerbeen en haal mijn wenkbrauwen naar hem op. 

'Wil je mijn borsten zien of mijn kont aanraken? Of neen, wacht' ik doe net alsof ik nadenk 'je wilt mijn naam.'  Hij lacht. 

'Laten we rustig aan beginnen, wat dacht je van een date?'

'Toon me dan maar snel het blok.' is het enige wat ik zeg, terwijl ik niet probeer te grijnzen naar hem. Ik draai me om, klaar om verder de hal in te lopen.

'Je hebt me nog geen antwoord gegeven, laat me je waarschuwen. Nablijven vind ik helemaal niet erg, maar jij duidelijk wel. Dus ik wil hier gerust op een antwoord blijven wachten.' 

'Je hebt je date, toon me dat blok nu maar.' Ik hoor hoe hij begint te lopen. 

Na vijf minuten stilte lopen we een grote speelplaats over, ik vraag me af hoeveel leerlingen hier lesvolgen.

'Je hebt geluk.' zegt Abercrombie en ik kijk hem vragend aan.

'Omdat ik jou ben tegengekomen?' vraag ik en ik hoor hem weer lachen.

'Dat ook' zegt hij 'We hebben samen les.' Hij zegt het alsof het iets is waar ik blij om moet zijn.

'Geweldig.' zeg ik sarcastisch en hij grinnikt.  We komen aan bij een grijskleurig gebouw met twee verdiepingen. Hij houdt de deur voor me op en ik loop naar binnnen. Voor ik de trap op loop kijk ik door het raam aan de achterkant van het gebouw, zodat ik de rest van de school zien.